BANA MAHKUMSUN

21.BÖLÜM

NOT.:Merhaba arkadaşlar.Yepyeni bölümle sizlerleyim.Bol oy ve yorum istiyorumm.

Silah bana değil tavana patlamıştı.Alaycı gözlerle ona baktım.

"Yapamadın"

"Yapamadım"diye fısıldayıp silahı yere attı.Ona yaklaştım.

"Aşkımıza bir şans ver Ferzan,nolur"

"Yapamam"

Kalbim acıyla burkuldu.

"Madem gitmiyorsun,anneme söyleyeceğim kuma arayışlarına başlasın"

Söylediklerini duymamış gibi tekrarladım.

"Ne"

"Hamile kalamadın aylardır o yüzden kuma almak lazım"

Gözlerini gözlerime dikti.

"Ama yok ben kuma istemem diyorsan da gideceksin Arin"

Sırf gitmem için yapıyordu.Beni iziken öldüremiyordu ama ruhen öldürmeye devam etmek istiyordu.

"Giderim o zaman Ferzan Ağa.Kuma varsa ben yokum"

Aşkım için gururumu ezemezdim.Zaten istemiyordu beni.Bitmiştik biz.Kafasını salladı ve odadan çıktı.Ağlayarak yere çöktüm.Kalbim paramparçaydı.Ferzan dediğini yapmış ve bu evde bana can çekiştirmişti.İlk iş olarak bir kağıt kalem buldum ve yazmaya başladım.

Hani Savcı Esra, Behzat Komiser'e "Mutsuz olalım, ne var? Biz de mutsuz olalım. Ben seninle mutsuzluğa da varım." Demişti.'Yolun açık olsun...Ben bunu ilk kez yürekten söyledim. Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince;"yolun açık olsun"Bir dua niteliği kazandı. Kalbim barıştı seninle böylece.Herkes ettiğini bulur; ben de, sen de... Bu hep böyle.
Ne çıkar ben bir kapıyı açsam...Açmasam ne çıkar?.. Çarpıp gitsem?Ardındaki odalar çoktan yitmiş,Kapılar yansa, ne çıkar...
Benim şu hayatta yaptığım en iyi ikinci iş;-ki beni bilirsin kendimle ilgili çok hoş düşüncelerim yoktur benim şu hayatta yaptığım en akıllıca iş;Oltamın ucuna, uçurtma takıp gökyüzü avlamaktır.
Benim şu hayatta yaptığım en iyi sonuncu iş;Kafamı duvarlara çarpıp çarpıp,
nihayet anlamaktır.Diyeceğim o ki; Kan revan bir ahmaklıktır... Benim şu hayatta yaptığım en iyi üçüncü iş.
Ne çıkar sarsan yaramı ?Sarmasan, öldürsen ne çıkar...Ben çoktan tükürmüşüm ciğerimi. Nefes olsan, ne çıkar...
Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksansekizinci iş;Almak seni. Çoğaltmak. Kendime katmaktır...Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksandokuzuncu iş;Tutup seni düşlerime yakıştırmaktır...
Ne çıkar rüyalarıma girsen?..Rüyalarımdan gitsen ne çıkar?
Ben çoktan ağlamışım gözlerimi... -görmüyorum artık seni
Sen var olsan ne çıkar, olmasan ne çıkar.''

Hani Savcı Esra, Behzat Komisere "Dünyanın ekseni kaydı Behzat, 12 cm yerinden oynadı. Sen bana 1 cm bile yaklaşmadın." Demişti.

Sen bana hiç yaklaşmadın Ferzan.Sen hep beni ittirdin.Umarım mutlu olursun.

Yazım bitince odaya girdi.

"Biletini aldım yarına,erkenden çıkarız evden"

Bu kadar hızlı olması beni incitti.

"Benden bu kadar hızlı kurtulmak istiyorsun sanırım"

Cevap verecekken kestim.

"Neyse ne.Gidiyorum işte rahatlayabilirsin"

Sustu.

FERZAN

Ona böyle davranmak zorundaydım.Çünkü bizim için bir mutlu son yoktu.Usulca valizini topluyordu.Bense son kez onu izliyordum.Nereye gidecekti,ne yapacaktı çok merak ediyordum.Davidin yanına gitmezdi onu biliyordum.

