Broken Smile | Vnniekook

9

Psikiyatrist kafamdaki seslere yalan söylemememi istemişti. Ama geri gelirlerdi, doğruları söylersem bana o kelimeyi söyleyip dururlardı.

Hem ben gerçekleri kendime bile itiraf edemiyorken, kafamda susmak bilmeyen seslere nasıl söyleyebilirdim ki?

"Jennie ben geldim!" Chaeyoung kapımı açmış ve içeri girmişti.

Bir kaç hafta karnım şişmiş mi diye baktığım o aynanın karşısındaydım yine. Onun kapıyı açmasıyla arkamı döndüm.

"Hoşgeldin Chaeyoung."

"Hoşbuldum, bak sana ne getirdim." elinde bir kutu çikolata tutuyordu. Çikolata kutusunu bana uzattı ve ardından " Şimdi yemek yok ama tamam mı? Annen mis gibi yemek hazırlamış aşağısı mükemmel kokuyor. Önce karnımızı doyuralım sonra çikolatalarını ye Jennie." dedi.

"Hmhm." Çikolata kutusunu elinden aldım ve çalışma masamın üzerine koydum. Chaeyoung'un elinden tutup aşağı kata indirdim ve yemek masasına geçip oturduk.

"Jennie yemek yemiyor Chaeyoung. İyi ki geldin belki senin zorunla bir-iki lokma bir şey yer."

"Merak etmeyin, yiyecek." Chaeyoung gülümseyerek dizime hafifçe vurdu.

"Anne ben çocuk değilim. Bir şeyler yediğim zaman midem bulanıyor ve bu yüzden yemiyorum biliyorsun."

"Jennie, tabağına doldurduğum her şeyi yiyeceksin."

Annemin bir çocukmuşum gibi zorla yemek yedirmeye çalışmalarından bıkmıştım. Çatalı elime alıp oflayarak patlıcan yemeğinin içine batırdım, çatala takılan yemeği ağzıma attım. Kusacak gibiyken annemin söylediği bir kaç kelime yüzünden öksürmeye başlamıştım.

"Psikiyatrist yarın erken gelin dedi."

Chaeyoung benim psikiyatriste gittiğimi bilmiyordu. Sadece o değil kimse bilmiyordu, ama annem her şeyi batırmıştı.

"İyi misin?" dedi annem sürahiden bardağa su doldururken.

Chaeyoung bana şaşkın şaşkın bakışlar atarken sırtıma vurdu, yemek boğazımda kalmıştı.

Hemen sandalyeden kalktım ve lavaboya gittim. Lavabonun kapısını arkamdan kitledikten sonra yemeye çalıştığım iki parça yemeği ağzımdan çıkardım.

Kapının tıklatılması üzerine kapıya döndüm. Ama açmak istemiyordum, çünkü kapıdaki Chaeyoung'tu ve bana psikiyatrist ile ilgili milyonlarca soru soracaktı.

"Jennie, lütfen konuşalım."

Çok kibar bir kızdı, neredeyse her akşam bize geliyordu. Bana yemek yemem için ısrar ediyordu, beni düşünüyordu. Ama onu sevsemde güvenemezdim. Ben en yakınımdan bile kazık yemiş biriydim. Bir daha kimseye güvenebilir miydim?

İşte bu yüzden anlatmamıştım Chaeyoung'a psikiyatrist olayını. Çünkü herkese söyleyebilirdi. Bu olay duyulursa 'Katil'in yanına yeni kelimeler eklenebilirdi.

"Açacak mısın kapıyı Jennie?"

Kafamın üzerindeki düşünce bulutlarımı dokunarak patlattım.

"Geliyorum Chaeyoung."

Kapının kilidini açacak şekilde çevirip lavabodan çıktım. Koluma girdi ve konuşmaya başladı.

"Ne olduğunu bana anlatmanı çok isterim, yaşadığın her şeyi benimle paylaşabilirsin. Bana güvenebilirsin Jennie."

Gözlerim ayak uçlarımdaydı kafamı kaldırıp ona baktım, o ise konuşmaya devam etti.