BANA MAHKUMSUN

2.BÖLÜM

Kendimi bir anda uçakta bulmuştum.Gözyaşlarım durmak bilmiyordu.Davide sadece "gidiyorum kendine iyi bak"diye bir mesaj atmıştım.Ferzan yanımda rahatça oturuyordu.Boğazına sarılmak istiyordum.Aklı sıra beni Mardine götürünce namusunu temizlemiş olacaktı.Gözlerimi kapattım.Ölümü me gidiyordum.

MARDİN

Uçaktan indiğimiz gibi etrafımızı Ferzanın adamları sardı.Beraber arabaya bindik.Arkamızdan da bir düzine adam geliyordu.Ferzan suskunluğunu bozdu.

"Arkanda bıraktığın cehennemi görmeye hazır mısın"dedi.Değildim.Ama cevap vermedim.Önüme döndüm.Ferzanların konağına geldiğimizde bahçedeki kalabalığı gördüm.Annem,babam,abim ve karnı burnunda olan Avşin benden 2 yaş küçük kızkardeşimdi.Bıraktığımda hamile değildi.Kafamdaki soru işaretlerini Ferzanın kolumdan tutup beni arabadan indirmesiyle dağıldı.Kolumdan sıkıca tutmuş bir şekilde bahçeye girdik ve beni babamın ayağının önüne fırlattı.Beni resmen yem ediyordu.Dizlerimin üzerine düştüm.Herkes sustu.Babam eğik kafamı kaldırıp bir tokat attı.Sağa düşen kafamla gözlerim annemle kesişti.Gözleri yaşlı bana bakıyordu.Babam yine kafamı kendisine çevirdi.

"Namusumuzu iki paralık ettin.Nerelerden topladı bu adam seni ha"diye bağırdı.Ben namussuzluk yapmaıştım.Ben sadece bu diyarlarda durmak istemiyordum.Bir insanın hayallerinin olması suç muydu.Babamın ardından Baran abim gelip saçlarımdan tutup kendiyle aynı hizaya getirdi beni.Sesszice ağlıyordum.Ölümü bekliyordum.

"Senin gibi kardeş olmaz olsun.Bak kardeşine"diyip Avşine döndürdü beni.

"Sen kaçınca biz ölmeyelim diye berdeli kabul etti bu kız"

Şimdi anlamıştım.Ben kaçınca kan davası olmasın diye Avşinle Ferzanın diğer kardeşi evlenmişti.Ama Ferzanla evlenmesi gerekmiyor muydu.Sanırım Ferzan istememişti.Dik durmak zorundaydım.Abime döndüm.

"Ben sadece yaşamak istedim.Özgürce."dememle bir tokatta o yapıştırdı.Bu sefer yere düştüm.Abim beni dövmeye devam edecekken araya Ferzan girdi.

"Yeter bu kadar Baran"

Neden bırakmıyordu ki.Beni buraya getirirken ne olacağını biliyordu.Bile bile önlerine atmamışmıydı.

"Sen daha bu orospuyu mu koruyosun Ferzan ağa"dedi benimöz abim.Kardeşine orospu dedi.Orospu bir kadının para karşılığı birliktelik yaşaması değil miydi.Peki benim yaptığım neydi.Sadece evlenmek istemeyip kaçmam orospuluk muydu.

"Divan toplansın.Kararımı açıklayacağım"diyip yine kolumdan tutup bir odaya getirdi.Dudağım patlamıştı.Suskunluğumu bozdum.

"Divanı bekleme.Sık kafama"dedim.Zaten divanda buna karar verecekti.Ferzanda bunu isteyecekti.

"Sana ölmek yasak Arin"demesiyle şaşırdım.Daha da bir şey demeden kapıyı kapatıp çıktı.Çaresice yere çöktüm.David ne haldeydi acaba.Ferzan ya ona bişey yaptıysa dedi içimdeki ses.Kafamı ellerimin arasına aldım.Bir süre sonra yine kapı açıldı.Bu sefer annem girdi içeri.Ayağa kalktım.Annemi çok özlemiştim.Çaresizce

"Anne"diye fısıldadım.

Gözyaşları içinde fısıldadı oda.

"Değdi mi kızım ha.Bunları yaşamana değecek kadar mutlu muydun orada"dedi.Kendine göre haklıydı.Ama bende haklıydım.

"Değdi anne.En azından 1 sene özgürce yaşayabildim derim ölürsem de"

Söylediklerim onu şaşırtmamıştı.Beni tanıyordu.

"Benim büyüttüğüm kız bu olamaz.Gözlerine baksana"dedi aynayı gösterek.Aynadan kendime baktım.Saçlarım dağınık,gözlerim kıpkırmızıydı.Ama o gözler hala alev alevdi.Akıllanmaya niyeti yoktu.Annem devam etti.