LALELERİNDEN

8. YOKUŞ AŞAĞI HAYATLAR

Bu kitapta bahsi geçen karakterler, kurumlar ve olaylar her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir ve kalemime aittir.

Keyifli okumalar dilerim canlarım.

Çağan Şengül feat. Şanışer, Yolu Yok ♪

❧

"Herkesin bir korkusu vardır, Güvercin. Benimkisi de seni kaybetmek." demişti bana, Ayaz Masso.

Neredeyse ben onu kaybediyordum.

Biz özgürlüğü alınmış, kafeslemiş güvercinlerdik. Kafesten kurtulmaya çalıştıkça karanlığa gömüldük, hâlâ gömülüyorduk. Karanlığı aydınlatan sadece ateşimiz oldu. Önce kanatlarımız yanacak ve kül olacaktı. Sonra ateş vücudumuza yayılacaktı. Biz yanacaktık, güvercinler yanacaktı ve kimse ateşi söndürmek için bize yardım etmeyecekti... İnsanlar gider ama daima izleri kalır. Ben buna geçici insanların kalıcı izleri diyorum. Yanık izleri kalacaktı bizde, baktıkça hatırlayacaktık yandığımızı.

Kanla beslenen canavar... Vernem Nidahen.

Amacını henüz çözemedim ama çözeceğim, Vernem Nidahen'in kim olduğunu Ayaz'a söylemeden kendim öğreneceğim. Onun bu konuyu araştırdığımdan haberi olmayacak. Eğer bilirse ilişkimizin sarsılacağından emindim çünkü bu konuda gerçekten iyi hissetmediğini biliyordum, ne kadar kızgın olduğunun da farkındaydım. Gözlerinden bile anlaşılıyordu, Vernem Nidahen'in nefesi ensesinde gibiydi.

Islık çalmıştı, dönünce ıslık çalmıştı Ayaz.

Ev ölüm sessizliğindeydi zaten, böylelikle Ayaz'ın ıslığını kolaylıkla duymuştum. Odasını o geldiği için terk ettim. Direkt salona geçtim ama odadan çıkmadan önce dikkatimi yine masanın üzerindeki mektuplar çekti, meraklıydım ve bu merakı gidermek adına mektupları Ayaz'a sordum.

"Her doğum günümde kendime bir mektup bırakıyorum." diyerek cevapladı beni.

"Peki, Kayra Masso?"

Şok olmuş gibi yüzüme baktı. "Sen onları da mı okudun?" diye sorduğunda ellerinin titrediğini fark ettim.

Canını derinden yakmış gibi hissettim. "Okumadım, arkasında yazıyordu. Senin mektuplarını da okumadım, sadece çok dağınıktı. Düzenledim." Bir adım atarak ona yaklaştım ve elini tuttum. "Ruhunu yaralayacak kadar ne yaptı bu isim sana?"

Sustu, sadece beni sardı kolları. Kalp ritmini üzerimde hissettiğimde oldukça hızlı olduğunu fark ettim. Neden böyle olduğunu sorduğumda anca konuştu. "Bu isim, önemli bir isim değil Güvercin. Ruhumu yaralasa bile önemli değil. Önemli olan tek kişi sensin, önemli olan tek yer senin yanın ve Siyah Emare."

"Kayra isminden kaçıyorsun." dediğimde Can perişan olmuş gibi bakıyordu yüzüme. "Ama seni de bu konuyla boğmak istemiyorum, zaten yaralı ve yorgunsun. En iyisi biz Siyah Emare'ye, güvercinlerimizin yanına gidelim."

Fikrimi onayladı. "Babanla konuştum." diyerek yüzüme baktı ama hâlâ elleri kollarımın üzerindeydi. "Beraber zaman geçiririz diye düşündüm, ona da haber verdim geç saatler olduğu için. Sadece sen ve ben bir yerlere gideriz."

"Nereye gideriz mesela?" dedim ufacık bir merakla.

"Gökyüzünün altında bir yere."

"Gökyüzü, güvercinlerin en sevdiği yerdir. Ama benim en sevdiğim yer gökyüzü değil."

"Neresi senin en sevdiğin yer?"