ANLAŞMA (TAMAMLANDI)

Bölüm 45

Bölüm 45

Boynumda... Yanaklarımda sürekli olarak baskı hissediyordum. Gece boyunca... Hiç tepki vermiyordum. Tüm gece boyunca boynumu ve yanağımı öpüp durmuştu. Bir yandan da saçlarımı öpüyordu, halamın acımadan çektiği saçlarımı.

"uyuyacaktın hani? Sürekli öpüyorsun. Bahane mi buldun?" diye sordum kaşlarımı çatarken.

"hı." tekrar ve tekrar boynumdan öperken kokumu içine çekmişti. Gözlerimi sıkıca kapattım.

Kolları arasından geri çekildim.
"bahanelerini kendine sakla." yataktan doğruldum.
"bu evde daha ne kadar duracağız?"

Kaşlarını kaldırırken kolunu başının altına yerleştirmişti.
"anladığım kadarıyla evimizi özledin."

Dik dik yüzüne baktım.
"evin Okan... benim evim değil orası-"

Gözlerini kapattı.
"başka bir eve gitme gibi bir seçeneğin olmadığına göre. "

Gözlerimi devirdim.
"halamın yanına giderim."

"olmaz. Yeliz halana bana kaçtığını söyleyecek."dedi beklemediğim bir anda.

"Yeliz'i de mi ortak ettiniz?!"

Omuz silkti.
"dünden razıymış." Dedi. Gözlerimi kaçırdım.

"Tamam... Serayla bizim evimiz var, orada kalırım eskisi gibi." Dedim.

Gözlerini devirdi.
"mis gibi evimiz dururken neden Seray'ın yanına gidesin ki?"

"keyfimin kahyası öyle istiyor." Dedim kaşlarımı çatarak.

başını salladı.
"benim keyfimin kahyası da karımla birlikte benim evimde, yaşlanmak istiyor."

"o zaman git Sanemle birli-"

"benim karım sensin!" Dedi beklemediğim bir anda sesini yükselterek.

Sessiz kaldığımda yataktan doğruldu.
"Sadece benim evim de değil... ikimizin evi, sen gittiğinden beri kimsenin yüzü gülmedi amına koyayım. Sikseler seni Seray'a yollamam. " dediğinde hâlâ sessizdim.

Yere attığım beyaz tişörtünü aldı ve hiç düşünmeden üstümden geçirdi.
"İkimizin evine gidiyoruz, hani birlikte yaşadığımız ev varya... bizim evimize gidiyoruz!" Dedi salağa anlatır gibi.

Yine sessiz kaldım. Gözlerimi yüzünden kaçırdığımda dudaklarının baskısını alnımda hissettim. Gözlerimi kapattım birkaç saniye boyunca. Dibin düşmesin Deren. Kendine gel.

Kaşlarım çatılırken açılan ağzımı kapattım. Gözlerimi kaçırırken yanından geçtim ve odadan çıktım.

Emre oturduğu koltuktan sırıtarak bize bakıyordu.
"tamam ben anladım. Siz hallolmuşsunuz. Ne zaman gidiyoruz buradan?"

Okan dağılmış saçlarından geçirdi elini. Bir yandan da kanepenin üstünde duran gömleğini giyiyordu. Gözleri bir anlık bana kaydı.
"gideriz birazdan."

Emre başını salladı.
"buraya gelmemiz saçmalıktı zaten."

Okan ona göz ucuyla baktı.
"ben mi dedim amına koyayım? Yok Deren evde durmazmışta... Saçma sapan konuştun." düğmelerini ilikliyordu. Yine ben yokmuşum gibi yapılan konuşmalar... Gözlerimi devirdim.

Emre bana döndü.
"bence eve götürseydik durmazdın. Kaçarsın değil mi yenge?"

Başımı sallarken bir yandan da gülüyordum.
"aynen kaçardım... Ama bu defa Fransaya falan giderdim."