Geceleri uzaklara çığlık olur sesim, denizden çıkan yosun kokusundan keskin sana özlemim, bu gecede sırf senin için kapanıyor gözlerim.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
☯︎ ☯︎ SelviKayabas bu bölümü sana ithaf ediyorum. ^^ umarım okumaktan zevk alırsın💖 ☯︎ ☯︎ ☯︎
Marinette odasına varır-varmaz hızla üstündeki iş kıyafetlerinden kurtularak, üstüne, ayıcıklı, yeşil olan pijamasını geçirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(👆)
Ve kendini hızla yatağa attı. Artık dolan gözlerini umursamıyordu bile. Sonuçta alışmıştı.
Alışmak...
Genç kız göre en acı verici söz buydu. Bir şeylere alışmak, bir şeylere alışmak zorunda kalmak.
Kabuk bağlamış yaraların üstüne denen, hâlâ unutamamışken acının belli olmaması için söylenen, soğuk gecelerin gözyaşlarını gizlemek için denen , hâlâ kanayan yüreğini belli etmeden anlatan...
Ve sadece küçük bir kelimeydi,
Altında binlerce acı dolu çığlık saklayan...
☼︎☼︎☼︎
Ardından gözlerini kapatır kapatmaz, gördüğü kara kedi ile tekrar düşünceleri ona döndü. Gerçi düşünceleri hep onun ile ilgiliydi. Tüm olup biten her şeyi - Kara kedi'nin içinde bulunduğu - kafasında tartıyordu.
Neden her şey bu kadar karmaşık olmak zorundaydı ki? Bazen gerçekten herşeyden nefret ediyordu. Birden içinden gelen ağlama isteğiyle, tekrar gözleri doldu. Zaten bir bu eksikti diye, içinden geçirmeden edemedi. Bir süre sonra sadece gözlerini kapattı ve kendini uykuya teslim etti. Biraz uyursa her şey daha iyi olacaktı. Ya da sadece öyle olacağını umuyordu...
۞۞۞
Genç kız hızla koşuyordu. Ne kadar süredir koştuğundan haberi yoktu. Bu oyuna hiç dahil olmamalıydı. Bunu yapmamalıydı. Ama Artık her şey için çok geçti. Artık nefesi yetmiyordu. Etrafı hep sis sarmıştı ve bu yüzden nereye gittiğini dahi bilmiyordu. Ama duramazdı...
Marinette önündeki dal yüzünden ayağı takıldı ve yere yuvarlandı. Yere çarpmasının verdiği şiddetle kolu kanıyordu. Genç kız durdu artık daha fazla koşamıyordu. Gücü kalmamıştı. Sadece yere yattı ve sonunun gelmesini bekledi. İçinden kara kedi"ye lanetler yağdırıyordu. Onu kurtarmaya gelmiyordu. Çığlıklarını duymuyor muydu? Okyanus gözlü kız, çalıların arasından gelen adım seslerini duyduğunda, sonunun geldiğini biliyordu. Gözlerini sımsıkı kapatmadan önce, kimsenin duymayacağını bildiği halde, son bir kez çığlık attı. Kimse çığlığını duymamıştı. Zaten onun çığlıkları hiç bir zaman duyulmazdı, bu yeni bir şey değildi...
✫✫✫
Marinette ter içinde, nefes nefese bir şekilde gözlerini açtı. Hepsi sadece bir kapustu... Ya da yaşadıklarını yansıtan bir rüya mıydı?
Bilmiyordu...
Genç kız, terden anlına yapışmış lacivert saçlarını yavaşça anlından çekti. Tam kalkmak için hamle yapacakken, belini sıkıca saran kollar yüzünden hareket edemedi. İlk başta telaş yapsa da, gördüğü kişiyle derin bir nefes verdi. Gözleri genç adamın üzerinde dolandı. Güneşi kıskandıracak sarı saçları biraz dağılmıştı ama bu haliyle çok tatlı görünüyordu. Hâlâ aynıydı, hiç değişmemişti.
Marinette, onu çok özlemişti, bildiği tek şey buydu...
Hızla özleminden yanıp kavrulduğu sevgilisine kollarını sardı. Yıllar sonra bu ona çok iyi gelmişti.
𖣘𖣘𖣘
Sesinin titremesine engel olamasa da, dudaklarını araladı. Ona uyanıkken söylemek isteyip ama gurur yaptığı için söyleyemediği cümleyi söyledi.
'Seni çok özledim...'
'Ben de seni çok özledim leydim'
O an duyduğu sesle, hafifçe başını kaldırdı. Sevdiği adamın gözleriyle karşı karşıya gelince gülümsedi.
Soracak bir çok soru vardı ama hiçbirini sormadı.
Şu an sadece bu anın tadını çıkarmak ve birazda olsa bu kediye duyduğu özlemi giderebilmek istiyordu.
Gözyaşları akarken, sadece gülümsedi.
Yüzünde hissettiği eller, gözyaşlarını silerken, dudaklarını, yeşil gözlü kedinin dudaklarıyla birleştirdi. Küçük ve masum bir öpücük kondurdu.
Ve başını kaldırarak, minik kediciği'nin kalbinin üstüne yaslandı.
Sevdiği adamın kalp atışlarını dinlerken, kendini huzurlu bir uykunun içine bıraktı...
⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂
Bitti işte tüm bu çile Acı geçmedi, acı olduk belkide... Çıkıklarım duyulmadı hiç bir gece Yinede bitti artık bu çile Akan gözyaşlarım damladı mı yüreğine Özledin mi beni bir kere Soracak çok sorum olsa bile Şimdi yuturuyorum hepsini bir kere Özlemin kavurdu beni her saniye Şimdi sarılmak istiyorum sadece Dudaklarım dudaklarına değse Özlemim artık bir bitse Gel sevdiğim gamzeme Gömülmek için değilde sevilmek için gir yanağımın çukur yerine. Bak gözlerime Sarsılmasan, öpmesen bile Aşk dediğin dokunmak değil yaşatmaktır netice...
Yazar: me~
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
Evet bir hikayenin daha sonuna geldik, kitabımıokuduğunuziçin teşekkür ederim🤗🌸
