Simula nung manggaling ako sa bahay nila Jet at makita ang diary at nung lahat ng bagay dun sa box at sa kwarto, halos di na ko makatulog tuwing gabi.
At dahil hindi ako makatulog tuwing gabi, nastress ako at inatake.
YES! You’ve red it. INATAKE AKO! Inatake ako sa puso pero mild lang naman but mom and dad are so worried about me. Because as far as I can remember, bukod sa accident ko dati, itong atake sa puso ang muntikan ng makapatay sakin.
Naaalala niyo pa ba dati nung sinabi ko kay Zeff na I’ve experienced everything in the hospital? Eto yung reason kung bakit takot ako sa hospital. Kasi naranasan ko ng mawalan ng hininga.
The truth is, nung maconfined ako dito sa hospital at inatake ng bongga, inoperahan daw ako at sabi pa nga daw ng doctor eh halos 1 minute, my heart stopped from beating pero narecover pa din ako kaya ngayon, buhay pa din ako.
Enough for this. Ayoko ng isipin ang sakit ko. Mas gusto kong isipin ang mga gumugulo sa isipan ko.
It’s been 1 year simula nung pumunta ako sa bahay ni Jet pero hindi ko pa din pinapanood yung tape at hindi ko pa din binabasa yung diary.
At kung tatanungin niyo ko kung bakit, isa lang ang masasagot ko.
Ito ay dahil natatakot ako. I’m afraid to know the truth. Natatakot akong mareveal ang katotohanan. Though gusto kong malaman ang totoo, natatakot pa din ako.
2 days na ko nandito sa hospital because my doctor won’t allow me to go home. Baka daw lumala ang kalagayan ko. Pero ang alam ko mild heart attack lang naman eh. Ganun na ba ako kafragile?
Kung kelan gusto ko na malaman lahat at kung kelan handa na ko, dun naman ayaw ng tadhana.
“Mom, aren’t you going to office?” I asked my mom.
“Nah! I need to take care of you. Alam mo namang fragile ka diba?” she answered.
“yeah, I know but mom, the doctor said that it’s just a mild heart attack. What’s wrong with that? Is there any complications with me?”
Tumayo si mommy without answering my question.
“just forget about that Kaye. Gusto mo ba kumain?” segway?
Hindi ko ba maintindihan sa magulang ko na kapag tinatanong ko sila kung lumalala ako, they make ways just to escape my questions.
Nanood nalang ako ng tv. I’m sooooo bored here.
Gusto ko na lumabas please.
“MAY SURPRISE KAMI SAYO SISTER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ay palaka!
Nakng! Nanggugulat naman si Iane at si Diana.
“uso di manggulat at sumigaw.”
They both laugh.
“tapos na kayo humagalpak? Pwede niyo ba sabihin kung ano yung surprise niyo?” I asked.
“w-wait HAHAHAHA w-wait lang. HAHAHAHAHAHAAHAHAHAHA!” the fudge! Wagas makatawa? Ngayon lang ba tumawa tong dalawang to?
“sige, aantayin ko kayo.” Then I rolled my eyes.
Nakakabwisit tong dalawa eh. wagas makatawa. Kalalabas lang ata nito sa mental eh.
“ayan tapos na.” sabi ni Iane.
“oh? Akala ko di na kayo matatapos eh.”
“ang taray mo naman. Napakapikon mo kahit kelan.” Sagot nman ni Diana.
“eh ano na kasi yung surprise niyo? Wala naman kayong dala na kahit ano. Pasuspense pa kasi eh.”
“atat? Eto na. eto na. pasok na!” sigaw ni Iane.
