Homeless Boy

17 - Sharp

"Suzanne belt..." verschijnt er op het scherm van mijn autoradio en niet veel later veranderd het geluid van de radiozender naar mijn ringtone. Verbaasd kijk ik naar het scherm en druk ik op het trillende groene hoorntje.

'Ik ben net een kwartiertje weg,' zeg ik verbaasd. 'Ja ik weet het, ik stond ook op het punt net af te sluiten maar je pa belde,' zegt ze. Het stoplicht gaat op groen en ik rij weer door. 'Zo laat op de werkdag nog?' vraag ik haar. 'Ja, maar ja, jij gaat ook al om vier uur weg,' zegt ze lachend. Dat is waar.

'Hij wilde een afspraak maken om bij te praten en om het een en ander te bespreken over de aandeelhouders,' hoor ik haar stem zeggen door de auto speakers. 'Hmm okay,' zeg ik. 'Heb je al wat afgesproken?' vraag ik haar. 'Nee nog niet. Ik had ook voorgesteld dat hij jou zelf zou bellen maar dat wilde hij niet,' zegt ze.

'Bel hem maar terug straks, zeg maar tegen hem dat ik zaterdagmiddag even langs kom. Als hij vraagt of ik blijf eten zeg dan maar ja,' zeg ik. 'Staat genoteerd, ik bel hem zo even terug,' zegt ze. 'Top en kan je een afspraak in mijn agenda zetten? Ik weet zeker dat ik het anders vergeet,' zeg ik. 'Komt goed,' hoor ik haar zeggen terwijl ik net mijn woontoren in rij, door de open slagboom heen.

'Dankjewel.' 'Dan zie ik je morgen weer.' 'Tot morgen,' zeg ik om het gesprek af te sluiten. Ik druk het gesprek weg en hou mijn hoofd weer bij het verkeer. Even moet ik wachten tot een van de buren zijn parkeervak uit gereden is, maar dan komt mijn vaste parkeerplek naast de lift in beeld.

Ik rij er heen en parkeer mijn auto achteruit in het vak. Ik zet de motor af met de knop op het dashboard en grijp mijn rugzak van de bijrijdersstoel. Ik open de bestuurders deur en stap de auto uit. De koude lucht in de garage is een groot verschil met de warmte in de auto. Ik kan niet wachten op de zomer. Ik geef mijn gedachtes gelijk.

Ik vergrendel mijn auto met de knop naast de deurhendel en loop richting de lift die voor het eerst in tijden niet op mij staat te wachten. Ik druk op de knop om de lift op te roepen en zie al gauw de verdiepingen aftellen op het blauwe display bij de knop.

Gelukkig komt de lift snel aan op P6  en gaan de roestvrijstalen deuren voor mijn neus open. Ik stap de lift in die niet veel daarna achter mij sluiten. Ik druk op de knop voor de 41e verdieping. De lift gaat stil omhoog. Het enige dat de stilte onderbreekt is de wachtmuziek. Ik neem de tijd om mijn portemonnee uit mijn jas te halen en het witte toegangspasje alvast te pakken. Na minder dan een minuut komt de lift tot stilstand en dan klinken de voor mij bekende woorden.

'Etage 41 en 42. McLeaf. Toegangskaart aanbieden,' spreekt de lift. Ik stap richting de paslezer en swipe mijn toegangspas door de kaartlezer. 'Welkom, heer McLeaf,' spreekt de lift en de deuren gaan open. Ik knoop mijn jas open, graai de sleutels van de Porsche uit mijn jaszak en leg deze in het mandje met sleutels op het kastje in mijn hal.

Ik haal trek mijn denim look schoenen uit en trek ook mijn jas uit. Deze hang ik aan een hangertje. De rust die in het huis hangt voelt heerlijk aan. Ik merk dat ik mijn lichaam meer voel ontspannen nu ik weer thuis ben en ook even de komende uren het huis voor mijzelf heb tot Julian thuis komt van werk.

Ik stap mijn woonkamer binnen en wordt dan plots ineens van achteren vastgegrepen. Wow wat?! Een sterke arm in een zwart gekleurd vest klemt hard om mijn nek heen terwijl een grote hand tegen mijn achterhoofd er voor zorgt dat ik mijn hoofd geen kant op kan bewegen. Uit reflex probeer ik met mijn handen zijn arm van mijn keel af te trekken maar het werkt niet. De man is veel sterker als ik.

Ik probeer met mijn ellebogen achter mij te slaan naar de persoon maar ik kan geen kant op. Je moet iets doen! Maar wat? Razendsnel gaan allerlei scenario's door mijn hoofd hoe ik er voor kan zorgen dat de persoon mij los laat, maar niets lijkt in mij op te komen. Terwijl mijn hoofd druk is voel ik een knie tegen de zijkant van mijn bovenbeen aantrappen, waardoor een pijnlijke steek door mijn been heen siddert.