อยู่ด้วยกันดีกว่านะ

บทที่ 15

บทที่ 15

ครืด...ครืด...

เสียงมือถือบนโต๊ะของมิ้นสั่นขึ้นในขณะที่เจ้าตัวกำลังไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอยู่ สั่วถือวิสาสะรับมันอย่างเสียมารยาท เบอร์ใครวะไม่ได้เมมไว้นี่หว่า สั่วปัดหน้าจอรับก่อนจะแนบมือถือไว้ข้างหู

"ฮัลโหล มิ้น...พี่มีไรจะบอก..พี่ชอบมิ้นอ่ะ ขอจีบนะ"

เสียงผู้ชายดังจากปลายสายอย่างเขินอายต่างจากอาการสั่วที่กำลังเดือดเป็นลาวาในภูเขาไฟ เสียงนี้มันเชี้ยโบ๊ทนี่หว่า...มึงกล้ามากกุนับถือที่มึงกล้าโทรมาบอกชอบมิ้นผ่านหูกุแต่อยากจะบอกว่ามึงพูดถูกที่แต่ผิดเวลา

"จีบไม่ได้ครับ มิ้นเป็นเมียกุ!!!"

สั่วพูดกระแทกเสียงใส่ก่อนจะกดตัดสายไปอย่างหงุดหงิดเป็นเวลาเดียวกันที่มิ้นเดินออกมาจากห้องตัวเอง ร่างเล็กฮับเพลงเบาๆเพราะรู้สึกสบายตัวที่ได้อาบน้ำ แหม..อารมณ์ดีมาเชียวนะไปแจกเบอร์คนที่มาเนี่ย ไอ้ห่านั่นจะได้เบอร์มิ้นไปได้ไงถ้ามิ้นไม่ใช่คนให้มันเอง

"ทำไรอ่ะ"

มิ้นรีบแย่งมือถือจากสั่วคืนทันทีที่เห็น แย่ชะมัดมาแอบค้นมือถือเรารูปเรายิ่งฮาๆอยู่ไม่อยากให้เห็นว้อยย><

"ทำไม มันมีอะไรที่เป็นความลับหรอหรือแอบซ่อนรูปหรือเบอร์ใครไว้ในมือถือ"

สั่วพูดอย่างสงสัยป่นหงุดหงิดกำลังจะแย่งมือถือมิ้นมาแต่ร่างบางก็รีบเก็บไว้ก่อน

"พูดอะไรของนายอ่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย"

มิ้นถามอย่างงงๆ อะไรคือความลับแล้วซ่อนรูปอะไรเอ่อ..ถ้าเป็นรูปเรามันก็น่าซ่อนอยู่ =='

"ไม่ต้องมาทำเป็นไก๋ว่ะ เมื่อกี้ไอ้โบ๊ทมันโทรมาบอกชอบมึงแล้วก็ขอจีบด้วย มึงนี่แมร่งเห็นเงียบๆฟาดเรียบเลยว่ะพึ่งเลิกกับทีแป๊บเดียวก็หาคนใหม่ได้ ไวจริงนะมึง ให้เบอร์คนอื่นมั่วไปหมดแย่จริงๆ"