Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The Neighbourhood - Prey
Uyandığım müthiş rahat yatakta gözlerimi açmakta epey zorlanıyordum, yatağın rahatlığı sürekli kulağıma yeniden uyumamı fısıldarken nerede olduğumu hatırlamam bile yatağın seslerini dinlemekten beni alıkoyamadı, ama yanımda olduğunu tahmin ettiğim Chanyeol'e yapışmak isteyerek elimi yatakta dolaştırdığımda Chanyeol'ü bulamamak tüm uykumu kaçırdı.
Gözlerim cam gibi pat diye açılırken kendimi yatağın tam ortasında buldum, çekilmiş perdelerden pek güneş gelmediği için loş odada yatakta dönük olduğum tarafta Chanyeol'ü göremeyince arkama dönüp baktım, orada da yoktu. Biraz kocaman yatağı bulmuşken gerineyim diye düşünüp beş dakika boyunca kedi gibi sesler çıkararak gerindikten sonra doğruldum. Banyo yapmam gerekiyordu, bu yüzden sanki ev benim evimmiş gibi bir rahatlıkla yataktan kalkıp odadaki banyoya girdim. Chanyeol belli ki burada duş almıştı, çünkü yer ıslaktı.
"Neden bensiz yapmış ki?" Kendi kendime çok ama çok üzülerek mırıldandığımda bunu duymamış olmasına oldukça sevinmiştim çünkü birlikte yapalım diye sorsa asla kabul etmezdim büyük bir ihtimalle. Ama biraz ikna etmeye çalışabilirdi yani.
Duşa girmeden bir beş dakika Chanyeol'ün kullandığı saç bakım ürünlerini inceleyerek birkaçını da kokladım, şimdi onun gibi kokacağımı düşünüp açıkçası biraz da üzüldüm. Bu bende sürekli yanında olma isteği yaratabilirdi çünkü, böyle bir isteğe hiç gerek yoktu.
Chanyeol'ün nerede olduğunu hiç sallamadan onun ürünleriyle duşumu aldım, havlu için açtığım banyoda açılmamış diş fırçası bulunca dişlerimi de fırçaladım ve dolaptan bir havlu alıp alt kısmıma sardım. Eski kıyafetlerimi yeniden giymeyi hiç istemeyerek biraz odaya bakındım, zaten hiçbir kıyafetim de odada değildi. Oflayarak bulduğum tek kıyafetim olan iç çamaşırımı giydikten sonra Chanyeol'ün yüksek ihtimalle giymediği elbiseleri falan koyduğu dolabını açıp bir tişörtünü alarak giydim. Kıyafetleri için bir odası olduğuna emindim. Zaten tişört de bana elbise oluyordu, dizimin biraz üstüne gelmişti. Büyük bir ihtimalle de bunu giyerek giderdim buradan, bu tişörtü artık anca rüyasında görürdü.
Aynadan yeni tişörtüme bakıp beğenerek gülümsedim ve ıslak saçlarımı da biraz havluyla kurulamaya çalıştıktan sonra odadan çıktım. Chanyeol gitmiş olabilirdi, gitmişse eğer ben de salondan pantolonumu ve tişörtümü alıp gidecektim. Zaten eve gelmediğim için Kyungsoo'ya bir açıklama borçluydum, hiç de hoşlanmayacaktı bu açıklamamdan.
Esneyerek ve saçımı kaşıyarak evde Chanyeol'ün beni kucağında getirdiği yolu hatırlamaya çalışırken bir koridoru geçtikten sonra salonu buldum. Salonda kimse yoktu. Anlaşılan Chanyeol gerçekten gitmişti. Omuzlarım düştü, saat kaçtı da gitmişti ki? Belki de annesiyle konuşmaya gitmişti. Onlar da barışırsa annesine sözünü tutmuş olurdum, bu beni oldukça rahatlatırdı. Youngmi anneyi hiçbir şekilde üzülmüş görmek istemiyordum.
