NEFES

1. Bölüm; ''Ölüm''

''Özlemin kabahatinden büyüktü.''

*
4 Ocak 2014

"Ağlamak şu an yaptığım en iyi şeydi.Göz kapaklarım her kapandığında, her iç çekişimde, her nefes aldığımda daha fazla ağlayasım geliyordu.Gözlerimin içi yanıyor, genzim acıyordu.

Sevdiğin birini gözlerinin önünde kaybetmek nasıl bir duygu olabilirdi ki? Tek umudum dediğin, her şeyim dediğin, gözlerinin içine bakmaya utandığın, elini tutmaya çekindiğin, öpmeye doyamadığın... Sarılmaktan vazgeçemediğin.

Seni 'Nefesim' diye seven birini kaybetmek... Gülüşüne aşık olduğum güzel adam.Gülüşünden öpüyorum, o güzel gamzelerine dokunarak bir daha utanmak istiyorum.

Şimdi bir daha çıkmayacak mı o güzel çukurlar yüzünde?
Bir daha bana 'Nefesim' diyemeyecek misin?
Ya ben utandığımda elini başıma koyup okşamayacak mısın saçlarımı?
Nefret ediyorum vedalardan.
Nefret ediyorum sensizlikten.

Özür dilerim kar tanem, seninde eriyip gitmene izin verdim.
Oysa ki soğuktum ben, erimemeliydin.Elini her tuttuğumda üşüttüm seni, ya şimdi? Şimdi de üşüyor musun toprağın altında? Ah şu kelimeler, sen misali çıkmıyor ağzımdan, dökülmüyor kar taneleri gibi bir bir kağıda.

Ben seni kar tanem diye sevdim aşkım, oysa ki ne de güzeldi onlar. Onca mevsim arasında en zor o geliyordu, dedim adı sen olsun.
Artık istemiyorum, güzelliği seninle birlikte gitti.
Artık sen benim; ilk sevdiğim, ilk aşkım, ilk sevdam, ilk şiirim, ilk mısram.
İlk gülüşümsün.
Unutmayacağım seni meleğim,
Asla unutmayacağım."

Elimde ki kağıdı kutuya geri bıraktığımda gözümde ki yanma hissi yanaklarımdan aşağı süzülen yaşla geçti. Genzimi temizlemek için öksürdüm ve oturduğum yerden kalktım, kapı kolunu çevirerek koridora çıktım.

Adımlarımı mutfağa doğru çevirdim, içeriye girdiğimde tezgahın üzerinde ki sürahiden cam bardağa suyu koydum ve dudaklarıma götürdüm.
Her yudum boğazımdaki düğüm olmuş kelimeleri çıkaramadığımdan geri çıkmaya çalışıyordu.
Nefes alış verişim hızlanırken elimde ki bardağı yere düşürmemle yerimden sıçradım.

Bir süre aval aval yere baktım, daha sonra yere oturup dağılan her bir cam parçasını sol avucumda toplamaya başladım. Gözlerim sağ tarafımda kalan saate takılınca sert bir şekilde yutkundum.

Vakit gelmişti.

Avucuma batan, sıyrıklar bırakan cam parçalarını dizimin üstünde doğrulup çöp kovasına attım.Islak olan yeri kurulama gereği duymadan mutfaktan çıktım.

Sol elimde oluşan ufak sıyrıklardan kan damlıyordu, banyoya girdiğimde musluğu açtım ve kesiklerin daha çok kanaması için kendimi sıktım.

Akan damlalar, suyla birlikte karışıp yokoluyordu. Aynaya baktığımda gözlerinin altı çökmüş, morarmış dudaklar ve zayıflamaktan belirginleşen çıkık elmacık kemiklerimi görüyordum.

Avucuma doldurduğum suyu yüzüme çarptım, bunu birkaç kez daha tekrarladım ve dişlerimi fırçaladım. Banyodan çıkıp kendi odama doğru hızlı adımlar attım.

Makyaj masamın önünde durduğumda elime geçen ilk kapatıcı oldu. Yüzümün her yerine, özellikle de göz altlarıma sürdüm ki biraz olsun normal durayım diye. Sonra ten rengi bir ruj alıp dudaklarıma yaydım, çekmeceyi açıp tarağı avucuma yerleştirdim ve olabildiğince sert bir şekilde dolaşık, topuz olan saçlarımı açtım ve saçlarım şekile girene kadar taramaya çalıştım.