"...Sonunda olmuştu. Partnerim, arkadaşım dediğim kişi..Her şeyim olmuştu. Hayatımda bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum.. Karşımda uçsuz bucaksız deniz.. Kollarımda sevdiğim adam..."
"...Telefonuma uzanıp şarkı açtım.. Bu şarkı, bizi tamamlayan...
Eve gelmiştim. Ve yine çok mutluydum. Kerem'i anlayamıyordum. Çünkü daha iyi tanımıyordum. Acaba herkese bana davrandığı gibi yakın, iyi, tatlı, romantik mi davranıyordu.
Yoksa bana özel miydi. Bilmiyordum. Ama bunları düşünmemeliydim. O benim partnerim ve her partnerim benim için özeldi. Şimdiye kadar hiç kötü bir partnerle karşılaşmamıştım. Ama Kerem farklıydı. O beni ayrı bir şekilde seviyor gibiydi.
Peki ben ? Ben ona aynı şekilde mi yaklaşıyordum ? Ben ondan hoşlanıyor muydum ? Hayır. Ben herkese karşı böyleyim, ona özel değil.
...
Azul, Niebla ve Noche'yi çok boşlamıştım ne zamandır. Hava güzel olduğu için bahçeye çıktım ve onlarla oynadım. Azul'u kucağıma alıp bir story attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEREM'DEN
Koltukta oturuyordum yine. Ve twitterdan gelen bildirimlere bakıyordum. Sosyal medya üzerinden takipçilerimle etkileşime girmeyi çok seviyordum. Onların twitterdaki sorularını yanıtlayınca instagrama geçtim. Hande story atmıştı.
Hande story atmıştı!
Hemen girip baktım. Çok..çok güzeldi. Dayanamayıp bir şeyler yazdım.
HANDEEEEEEEEE BOK KOKULU NIEBLA NERDEEEE ?
Komik olur diye böyle yazdım. Umarım yüzünü güldürebilmişimdir. Onu güldürmek şu zamanlar en sevdiğim şeylerdendi.
