29

727 153 14
                                        

Unicode

"ကျွန်တော်တို့ ဒီပိတ်ရက်မှာ ဘယ်သွားကြမလဲ"

စာကြည့်တိုက်တွင် စာဖတ်နေသည့်အားသစ်ကို နိုင်းချင်းမေးသည်။ စာမှတ်နေရာမှ သူ့ကိုအနှောင့်အယှက် ပေးလာသည့် ကောင်ကလေးကို အားသစ်ကြည့်၏။

"ဘယ်သွားချင်လို့လဲ"

"ကျွန်တော်က ဒီပိတ်ရက်မှာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလားလို့ ပြီးရင် ငါးပြတိုက်သွားကြမယ် နောက်ပြီး ညနေကျရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ ဆိုင်ကယ်သွားစီးကြမယ်လေ ပြီးမှ အဆောင်ပြန်လာကြမယ်"

တစ်ရက်တည်းနေရာအများကြီးသွားရန် စီစဉ်ထားသည့် နိုင်းချင်းကိုအားသစ် အံ့အားသင့်သည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်သည်။

"တစ်ရက်တည်းနေရာအများကြီး ဘာသွားလုပ်မှာလဲ"

"ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဒိတ်ရမှာပေါ့"

"ဒိတ်... ဒိတ်?!"

အနည်းငယ်အသံကျယ်သွားသည်မို့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် အားသစ် အမြန်အုပ်လိုက်ရသည်။ စာကြည့်တိုက်တွင် အသံကျယ်ကျယ်ပြောခြင်းကို တားမြစ်ထားသည် မဟုတ်ပါလား။

"အင်းလေ... ကျွန်တော်တို့ တွဲတာဖြင့် တစ်လတောင်ပြည့်တော့မယ် အခုထိ ဒိတ်မသွားရသေးဘူး"

"ငါတို့က ဒိတ်သွားဖို့လိုလို့လား"

နားမလည်စွာပြောသည့် အားသစ်ကို နိုင်းချင်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်သည်။ အားသစ်သည် မျက်နှာသေဖြင့်...

"ငါတို့တကယ် ဒိတ်သွားဖို့ လိုလို့လား အခန်းချင်းကပ်လျက်နေနေတာပဲကို မင်းတွေ့ချင်တဲ့အချိန် ငါ့ကို လာတွေ့လို့ရနေတာပဲကို"

အားသစ်၏ မဟုတ်လို့လားဆိုသည့် မျက်နှာကိုခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်ပြီး နိုင်းချင်းခေါင်းယမ်းသည်။

"ဒါပေမဲ့ မတူဘူးလေ ဒိတ်သွားတာက ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်လေ"

"ပေါက်ကရတွေ စာမေးပွဲနီးနေတာကို ဘယ်ဒိတ်သွားဦးမှာလဲ"

"အစ်ကိုက နေ့တိုင်းစာကျက်နေတာပဲကို စာမရစရာရှိလို့လား"

"ငါရပေမဲ့ မင်းကရော..."

နိုင်းချင်းသည် အားသစ်ကို စေ့စေ့ကြည့်၏။

Marmalade [Own Creation]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang