KİLİT

17.bölüm

17.bölüm
"Bir gün içimde bastırdığım duygular kafama sıkacak."

"Gözlerini kapama"

"Hayır, Duru şimdi uyuyamazsın. "

"Emre'ye söz verdin."

"Gözlerimi kapatmamam lazım."

"Ama beceremiyorum. Gözlerim kapanmak istiyor ve ben engel olamıyorum."

"Dayan Duru. Emre birazdan gelecek. Dayan!"

Emre gideli baya olmuştu. O gittiğinden beri gözlerim ile savaş veriyordum. Dayanmalıydım. Ama olmuyordu beceremiyordum.

"EMREEE."

Bir şey olmuş olabilir miydi? Başlarına kötü bir şey gelmiş olabilir miydi? Bu düşünceler kafamda dolanırken burda duramazdım. Onların yanına gitmeliydim. Emre'nin sözünü çiğnememe sebep olacaktı belki bu ama şu an umrumda değildi. Burda daha fazla kalamazdım. Onları bulmalıydım.

Ayaklarıma yalvarırcasına bakıp acı içinde ayağa kalktım. Zar zor yürüyerek Emre ve Hilal'in girdiği yola girdim. Duvarlara tutuna tutuna ilerlemeye başladım.

(Yazarın Anlatımıyla)

Hilal sonunda panzehirin olmuş olduğu kutuyu bulmuştu. Ama bir sorun vardı kutu yılanlarla doluydu ve panzehirin içinde bulunduğu şırıngada yılanların arasındaydı. Emin olmak için kağıdı tekrar tekrar okuyordu Hilal.

"Sevgili Hilal,

Önünde bulunan kutunun içinde arkadaşlarından birine ait olan panzehir bulunuyor. Ama bir sorun var kutunun içinde panzehir dışında başka şeylerde var. Arkadaşların için en büyük korkunu hiçe sayıp panzehiri alabilecek misin?"

Hilal'in küçüklüğünden beri en çok korktuğu şeylerden biri yılanlardı. Kutunun içinden yılanlar varken şırıngayı nasıl alacağını düşünüyor ama bir cevap bulamıyordu.

"Yapmak zorundasın Hilal. Duru ve Emre'nin buna ihtiyaçları var."

Kutunun kapağını açıp yılanlara göz gezdirdi uzun bir süre Hilal. Derin bir nefes aldı ve elini yavaş yavaş şırınganın olduğu yere doğru daldırdı. Yılanlar elinin üzerinden geçiyor, elinin üzerine tırmanmaya çalışıyordu.

"Sakin olmalıyım. Sakin ol Hilal. Onlar sadece yılan. "

Bir süre daha elini kutunun içinde gezdirdikten sonra şırıngayı bulabildi Hilal. Yavaşça şırıngayı tutup yılanlara zarar vermeden elini kutudan çekti. Şırınga ile beraber kendini yere bıraktı. Yılanların çok fazlaca temas etmiş olduğu eline baktı.

"Her şey Emre ve Duru içindi. "

Diye kendini yatıştırmaya çalıştı. Bir süre daha öylece bekledikten sonra şırıngayı cebine atıp odadan çıktı.
Karanlık koridorda duvarlara tutuna tutuna ilerlemeye başladı. Garip bir ses duyup olduğu yerde kaldı.