Birbirini tanımayan dört arkadaş. Kilitli kalınan bir AVM . Bir katil ve binlerce ceset. Burdan çıkınca her şey eskisi gibi mi devam edecekti? Kilitli kaldık sandık ama aslında ruhlarimizin kilidini açtık.
19.bölüm "Ölmek istedi, gözlerini kapattı. Açtığında evde değildi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşayan ölüler, Yaşayan bedenler, Ölü ruhlar, Bağırışlar, Kabuslar. Attığın çığlıklar sadece bir yankı, Duyulmuyor, Cevap verilmiyor, Kaybol, Burası çıkışı olmayan bir girdap.
Duyduğum sesin kime ait olduğunu çok iyi biliyordum. Emre'nin bacağından vurduğu o adam burdaydı. Tam arkamda. Sanırım haklılardı belayı çekiyordum. Ve evet belkide bu nedenle Emre beni yalnız bırakmak istemiyordu. Belki haklıydı ve belkide değildi.
"Rahat bırak beni."
"Bence bana ihtiyacın var. Gitmemi istemezsin."
"Niye? Sana ne konuda ihtiyacım varmış?"
"Sıra sende Duru."
"Ne sırası? Neyden bahsediyorsun sen?"
"Baran'ın nerde olduğunu bilmek istemez misin?"
Son cümlesi ile arkamı dönüp boğazına sarıldım.
"Baran nerde? Söyle!!"
"Eğer boğazımı biraz daha bırakmazsan Baran'ın yerini tek bilen kişinin katili olacaksın."
Ellerimi yavaş yavaş boğazından çektim. Konuşmak için nefesinin düzelmesini bekledim.
"Konuş!!"
"Dediğim gibi onun nerede olduğunu tek bilen kişi benim. Onu buraya getiren kişi de benim."
"Pislik herif."
Dedim bacağına tekmeyi geçirirken.
"Bu şekilde anlaşamayız ama."
"Onun yanına götür beni. Hemen!"
"Pekala."
Dedi ve ilerlemeye başladı. Bende onu takip etmeye. Yalan mı söylüyordu yoksa doğru mu bilmiyordum. Ama ne olursa olsun şu an ona güvenmek zorundaydım. Başka şansım yoktu. Karanlık koridorlarda o önde bende arkada ilerliyorduk. Arkasına dönüp gidip gitmediğimi bile kontrol etmiyordu. Çünkü çok iyi biliyordu böyle bir durumda ne olursa olsun peşinden gideceğimi. Belki şu an yanımda Emre olsaydı benim gitmeme asla izin vermezdi. Ama Emre burda olmadığına göre istediğimi yapabilirdim.
"Ne kadar kaldı?"
"Şuradaki asasörü görüyor musun?"
"Evet."
"Ona bin ve beş numaraya bas. "
"Iyide bu avm de beş kat yokki. Yalnızca üç kat var."
"Çok soru soruyorsun."
"Pekala. Beş numaraya gidince ne olacak."
"Merak etme ne yapman gerektiğini gittiğin zaman anlayacaksın."
