บทที่7
สั่วตื่นขึ้นมาพร้อมกับไออุ่นในอ้อมแขนของตนเมื่อลืมตื่นขึ้นมาก็เห็นมิ้นนอนหลับพริ้มอย่างมีความสุข ร่างหนาไม่คิดจะปลุกเขาซุกลงที่ซอกคอขาวก่อนจะแอบประทับจูบลงที่ริมฝีปากบาง
"ป๊าทำไรม๊า"
สั่วสะดุ้งกับเสียงบิงโกที่ยืนมองการกระทำของเขานานแล้ว
"ชู่..."
สั่วยกนิ้วชี้ขึ้นมาแนบติดกับปากตนเป็นสัญญาณว่าอย่าเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงนุ่มเพื่อทำอาหารให้เจ้าจอมซนและมิ้น ร่างบางตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นหอมจากในครัว มิ้นจัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องตัวเองก็เห็นร่างสูงและบิงโกนั่งรอเขาอยู่
"ตื่นสายเป็นบ้าเลย"
สั่วแขวะอีกคนที่พึ่งนั่งลงกับเก้าอี้ อะไรเนี่ยหาเรื่องกันแต่เช้าเลยหรอ เห็นแบบนี้แล้วอยากเป็นไฮอาภาภรณ์ อารมณ์เสียๆๆ
"ป๊าอย่าว่าม๊านะ"
บิงโกพูดเข้าข้างมิ้น ร่างเล็กเห็นแบบนั้นก็แลบลิ้นหลอกอีกฝ่ายด้วยความสะใจ สั่วทำอะไรไม่ได้นอกจากมองตาขวางใส่ ทั้งสามคนจัดการอาหารเช้าเสร็จ มิ้นก็ชวนบิงโกวาดรูปเล่นโดยมีซั่วเข้าร่วมวงด้วย
"นี่..ม๊าวาดแมวเมี้ยวด้วยแหละ"
มิ้นอวดภาพวาดตัวเองให้เด็กน้อยดู
"ดูของป๊าดีกว่า ป๊าวาดมะหมาน่ารัก"
สั่วโชว์ภาพหมาที่มีลักษณะไปทางไดโนเสาร์เล็กน้อยให้เด็กน้อยดู บิงโกหัวเราะกับภาพวาดตัวเองให้ดูบ้าง มิ้นมองไม่ออกว่าเป็นคนสามคนหรือหมีสามตัวกันแน่
"บิงโกครับ หนูวาดอะไรอ่ะ"
มิ้นถามออกมาอย่างข้องใจ บิงโกยิ้มให้มิ้นแล้วสั่วก่อนจะชี้ไปที่ภาพวาด
"ครอบครัวเรายังไงคะ ใส่หมวกหมีด้วย"
เด็กน้อยพูดจบทุกอย่างก็เงียบลง สั่วดีใจกับคำพูดเด็กตัวเล็ก บิงโกมองสองคนที่เอาแต่ยิ้มสลับไปมาก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้
ESTÁS LEYENDO
อยู่ด้วยกันดีกว่านะ
Novela Juvenilความรักที่เกิดมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ดันรักหมดใจไปซะแล้ว รักที่เกิดจากการแบ่งอาณาเขตแต่พอรู้ตัวเองอีกที ตัวเองนั่นแหละที่ล้ำเส้นเข้าไปหาอีกฝ่ายถึงที่
