ASEL

9.BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR ❤️

Alice'nin dudaklarından dudaklarını ayıran asil gözlerini gözlerimle buluşturdu.

Fakat bilmiyordu o gözlere bir daha bakmak istemediğimi,
Bilmiyordu beni koca bir hüsrana uğrattığını.

Peki ya ben
Ben neden hüsrana uğramıştım?

                          🦋

Kimse dıştan göründüğü gibi değildi
Hayat insanları acımasız kılmıştı
Herşeye rağmen iyi olan insanlar hayatta ezilen kişiler olmaya devam ediyordu, edecekti de bu düzen değişmezdi.

Her kötü'nün içinde iyilik vardı,
Fakat mecbur bırakılmışlardı, kötü olmaya mecbur bırakılmışlardı.

Değişirmiydi bu devran döner miydi
Sanmıyordum!
Dakikalar önce genç adamın yanına bile yaklaşamadığını söylediğim güzel kadın az önce onun dudaklarını öpüyordu.

İşte böyleydi hayat insanoğlu bazı şeylerde haksız düşüyordu.

Olmayacak şeyleri olur yapan bu dünyada, her şey fazlasıyla ters gidiyordu.

Kendini bırakma Eliz hayır kızım şimdi değil bunu şu an yapamazsın.

İç sesim bana temkinler verirken ona uymak için çabalıyordum fakat gözlerim çoktan dolmuştu bile.

Ama hayır! akmayacaktı bu kez izin vermeyecektim buna.

Gözlerimi asil'in bana bakan gözlerinden hızla çektiğimde, Alice'e  tiksinir bakışlar attım.

Gözleri yüzümde bana bundan zevk alıyormuş gibi bakıyordu.

Sanki aramızda bir savaş vardı ve ikinci kez bu savaşı kazanmanın sevincini yaşıyordu.

Elimi yasladığım duvardan çektim. adımlarımı merdivene doğru attım.

Gözlerimi karşıya dikip merdivenden inmeye başladım.
Şimdi kolumu tutabilirdi mesela, aramızda en fazla beş adım vardı.

Ama yapmıyordu.
Hoş bunu neden yapmalıydı ki?
Saçmalıyordum işte!
Merdivenleri bir, bir inip hızla bahçeye çıktığımda gökyüzüne bakıp derin bir nefes aldım.

Gözlerimin önünden gitmeyen o sahne midemi bulandırıyordu.

Saatler önce beni öpeceğini sanan kalbim heyecandan yerinden çıkmak üzereydi değil mi ?
Burukca gülümsedim.
Gerçekten komiktim.

Neden öyle hissetmiştim peki, belki de ilk defa bir erkeğin bana bu kadar yaklaşmış olmasındandı bu.

Çünkü daha önce hayatımda bana bu kadar yaklaşan kimse olmamıştı.

Adımlarımı arka bahçeye yönlendirip dövüş ringleri'nin olduğu yere geldim ve oturdum.

İnsanların garip bakışları bir an olsun azalmış bu beni biraz rahatlatmıştı.

Ellerimle yüzümü kapatıp derin bir off çektiğimde, şu an garip bir şekilde hıçkırarak ağlamak istediğimi farkettim, olmayacaktı, bu kez ağlamayacaktım.

"Selam"
Yan tarafımdan gelen ince ses ile ellerimi yüzümden çekip sesin sahibine baktım.

Sıcak bir gülümseme gönderdiğim de bakışlarımı ondan ayırıp dövüş ringi'nin hemen yanında ders alan çocuklara çevirdim.

Hepsi siyah giymişti.

"Nasılsın" dedi haberci kız!

"İyiyim" dedim buruk bir şekilde,
Çünkü iyi değildim.