MASKELİ || Texting

23

😷

Barlas gelmişti ve ben, o geldiğinden beri odamdan çıkmamıştım.

Yaklaşık iki saattir çalışma masamda önümdeki soruları çözüyordum.

Ara ara aklım Barlas'a ve Uzay'la konuşacaklarıma kaysada toparlanıp sorularıma devam ediyordum.

Kapının kapanma sesini duyduğumda Barlas'ın gittiğini düşünmeye başladım ama odadan çıkmamıştım.

Kapımın tıklatılmasıyla "Gel." dedim.

Odaya Uzay girdiğinde gülümsedim. "Gitti mi misafirin?"

"Evet," diyerek onayladı beni ve bir masaya bir de bana bir bakış attı. "Senin ders çalışman bitti mi?"

"Bitti."

Başını salladı beni onaylama amacıyla. "Konuşalım mı?"

"Konuşalım," dedim ve gergince gülümsedim.

Yatağa ilerlediğimde yanıma oturdu. "Ne konuşacağız?"

Normalde Uzay'a sevdiğim birinin olduğunu söylerken çekinmezdim ama bu kişi, onun arkadaşı olduğundan ve son üç yıldır üzerime daha fazla düştüğünden çekinmemi sağlamıştı.

"Uzay," dedim gözlerine bakarak. "Sana bir şey söyleyeceğim ama kızma bana olur mu?"

Kaşlarını çattı. "Ne söyleyeceksin ki kızmamdan korkuyorsun?"

"Barlas'la ilgili..."

Kaşları olabildiğince daha çok çatıldı. "Barlas ne alaka?"

"Hatırlıyor musun onunla tanıştığın ilk günü?"

"Evet?" dedi sorarcasına.

"O gün Barlas'ın bakışlarından etkilenmiştim," dedim gözlerimi kaçırdıktan sonra. Çenemi tutup gözlerine bakmamı sağladığında devam etmemi istercesine baktı gözlerime.

"Sen numarasını alınca bende senin telefonundan bulup aldım numarayı. Sonra ise anonim bir şekilde yazmaya başladım ona."

Birkaç saniye sindirmesi için duraksadığımda şaşkın ve sinirli sesiyle konuştu. "Ne yaptın, ne yaptın?!"

"Barlas'a yazdım," diye mırıldandım. Bir şey demesini beklemeden devam ettim konuşmama. "O günden beri konuşuyoruz. Yani yaklaşık iki aydır... Ama benim olduğumu bilmiyor."

"Sen ne dediğinin farkında mısın Nehir?!" diye bağırarak ayağa kalktı.

"Uzay," diyerek bende kalktığımda ona yaklaşmamı elini kaldırarak durdurdu.

"Nehir, ben seni bütün kötülüklerden, hastalıklardan, duygulardan... Her şeyden korumaya çalışırken sen, her gün yanımda olan adama mı aşık oldun?!"

"Uzay-" dediğimde cümlemi cümleleriyle kesti.

"Konuşma Nehir! Biraz sindirmeme izin ver."

Gözlerimden akan yaşlarla hıçkırmam eş zamanlı olmuştu. Bakışları yüzümü bulduğunda büyük ihtimalle bana sarılmak ve gözyaşlarımı silmek için bir adım atsada hemen kendini toparlayarak geri adımladı. "Ağlama," diye fısıldadı. "Birkaç saat sonra geldiğimde daha düzgün bir şekilde konuşacağız!"

Odadan çıkıp gitmesiyle yatağımın dibine çökerek gözyaşlarımı akıtmaya devam ettim.

Hıçkırıklarımın sesinin arasından kapının çarpılma sesinide duymuştum.

😷

Selam! Biz geldik gidiyoruz.

Bölümü nasıl buldunuz?

Bölümleri kısa buluyorsunuz ama texting olduğu için uzunda tutamıyorum... Ama sık sık bölüm atmaya çalışacağım.

Yıldızları kaydırıp yorum yapar mısınız 🥺💗

Bir de beni takip ederseniz sevinirim 🤭