Gün 4
"-yanlış anlama seni düşündüğüm için..."
Bu cümleyi senin için kurdukları an anlarsın: bir bataklıktasın ve sadece sana uzatılan kırık dallar ile çevrilidir etrafın.Günler çok hızlı geçiyor, biraz endişeliyim.
Bu sabah annemi ve babamı kahvaltı için çağırmıştım. Salonda ki eski, cevizden yapılma ikinci el yemek masası senden sonra ilk kez yemek gördü. Bilirsin pek yemek yemezdik burada, sadece özel gecelerimizde kadehler tokuştururduk. Aradan geçen günler sonrasında beni gördükleri için mutlu olduklarından bahsedip durdular. Babam bir ara yanlışlıkla adını ağzından kaçırdı ama sorun olmadı. Tıpkı arkandan yapılan kötü yorumlar, dedikodular gibi bunu da duymamazlıktan gelmeyi öğrendim.
Ablam balayında olduğu için gelemediğine dair bir mesaj çekmişti, sorun olmadığını söyledim çünkü... Sorun değildi. Sanırım.
Ailem gittikten sonra evi temizledim. Yavaş yavaş başladım hazırlılarıma, söz verdiğim gibi acele etmiyorum.
Yatağın altında bir kutu buldum. Biraz ağladım doğrusu. Yazdığın yazılar ve karaladığın nefret dolu isyanların çok ağırdı. Beni deli ediyordu her bir harfinin üstünde ki ölü nefesin, ensemdeydi hep nefretin. Ve ben delirdim, öpmeye doyamadığın saçlarımı yoldum, döktüm tellerini tekrardan yerlere ve bir kez daha erken getirdim kışı evimize. Sonbahar henüz gitmeye hazır değildi saçlarımdan, tıpkı hayat dolu senden çaldığım hayat gibi çaldım sonbaharını saçlarımdan ve bir kez daha ihanet ettim sana, zamansız çaldıklarım adına üzgünüm.
Bu aralar biraz kilo aldım. Beni bilirsin üzüldüğüm an mutfağa atlarım ve ne var ne yoksa yerim. Yine aynı günlerden birindeyim. Mutfak tezgahına yaslanmış ellerim, başım öne eğik. Neler yedim, içtim bilmiyorum. Başımı hafifçe kaldırdığım an önümde biriken boş tabaklar ile doldu gözlerim. Bir, iki, üç... Saymaya devam edemeden doldu gözlerim, alnımdan akan terler ve yükselen midem ile tezgah altında ki çöp kutusuna eğildim ve bir kez daha umutsuzca öğürdüm, hiçbiri çıkmadı ve yeniden vicdan azabı ile dolup taştım. Bir kez daha tartıda korktuğum rakamları görmeye başladım ama merak etme kilo vereceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Endişelenme, ben İyiyim. ⋨ Sope
Fanfiction"Sence tanrı kuluna aşık olabilir mi?" "Hayır!" dedi kafamda ki ses ama kalbim aynı fikirde değildi. "O halde neden ben yarattığıma aşık oldum?" ••• NOT: SAYFA SAYISI İLERLEDİKÇE BÖLÜMLER UZU...