Özlem dedim ve sustum. Yüreğimle taşımaya zorlandığım şeyi dilimle anlatamazdım... ( me)
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
𖧷 𖧷SelviKayabas bu bölümü sana ithaf ediyorum. Telefondan ancak bu kadar oluyor. Niye başımın etini yedi. Bölüm diye xmwklsls iyi okumalar🤗🌸 𖧷 𖧷 𖧷
2 gün sonra
Marinette yüzüne değen gün ışığıyla gözlerini yavaşça açtı. Bir kaç saniye etrafa boş bakışlar fırlattıktan sonra yatağın diğer tarafına dönerek tekrar gözlerini kapattı. Tam da o sırada çalan alarmıyla birlikte tekrar gözlerini açmak zorunda kalmıştı. Aklına iki gün öncesi gelip duruyordu. O gün ordan birden kaçmıştı. Neden yaptığını bilmiyordu ama sanki o an kaçması gerektiğini hissetmişti. Peşinden Adrien'ın bağırdığını duysada eve doğru hiç durmadan koşmaya devam etmişti. Her şey karman çorman olmuştu. İçinde Adrien'ın kara kedi olduguna dair bir his vardı. Ama buna emin olmadan Adrien ile en ufak bir yaklaşımı bile olmamalıydı. Bu ona kara kedi'yi aldatmak gibi geliyordu.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Genç kız elleriyle gözlerini ovalayarak yavaşça yataktan kalkarak ayaklarını zeminle buluşturdu. Adrien ile geçirdikleri o akşamdan ve kaçış anından beri onunla görüşmemişti. Ayrıca bir kaç gündür şirkete de gitmiyordu. Onun yerine mafya işiyle ilgileniyordu. Aslında bunu şirkette Adrien ı görebilme ihtimaline karşı yapıyordu. Mafya işiyle uğraşması babasını çok memnun etmişti. Sonunda bu kadar memnun olacağı olanaksız olsa da...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Marinette yavaşça merdivenlerden bir aşağı kata indi. Toplantı salonun durumuna bakması gerekiyordu. Bu yüzden bunu unutmamak adına yönünü o tarafa doğru çevirdi.
Akşam
Marinette yavaşça odasına doğru ilerledi. Tüm gün toplantı için olan eksikleri tamamlamıştı. Hızla toplantı saati yaklaşırken, yavaşça gardrobunu açtı. Üzerine bordo renginde olan ceketini ve yine bordo renginde olan pantolunu giydi. Üstü siyah, alt tabanı kırmızı olan, sivri topuklu ayakkabılarını da ayağına geçirerek, makyaj masasının karşısına geçti. Tırnakları için siyah renk oje kullandı. Ve son olarakta dudağında kan kırmızısı renginde bir ruj sürdü. Açık bıraktığı saçlarını da eliyle düzelterek, oturduğu sandalyeden hızla kalktı. Odanın diğer köşesinde bulunan, beyaz küçük sehpanın üzerine koyduğu telefonunu alarak saate baktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(👆)
Toplantı saatine sadece yarım saat kalmıştı ve misafirlerin yakında buraya geleceklerine emindi. Bu yüzden hızla geldiği gibi tekrar toplantı salonuna ilerledi.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Bu sefer tüm herkesle tanışacaktı ve bu gerçekten çok önemliydi. En azından Marientte'nin babası için...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Bir önceki toplantı da çok önemli bir konuğun gelmediğini duymuştu ve bugün onu görecekti. Doğrusu merak etmemişte değildi...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Aklındaki düşünceleri bir kenara bırakarak, oda da beklemeye başladı.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Bir kaç dakika sonra yavaş yavaş bütün misafirler gelmeye başlamıştı. Babası da dahil...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
En son olarak bütün toplanti salonunda olan kişiler, Marinette'nin hala göremediği şu gizemli misafiri bekliyorlardı.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Doğrusu genç kızın bu konu hakkında içinde kötü bir his varmış gibiydi...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
✩ ✩ ✩ ✩ ✩
Özledim dedim geceye fısıldar bir şekilde. Bağırmadım, haykırmadım. Sadece özleminin verdiği ağırlığı taşıyan yüreğimle ve özleminden geriye kalan yorgun gözlerimle uykusuz bir gece daha geçirdim...
