On My Own Confusions

Confusion: One

Meet Again

Another day meaning another set of works to do in the office. But there are no reported appointments to me yet, so I think today will be fine. As of this moment, I am still at home doing my morning routine. I did a few exercises before cooling myself down before taking a bath.

Kami lang ni Zen at ni 'Nay Eda ang nandito ngayon sa bahay kasi wala sina Mommy, Zia at Kuya Lemnuel dahil sila ay nasa States para sa pagpapagaling ni Zia. And apparently, Zen is here because days from now she'll be in the Military Academy, meaning I'll be living alone in this whole damn mansion for quite a long time soon.

After the preparation I had, agad akong bumaba upang mag-agahan. Zen is there already, wearing her reading eyeglasses while there's books piling up beside her plate.

"Goodness Zen! Puwede mamaya na 'yang mga libro? Respect the table full of foods, will you?" Sabi ko na naiirita. This girl will able to taste hell with me if she will continue being like this.

Umupo ako at dahan-dahang nagsandok ng kanin. Ayaw ko sanang pansinin si Zen pero naiirita talaga ako. She didn't listen to me! Nagbabasa pa rin siya at hinahayaan niya na manlamig ang kaniyang pagkain sa plato niya na para bang wala lang 'yon sa kaniya.

"Zen." Tawag ko bilang pagkuha sa atensiyon niya.

"Mm," she mumbled as if she isn't interested to me.

"Eat or leave the table?" I asked her annoyingly. I want to lash out in front of her.
She knows how of a sensitive and strict I am, yet she's been doing nothing but to irritate me more!

"I'll leave then." She seriously muttered and left me in the table bringing the books with her.

Seryoso itong naglakad patungo sa receiving area ng bahay at doon nagbasa ulit. Alam ko naman na kailangan niya mag-aral kasi papasok siya sa Military Academy. Hindi naman physical lahat ang mayroon doon dahil may coverage of topics sila na binibigay lalo na noong entrance examination. But isn't this more than enough? She's been studying since we came home from States, or baka ginagawa niya itong past time dahil apektado pa rin siya kay Zack?

I heaved a sigh after remembering her times on New York, masiyado siyang nasaktan dahilan bakit nakagawa siya ng mga bagay na hindi ko alam na kaya niyang gawin. Heartbreak could really change someone's state.

"Magandang umaga, Leigh. Kay gandang dalaga naman nito, bakit wala ka pang nobyo, hija?" Bungad sa akin ni 'Nay Eda nang makalabas siya galing sa kusina.

Okay na sana 'yung bati niya pero bakit kailangan pang tanungin ang tungkol sa nobyo? Hindi ko pa 'yan iniisip sa ngayon e.

"Magandang umaga 'Nay. At, ayaw ko pa pong mag boyfriend, 'Nay. Mas masaya ako sa career ko," nginitian ko siya at nagpatuloy ako sa pagkain.

Hindi ko alam bakit panay ang patingin-tingin ni 'Nay Eda sa paligid, para siyang may hinahanap.

"Hija, nasaan si Zen?" Tanong ni 'Nay Eda sa 'kin at agad ko ring tinuro ang receiving area ng bahay at tumango lang din siya sa akin.

Kaya pala siya tumitingin sa paligid kasi hinahanap niya si Zen.

"Hindi pala talaga siya kumain? Akala ko nga naubos na niya lahat ng pagkain, siya kasi nagpahanda nito," mahinhin na usal ni 'Nay Eda habang nakaturo sa mga pagkain na nasa mesa.

"Po?" Nalilito kong tanong sa kaniya.

"Si Zen, maaga siyang gumising at nagpahanda sa 'kin sa lahat ng paborito niyang pagkain para raw may gana siya mag-aral," paliwanag niya sa 'kin.

Guilt crept unto me. Ginawa niya bang inspirasyon ang mga paborito niyang pagkain para makapag-aral nang maayos? Weird.

I avoided 'Nay Eda's stare and settled my eyes to Zen who's seriously still reading her book.