Broken Smile | Vnniekook

3

Bir gariplik olduğunu anlayalı 1 ay oluyordu. Sürekli kusuyordum, başım dönüyordu ve duygusallaşıyordum. Regl zamanım geldiğinde de olmamıştım.

Eczaneden aldığım kontrol çubuğunda çift çizgi gördüğümde çaresizce ağlamaya başlamıştım. Bu bebeği istemiyordum. Ben henüz 17 yaşındaydım, hayatımı bir bebek yüzünden yakamazdım.

Ne Taehyung'a söyledim, ne de bir başkasına. Eğer annemlere söylersem, beni öldürürlerdi. Babam tanınan bir iş adamıydı ve kızının skandalları çıkarsa rezil olurdu.

Zaten sessizce bu iş bitsin istiyordum.

Doktor, yaşım tutmadığı için yanımda büyük biri olmadan kürtaj isteğimi kabul etmeyeceğini söylemişti.

Bunca zamandır kendi içimde sakladım, kimseye anlatmadım. Şu an bebeğin karnımdaki 2. ayıydı. Sadece iki hafta sonra kürtaj için geç kalmış olacaktık. Bunu asla istemiyordum. Ve artık anlatsam da yanımda olabilecek bir sevgilim yoktu.

Zamanı gelmişti, anneme önemli bir şey konuşmamız gerektiğini söyledim ve odama çağırdım.

"Anne, ben çok yanlış bir şey yaptım."

"Ne yaptın Jennie? Korkutma beni."

"Sana yemin ederim ki bunun nasıl olduğunu hatırlamıyorum."

"Neyin?"

"Anne.. ben hamile kaldım."

"Ne?!"

Annem oturduğu yatağımdan kalktı.

Ağlamaya başladım.

"Gerçekten özür dilerim anne. Size layık bir evlat olamadım. Özür dilerim."

"Jennie! Sen neler söylediğinin farkında mısın?!"

"Anne be-"

"Ne zamandır biliyorsun bunu? Jennie bak emin misin? Bu çok kötü, çok çok kötü."

"İki ay oluyor anne. Doktora bile gittim, eminim."

"Jennie sen aptalın tekisin! Babana nasıl söyleyeceğiz bunu? Basından nasıl saklayacağız!?"

"Özür dilerim anne! İnan ki bu çocuğu ben de istemiyorum."

"Zaten onu aldıracağız en yakın zamanda. Duydun mu beni?"

Bende bu bebeği istemiyordum. Ama annem ondan kurtulmamı istediğinde yine de üzülüyordum, garip hissediyordum.

"Tamam anne, kurtulacağım ondan."

"Doktoru arayacağım. Baban ve hiç kimse duymadan o veletten kurtulacağız."

...

Ay'ı izliyordum. O koskoca gök cisminin üzerindeki lekelere bakıyordum. Ay'ın bile kusurları vardı. Kusursuz olamazdım asla, ama böyle bir hatayı yapmayabilirdim.

Okula gitmemiştim, Annem, bebeği aldırana kadar dışarı çıkmama izin vermiyordu. Babama hasta olduğuma dair bir yalan uydurdu.

Aynaya doğru yürüdüm, karnımı incelemeye başladım. Daha iki aylıktı, karnım şişmemişti. Elimi karnıma götürdüğümde çok garip hissettim, tıpkı bir anne gibi.

Annem içeri girdi ve kapıyı arkasından kapattı. "Doktorla konuştum. Çarşamba günü o veletten kurtuluyoruz. Bir aksilik çıkmadan bitsin şu iş."

"Nasıl bu kadar erken için randevu bulabildin?"

"Jennie farkında mısın bilmiyorum ama bir-iki hafta daha karnında kalırsa aldıramayacağız. Mecburen erken bir tarih vermek zorundalardı."