Okładka nie jest moja (rysunek na okładce znalazłam na pintereście).
Książka jest kontynuacją "You Mine".
To moja druga książka, więc będzie coraz lepiej 13.06.2021
#32 dsmp-> 25.05.2021
#23 karlnap -> 30.05.2021
#18 dreamteam -> 10.06.2021
#47 s...
Time skip (nie bijcie- to jeden time skip, a poza tym to długo nie było time skipów shhs)
POV Karl Obudził mnie budzik Nick'a ustawiony na godzinę... musiałem spojrzeć na godzinę, bo nawet nie wiedziałem, która jest. Była 14:25, ciekawe tylko, dlaczego akurat na tą a nie na inną.
Spojrzałem, gdzie jestem. Byłem na kolanach Nick'a.
"- O kuźwa- Ja na jego kolanach siedzę. Jeśli coś zacznie mnie kuć w dupę, to będzie to chuj Nick'a. - pomyślałem tak właśnie."
A jakby to powiedzieć... powiedziałem to do siebie w myślach, dlatego że ja na nim siedziałem. Niedość, że przodem, to jeszcze idealnie na jego czułym miejscu. Spojrzałem na niego, w sensie na chłopaka. Nie spał.
- Wyspana księżniczka? - spytał Nick. - Co chcesz na śniadanko? O ile jesteś oczywiście głodny - dodał uśmiechając się do tego.
- Akurat jestem wyspany - powiedziałem dając mu lekki pocałunek - I tak, jestem głodny. Najchętniej to zjadłbym... Eee... Nie mam pojęcia co chcę zjeść - rzekłem.
- Rozumiem, ale najważniejsze, że jesteś wyspany - uśmiechał się mówiąc te słowa - Czyli mam rozumieć, iż głodny nie jesteś, tak? Lub... Nie masz dokładniej pojęcia co chcesz zjeść? - powiedział patrząc mi w oczy oraz odgarniając moje włosy za ucho.
W tym momencie poczułem, że robię się czerwony. Nick to raczej zauważył... Dziwne byłoby to, gdyby nie zauważył.
Uśmiechnął się na co również się uśmiechnąłem.
- W sensie jestem głodny, ale nie mam pojęcia co chcę zjeść. Albo inaczej. Trochę jestem głodny i trochę też nie jestem. Nie umiem tłumaczyć, ok? - odparłem po czym spojrzałem na ścianę.
- Karl, umiesz tłumaczyć. Poza tym, wtedy kiedy mówisz to patrz na tą osobę. W tym przypadku na mnie dobrze? - powiedział i chwycił mnie za mój podbródek odwracając moją głowę w jego stronę.
- Yhy, rozumiem. Nie musisz mi tego mówić - rzekłem - Poza tym to jest logiczne, co nie?
- Możliwe, wiesz?
Po chwili Nick wstał, zabrał mnie na ręce i zmierzyliśmy w stronę kuchni. Położył mnie na blat oraz zaczął robić naleśniki.
- W końcu coś innego niż tosty lol - powiedziałem z wielkim uśmiechem na twarzy.
- Nie krytykuj moich tostów
- Booo? - spytałem.
- Bo... To znaczy, ponieważ są dobre - odparł Nick - Poza tym nie marudź już tak - powiedział wylewając trochę ciasta na patelnię.
- Dlaczego? Lubie naleśniki, a twoje tosty są dobre - odparłem
- To czemu w takim razie chcesz je krytykować? W sensie tosty. Słucham ciebie uważnie - rzekł odwracając przy tym naleśnika na drugą stronę. - A więc?
- A więc... One są dobre, co nie? - spojrzałem gwałtownie na Nick'a.
- Kontynuuj, kontynuuj. Ja posłucham.
- Są dobre, ale jeśli je się to samo dużo razy z rzędu lub zbyt często to człowiek się przejada.
- To to akurat wiem, Karl. Tego nie musiałeś mi mówić - powiedział Nick.
- ALE CZY TY KUŹWA MOŻESZ PRZESTAĆ KOMENTOWAĆ TO CO MÓWIĘ?
Nastąpiła chwila ciszy. To była trochę... niezręczna cisza.
- Lepiej rób naleśniki - powiedziałem klepiąc jednocześnie Nick'a s pośladek.
- No wiesz ty co-
- Co? - zapytałem.
- To było...
- To było co? Jakie?
- Przyjemne... - odparł.
- Ja wiem. Wiem, że takie rzeczy się tobie podobają lol - rzekłem - A teraz bądź łaskaw i pozwól mi dokończyć to, co zacząłem mówić, dobra? - spytałem.
- Spoko - powiedział mi Nick.
- Ty rób naleśniki w tym czasie, dobra? - spytałem ponownie, aby się upewnić. Z Nick'iem to różnie więc no.
- No dobrze. Ja będę robił naleśniki, ale ty mów dalej - rzekł robiąc przy tym kolejne naleśniki.
- Wtedy nie ma na dane danie ochoty. W sensie na to danie, które mu się już przejadło. - powiedziałem ze spokojem.
Po kilku minutach naleśniki były gotowe. Chłopak pokroił owoce, zabrał bitą śmietanę oraz talerze. Nutelli nie brał, bo nawet jej nie mieliśmy. Musiała się skończyć. Usiadłem z moim przyszłym mężem przy stole i zaczęliśmy "ozdabiać" nasze naleśniki, które on przygotował. Po pewnym czasie były już gotowe.
- Smacznego, Nick.
- Smacznego, kotku - powiedział chłopak. - Myślę, że naleśniki wyszły dobre. Mam taką nadzieję przynajmniej.
W tym momencie Nick pocałował mnie w usta. Jego cudne usta, takie lekkie, cudne... Jednym słowem IDEALNE. Nie mam do nich zastrzeżeń, żadnych. Dosłownie żadnych. Są idealne i tyle. Kto nie miał z nimi styczności nawet niech nie próbuje.
Nikt nie będzie mi och dotykał swoimi ustami. Jedynie mogę ja, ale nikt więcej.
- Smacznego jeszcze raz, skarbie - powiedział Nick zaczynając przy tym jeść.
Również zacząłem jeść. Po chwili zdałem sobie sprawę z tego, jak chłopak mnie nazwał. Na początku powiedział do mnie "kotku", a teraz "skarbie". Ewidentnie coś krynci, ja to wiem. Prędzej, czy później się dowiem. Ale podoba mi się to, w jaki sposób się do mnie zwraca.
========== Słów: 733
Darmowe zdjęcie:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zosia -> tak zwany Polsat na aplikacji zwanej Wattpad.
Guys Bijcie mi brawa To jest najdłuższy jak na chwilę obecną rozdział w tej książce i jestem z siebie dumna 😻💅
Happy pride month 😻
Myślę, że rozdział jest git B)
Miłego dnia/wieczoru/nocy/ranka/popołudnia
Smacznego, jeśli jecie<333 Smacznego, jeśli pijecie<333
