SENİN İÇİN VARIM (TAMAMLANDI)

Bölüm 15

🌟Can🌟

Ablam nişanlanıyor, bir süre sonra evlenecek, ben eksik kalacağım ama şu an bana yakışan kıyafetlerle hazırlanıyorum! Tam bir paradoks resmen! Ablamı kıskanıyorum ama onun mutlu olmasını istiyorum. Onun mutluluğunu da eniştemle görünce sar baştan tekrar kıskançlığa dönüyor iş!

Açık gri renkteki pantolonumu giydikten sonra ablamın o bana çok yakıştırdığı bebe mavisi gömleğimi giydim. Odadaki aynadan saçlarımı da düzeltip parfümümü sıktım.

Camdan dışarı baktığımda tatlı bir telaş vardı bahçede. Bugün havanın güzel olması sebebiyle kahvaltı sofrası bahçeye hazırlanıyordu.

Bursa'yı sevdim aslında. Aktaş konağı şehirden çok uzak olmasa da uzaktı. Gün içinde arabalar gelip geçiyordu ama sakin bir mevkideydik. En azından İstanbul'da evin bahçesinde oturduğunda maruz kaldığın gürültü kadar gürültü olmuyordu burada.

Gerçekten tam yaşamak isteyeceğim bir yerdi burası. Ne şehirden uzak, ücra bir köşede ne de şehrin tam göbeğinde. Hayallerimin evisin Aktaş konağı.

Eşyalarımı koyduğum dolabı açıp siyah polar ceketimi aradım. Ne kadar hava güzel desek de sabahları biraz soğuk oluyordu burası. Eniştem tişörtle oturabiliyordu ve bu da Bursa'nın havasına alışkın olmasından kaynaklanıyordu.

Ceketimi bulmaya çalışırken bir an duraksadım. Geçen akşam ben onu Defne'nin omzuna bırakmadım mı? Sonra biz içeri girdik, yukarı çıktık sonra o odasına gitti, ben de odama geldim.

Evet Can! O ceket şu an dolapta değil, Defne'de. O yüzden boşuna arama bence. Ama üzerinden iki gün geçti. İki günde farketmemiş olamaz. Bu iki gün içinde farketmesi gereken şey ceketim değil ona olan hislerimdi, ilgimdi

Telefonumu alıp odadan çıktım ve aşağı indim. Ablam mutfakta hem Defne'nin de dahil olduğu kızlarla sohbet ediyor hem de kahvesini yudumluyordu.

Mutfağa gelip arkasından sarıldım. Bir an korkup bana döndü. "Canımın yarısı korktum napıyosun?" Elindeki fincanı bırakıp bana döndü.

"Cidden canının yarısı mıyım?"

"Yarısını boşver sen benim canımsın." diyip yanağımı sıktı.

Ablama sarılıp saçlarından öptüğümde Yaren "Can.." dedi.

"Efendim?" derken ona döndüm.

"Bir şey sorabilir miyim?"

"Bir dene bence." dediğimde birkaç gündür olduğu gibi yine ortamdaki herkesi güldürmüştüm. Bence bu Defne ile aramdaki ilişki için bir avantajdı. Komik bir adamım ne de olsa.

"Küpen.. Ne zamandan beri var?"

Elim istemsiz kulağıma gitti. "Dört senedir takıyorum."

"Yakışıyor bence." dedi Defne. "Yani daha sempatik gösteriyor."

Beni sempatik bulman da hoş.

"Teşekkür ederim." diyip dibimdeki yüksek masaya yaslandım. Eniştem o sırada mutfağa gelip "Günaydın." dedi ve ablamın yanağından öptü.

Uyarır gibi yavaşça öksürdüm. "Can..." diyerek bana döndü. "Dün gece niye gelmedin bahçede o kadar oturduk, eğlendik. Selim abinin saçma anılarını sen de duymalıydın." dedi gülerek.

"Valla abicim ben o bahçede oturma zevkini bir kere tattım. Başkasıyla aynı tadı alacağımı sanmıyorum. Hem yorgundum da."

Eniştem ablama döndü ve imalı bir şekilde hafifçe başını salladı.