"Bitti"diye fısıldayıp makyaj masasına oturdu.Bir şey diyemedim.Boğazımı temizledim.

"İyi sen uyu ben dışarı çıkacağım"

Hava almak iyi gelecekti.Kafasını salladı.Konaktan kendimi attım.Gömleğimin üst iki düğmesini açtım.Nefesim yetmiyordu.Onu bırakmak sandığımdan da zor olcaktı.Kendimi her zaman gittiğim mekana attım.Salih ve Cumali de oradaydı.Sessizce otururken konuştum.

"Arin gidiyor"dedim.İkisi de şaşırdı.

"Nereye"diye sordu Salih.

"Onu gönderiyorum"

"Nereye"

"Nereye gitmek isterse"

Ruhsuzca konuşuyordum.Cumali gözümün önünde elini salladı.

"Oğlum kendine gel"

"Olmuyor,ben ona sevgi veremem terk etti gitti beni.Arkamdan neler söylediler,aileme etrafıma rezil etti.Ben ona ceza cektirmek için evlendim,sevmek için değil.Yeteri kadar acı çekti.Şimdi gidebilir"

İkiside bir şey diyemedi.İçkilerimizi içip mekandan ayrıldık.Güneş doğmak üzereydi.Odama girdim.Uyuyordu.Komidinimin üzerindeki katlanmış kağıdı görüp elime aldım.Her satırını okudum.Sonunda başarmış onun canını yeteri kadar yakmıştım.Ama asla mutlu değildim.

ARİN

Havaalanına gelmiştik.İkimizde suskunduk.Arabadan inip karşı karşıya geldik.

"Nereye gönderiyorsun beni"diye sordum.

"Canın nereye gitmek istiyorsa"dedi.

İçimden geçirdim.Ya canımın istediği yerden kovuluyorsam.

"Hadi git.Kabusun bitti gözün aydın"

Benim kabusum biteli aylar oluyordu.Ona aşık olduğum gün bitmişti benim kabusum.

"Bu dünyada gördüğüm en kaba,en duygusuz,en acımasız adamsın"dedim

"Dök içini,sıkıntı yok bende biliyorsun"

"Dökerim,dökerim de susuyorum"

Sormak istediğim bir şey vardı.

"Pişman mısın beni öldürmediğine"diye sordum.

"Yapamadığım için pişmanım oldu mu.Hadi git"

Sürekli git demesine sinir oluyordum.

"İstersem giderim,istersem gitmem.Bana başının çaresine bak demedin mi.Sana mı soracağım nereye gideceğimi"

"Özgürsün işte istediğin bu değil miydi.Sevin"

"Sevinirken de mi sana soracağım"

"Evet"

Gülümsedim.

"Son emirlerinin tadını çıkar o zaman Ferzan Avkar"

"Hadi git hadi"

Bir şey demeden arkamı dönüp iki adım atıp durdum.Gitmek istemiyordum işte,ona sarılamadan gitmek istemiyordum.Arkamı dönmeye cesaretim yoktu.Duygusuz gözlerini görmeye cesaretim yoktu.Birkaç adım daha attım.Gözyaşlarım görüşümü bulanıklaştırken başım dönmeye,yer ayaklarımın altından kaymaya başladı.Son hatırladığım korku dolu gözlerle beni tutan Ferzandı.

Gözlerimi hastanede açtım.Bayılmıştım.Kafamı sağa çevirdiğimde Ferzanı gördüm.

"Nasıl hissediyorsun"diye sordu.

"İyiyim"

Doğrulmaya çalıştım.Ferzan yardım etti.

"Doktor gelir şimdi."

"Beklemeye gerek yok,uçak da kaçtı zaten"

Ferzan bana sinirli sinirli baktı.Gitmemi istemiyor muydu.Doktor gelince bir şey diyemedi.

"Arin Hanım nasıl hissediyorsunuz"diye sordu.

"Gayet iyiyim"dedim.

"Açlıktan ve stresten bayılmışşınız "

Tahmin etmiştim zaten.

"Bundan sonra daha çok dikkat etmelisiniz."

Anlamazca doktora bakıyorduk.

"1 aylık hamilesiniz"