Yıldızları Say

3•Kaza•

Asena

Her sabah yaptığım gibi bu sabahta kalkıp koşuya çıktım.Kulaklığımda çalan en sevdiğim şarkıyı mırıldanmaya başladım.

"Sen değil sana benzeyen her şeye ihtiyacım var"

Koştuğum sırada bir gürültü koptu.Arkamı dönmemle, şok olmam bir oldu.Araba bir genç kızı asfalta doğru sürükleyip, kaçtı.Ben olayın şokunu daha atlatamamıştım derken etrafta bağıran insanlar beni kendime getirdi ve koşarak kızın yanına gittim.Koşarken telefonumu çıkartıp 112'yi aramayı ihmal etmedim.İlk önce nabzını yokladım,nabzı atıyordu.O sırada yanımda yaşıt olduğumu düşündüğüm bir erkek,kızı kıpırdatmaya çalışıyordu.

"Hayır,hayır.Sakın kıpırdatma.Naptığını sanıyorsun sen? Felç kalma ihtimali var hiç mi duymadın ?" diye bağırdım.Benim bağırmamla kendine geldi ve hıçkırıklara boğularak konuştu.Kızı tanıdığını farketmiştim.

"Mina,güzelim lütfen uyan.Lütfen beni bırakma yalvarırım.Az kaldı lütfen dayan.Her şeyim lütfen aç gözünü." diyerek iki dizinin üstünde sakinleşmeye çalışıyordu.

O sırada ambulans siren sesi duyuldu.2 sağlık görevlisi sedyeyle bize doğru geliyordu.İlk önce Mina'nın boynuna boyunluk taktılar ve 3'e kadar sayıp aynı anda kaldırıp sedyeye koydular.Ambulansa bindikleri sırada gözüm o çocuğa kaydı.Hala aynı yerde aynı pozisyonda şoka girmiş gibi duruyordu.Koşarak yanına gittim.

"Hey,iyi misin ? Kendine gel ambulans gitti peşinden gitmen gerek ama bu hâlde değil,toparlan." diyerek sakinleştirmeye çalıştım.
"Ben,ben çok teşekkür ederim.Gitmem gerek."
"Şuan fazla iyi durmuyorsun.Seninle gelmemi ister misin?" cevap vericek hali olmadığı için sadece kafa sallamakla yetindi.Bir taksi çevirip hastaneye doğru ilerledik.Hastaneye geldiğimizde ambulanstan kızı indiriyorlardı.Kızın siması çok tanıdık geliyordu ama hala çıkaramamıştım.Yanımdaki çocuk hemen sedyeye doğru ilerleyip kızın elini tuttu.

"Bak ikiz, ben buradayım.Seni bırakmadım.Sen de beni bırakmayacaksın biliyorum.Çabuk toparlan sen çok güçlüsün bunu biliyorsun.Şimdi git geldiğinde bunun hesabınıda sorucam beni bu kadar uzun süre hiç bırakmamıştın." dedi buruk bir gülümsemeyle.Sedye ameliyathaneye doğru gitti.Biz de koltuklara oturduk.Yanımdaki su şişesini uzattım.

"Su içmek ister misin? Daha iyi hissedersin"

"Teşekkür ederim.Her şey için.Seni de yordum buraya kadar istersen hemen bir telefon edip evine bıraktırabilirim." dedi gülümseyerek.Bu çocukta çok tanıdık geliyordu.

"Hayır,hiç gerek yok.İyi olduğundan emin olmak istedim.Ben Asena bu arada." diyerek elimi uzattım.Uzattığım elimi tutup kendini tanıttı.

"Sarp ben de.Çok memnun oldum." dedi.İşte çocuğu nereden tanıdığımı şimdi farkettim.Okulun popüler kısmından ikizler.Mina ve Sarp.

"Ben artık gitmek zorundayım.Abim merak eder.Haber vermeden çıktım evden.Kendine iyi bak." deyip oturduğum yerden kalktım o da kalktı.

"Tekrardan teşekkür ederim.Sen de kendine iyi bak." gülümseyerek hastaneden çıkıp eve doğru gitmek için bir taksiye bindim.

1 saat önce
Mina

Kahvaltılık bir şeyler almak için Sarp'la evden çıktık.Şakalaşarak yürüyorduk.

"Mina , akşam biriyle geç saatlere kadar sırıtarak yazıştın gözümden kaçtı sanma.Ben saksı değilim abiyim ben abi." dedi gülerek.

"Allah Allah sana hesap mı vereceğim ben bir de?Hem ayrıca abi falan hayırdır 1 dakika önce doğdun diye mi bu tantana." dedim ben de kahkaha atarak.Bana cevap verirken bir anda cümlesi yarım kaldı.Her şey o an başlıyordu işte.

"Mina çok konuşt-."

Karşıdan karşıya geçerken yolu kontrol ettiğimiz için rahat geçiyor olduğumuzu sanmıştım fakat ne olduğunu anlayamadığım bir anda elim ayağım tutmayı bıraktı.

Gözlerim kararıyordu.Kolumun altında pürüzlü bir zemin vardı.Yere mi düşmüştüm acaba ? Gözlerim kapanmak istiyordu.
Uykumuda almıştım halbuki neyim vardı benim.Arkadan insan bağırış sesleri duyuyordum.Başım çok ağrıyordu ve seslere tahammül edemez durumdaydım.Biri şu insanlara sessiz olmasını söyleyebilir mi ? Çok uykum var sanırım.Gözlerimin önüne çok keskin bir beyaz ışık gelmişti.Bir uyuyamayacağım herhalde güneşin önünde mi uyumaya çalışıyorum ben? Kulağımda ağlayan tanıdık bir ses yankılanıyordu.Sarp.Benim ikizim olan Sarp.Neden ağlıyordu ki benim her şeyim? Biri nabzımı yokladı.Ne oluyordu tanımadığım insanlar neden bana dokunuyordu??Artık daha fazla dayanamayıp kendimi uyku sandığım karanlığın kollarına bıraktım.Derin bir uykuya daldım.