JEALOUS MEN SERIES 2: Humphrey Aguirre

Chapter 1

To Humphrey,

I'm sorry dahil umalis ako ng hindi nagpapaalam. Natatakot lang akong sabihin sayo na hindi pa ako handang magpakasal at magkapamilya. Alam kong iyon ang gustong-gusto mo. But, I'm sorry I can't give it to you. And I'm afraid to say that I can't love you forever.

From: Kareen.

GUSTONG mapaismid si Humphrey ng maalala na naman ang tanging sulat na iniwan ng dating kasintahan. Today was supposedly their anniversary and here he is drowning himself with every alcohol he could drink in that bar.

Hindi niya parin alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi niya parin matapon-tapon ang sulat na iyon. He already moved on alright. But, everytime he remember every thing about her. His doubting himself. Did he really moved on. That even that fucking piece of paper still inside his wallet. That he memorize those every single words and letters in that letter.

Even if he wanted to forget about it. He can't. He fucking can't. Dahil kahit naman itapon niya iyon walang mangyayari dahil nakaukit na sa isipan niya ang mga letrang nakasulat roon. Sa araw na iyon imbis sana mag-inom siya nasa bahay lang sana siya at pinagluluto ang kasintahan o di kaya ay surpresahin ito ng kahit ano.

Pero tang-ina lahat ng iyon ay hindi totoo, all the time that they spent together, all, was just a fucking lie, every words that escape in her mouth was just lies, her sweetness, happines of being with him was just a fucking act. But why can't he forget about her. Why can't he just look at other woman. Fuck, he can't even do that. He felt like he is inside a curse that he can't escape. Bakit ba kasi hindi nito sinabi na hindi pa pala ito handa. Puta, maintindihan naman niya eh. Hihintayin niya ito hangga't handa na ito. Kahit kailan, kahit ilang taon pa iyan. Hihintayin niya ito. Dahil mahal niya ang babaeng iyon.

He sip on his drink and sign.

"Para kayong namatayan ng tuko. Ay oo nga pala may namatayan pala sa atin. Isinumpa yata kayo eh. Namatayan ng jowa." Tukso ni Catcher habang nakaturo ang kamay kay Syc, saka lumipat sa kanya. "Iniwan ng jowa." Tumawa ang gago.

"Cheers para sa ating mga magigiting na kaibigan na iniwan ng mga jowa!" Sigaw naman Forex. Ginatungan pa ng gago.

Hindi niya pinansin ang mga ito Ganoon din si Syc. Syc's girlfriend had died three years ago due to an explosion on the hospital she was confined. And, her body found burned and dead. His friends was very devastated and just like him, Syc can't still forget his ex. Kahit pa ang daming babaeng lumalapit sa kanila kapag naroon sila sa bar na pag-aari ng kaibigan, hindi niya parin magawang humawak ng ibang babae o kahit tumingin man lang. Wala siyang maramdamang kahit ano. Naisip nga ng mga kaibigan ay may problema siya sa katawan.

Inubos niya ang inumin saka tumayo na para lumabas ng VIP room. Dire-diretso siyang lumabas hindi pinansin ang tawag ng mga kaibigan at ang humaharang sa kanyang harapan. He drove off with his car, dumiretso siya sa bahay ng magulang. Pagkapasok niya sa loob ng kwarto ay agad siyang humilata.

He eyes were close when someone knock on his door and his mother step in. "Anak, kumain kana ba? Gusto mo bang ipagluto kita?"

"Nah, I'm good." Tanging sambit.

Naramdaman niyang lumapit sa kama ang Ina saka ito umupo sa gilid ng kama. "Hanggang kailan kaba magiging ganyan. Sinisira mo iyang katawan mo. Paano kung magkasakit ka? Anak naman, kalimutan mo na siya, matagal na noong umalis siya. Hindi na siya babalik. Kaya ayusin mo iyang sarili mo."

Mukhang nawalan na rin ito ng pasensya sa kanya. Gabi-gabi ay ganoon ang eksena nila ng kanyang ina o ama.

"I can't Ma. If only I can." Nasambit niya at siguro dahil sa kalasingan ay biglang bumuhos ang mga luha niya sa mga mata.