ผมจัดจานผลไม้ที่ตัวเองทำ แล้วยกขึ้นไปเสริฟ
"พี่กลับมาแล้ว นี่ครับผลไม้กระป๋อง"
ผมพูดแล้ววางมันลง ร่างบางลุกนั่ง มิ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แต่เหมือนตัวยังอุ่นๆอยู่
"ทำไมผลไม้น่าตาแปลกๆ ชิ้นไม่สวยเลยสักนิด"
ยังไม่ทันกินมิ้นก็ติแล้ว
"อ่อ.. เจ้านี้เขาอาจจะหั่นชิ้นมาไม่สวย แต่ว่าปลอดภัยนะ เพราะไม่ใส่สารกันบูด พี่ไปเลือกมาสดๆใหม่ๆเลย"
ผมตักชิ้นเงาะให้มิ้นชิม
ง่ำ
"หืม.. อร่อยแบบแปลกๆ อ่า.. ชื่นใจ"
มิ้นอุทานออกมา
" งั้นกินเยอะๆเลยนะ"
ผมป้อนเพิ่ม
"กินด้วยกันสิ"
มิ้นชวน
ผมลองชิม รสชาติมันก็ไม่ได้แย่แล้วดูเหมือนมิ้นจะชอบมาก
" จริงสิ วันนี้พี่ชวนเพื่อนมากินเลี้ยงที่บ้าน"
ผม
"กินเลี้ยงบ่อยจังเลย ครั้งนี้จัดฉลองอะไร"
มิ้นเอ่ย
"งานพ่อพี่น่ะ เดี๋ยวมิ้นก็รู้เองมิ้นมาร่วมงานใช่ไหม?"
ผมถาม มิ้นพยักหน้า
...........20.00.......
เพื่อนหลายคนเริ่มถยอยมาบ้านผมแล้ว เซอร์ไพร์มิ้นตรงที่พ่อแม่มิ้นก็มาแต่เจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องเลย ผมลงมารับแขกที่ด้านล่าง เดี๋ยวมิ้นจะตามผมลงมาทีหลัง ผมไหว้พ่อแม่มิ้น ทั้งคู่ยิ้มกลับอย่างเป็นมิ้น ต่างจากคนเป็นพี่ชาย
"ลูกชายแม่ล่ะ"
คนเป็นแม่ถาม
"เดี๋ยวตามลงมาครับ เชิญ...."
"เรียกแม่เถอะ ให้พ่อมาทำเรื่องขอขนาดนี้แล้ว"
เขาบอก ผมยิ้มกว้าง
"เชิญแม่เข้าข้างในก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมไปตามน้องลงมา"
ผมบอก พ่อแม่เมียต้อนรับขนาดนี้ เดินหน้าต่อสิรอไร ผมขึ้นมาตามมิ้น คนตัวบางสวมเสื้อสเวกเตอร์กับแขนยาว
ESTÁS LEYENDO
อยู่ด้วยกันดีกว่านะ
Novela Juvenilความรักที่เกิดมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ดันรักหมดใจไปซะแล้ว รักที่เกิดจากการแบ่งอาณาเขตแต่พอรู้ตัวเองอีกที ตัวเองนั่นแหละที่ล้ำเส้นเข้าไปหาอีกฝ่ายถึงที่
