Ihlamur çiçeği

10 3 0
                                    


"Ihlamur Çiçeği" dedi ve ekledi: O ıhlamur çayını fazla soğutmadan iç, dedi.  Galiba şaka yapıyordu yoksa ben uykularımı bölüp bitki kitabını mı bekledim. Hasta oldum, hastaneye kaldırıldım, yemek yiyemedim, ayağa kalkamadım bir bitki kitabı için miydi, diye geçirdim içimden.Daldın, dedi ve kitabı uzattı. Kitabın kapağında bir adamla kadın arkasını dönüp gidiyordu. Merak ettim aslında 1982 yılında yazılmış bir kitaptı. Montumu almamıştım, o da hırka üstüne mont giymişti. Hırkasını çıkardı, uzattı, giy, dedi, daha fazla üşütme. Bunları neden yapıyordu anlamıyordum ama böyle yapması beni kendine bağlıyordu. Uzun zaman oldu birini böyle yakın hissetmeyeli. Aslında kimseyi istemiyordum hayatımda. Ve bu isteksizliğim haklı nedenler içindir. Benim dersim bedendi, o ise sadece kitabı vermek için okula gelmişti. Kesinlikle oku,deyip sarıldı. Sanki kaburgalarım kırılacaktı. Ben hayatım boyunca böyle sarılış görmedim. Sonra sol yanağımdan öpüp adımı söylemeyi unuttum, dedi.Adım 'Cemre. "Tam adımı söyleyecektim ki, insan görmek istediğinin ismini bilmez olur mu, dedi ve okuldan ayrıldı. Hırkası bende kalmıştı. Arkasından koştum ama okul görevlisi dışarıya çıkmama izin vermedi. Onun söylediği sözler geldi aklıma. Söylediği bir çok şeyi anlamıyordum ama kitabı çantama koydum. Aslında "Ihlamur Çiçeği" ismi hiç ilgimi çekmedi. Sınavlar, ödevler falan derken günler, haftalar, aylar geçti. Kız tekrar yanıma geldi. Biz İzmir'den ayrılacağız seninle vedalaşmaya geldim,dedi. Vedaları sevmem aslında ama vedalaşmak zorunda kaldım. Hırkasını uzattım. Kitabı okudun mu, diye sordu. Ona okumadığımı isterse çantamda olduğunu ona verebileceğimi söyledim. Açıkçası ilgimi çekmemişti ve bir süre önce aklımda hayal ettiğim kitabı şimdi okumak istemiyordum. O kitap artık sana ait, ben sana verdim, kesinlikle oku, dedi. Bilmiyorum ama bir zamanlar kitabın peşinden edebiyat hocamın sayesinde koşmuştum bu kızın beni bu kadar düşünmesi sonucunda yine kitabı okumak istiyordum. Ve şimdi yine Güzel ama yorucu bir yolculuk olacaktı. Vedalaştık, gitti. İçimden hiç gelmeyecek hissi geldi, gözlerim doldu. Günlerden Cumaydı, okul bitti, eve geldim, çantamı attım. Duş falan aldım sonra ilk işim kitabı elime almak oldu ve okumaya başladım.

Umut'suz Bir Bahar Akşamı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin