Birbirini tanımayan dört arkadaş. Kilitli kalınan bir AVM . Bir katil ve binlerce ceset. Burdan çıkınca her şey eskisi gibi mi devam edecekti? Kilitli kaldık sandık ama aslında ruhlarimizin kilidini açtık.
4.bölüm "Ve bir anda gökkuşağı solar yerini siyaha bırakır..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"YARDIM EDİNN!!"
Emre sesi duyar duymaz sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladı. Bende arkasından koşarak onu kolundan sıkıca tuttum . Gitmesini istemiyordum . Orda katil olabilirdi ve ona bir şey yapabilirdi . Bunu istemiyordum .
"Duru kolumu bırak. "
Emre bir yandan kolunu elimden kurtaramaya çalışıyor bir yandanda bana bağırıyordu.
"Hayır Emre gitmene izin vermeyeceğim. "
"Duru bırak kolumu."
"Hayır Emre. "
"Duru son kez söylüyorum bırak."
"Hayır Emre hayır. "
Emre tam kolunu elimden kurtarmıştı ki kulaklarımız asla duymak istemediği o sesi duydu . Silâh patladı. Ve ayaklarımızın dibine kanlar içinde bir kız devrildi. Bu demin bizden yardım isteyen o kızdı. Onu vurmuştu. Emre anında karanlık koridorun içinde kayboldu . Ben ise şok içinde kala kalmıştım. Ayaklarımın dibinde yatan bir kız vardı. Titreye titreye eğilip nabzını kontrol ettim . Atmıyordu vurulalı çok olmamasına rağmen nabzı atmıyordu. O ölmüştü. Aniden kendimi yere bırakarak ağlamaya başlamıştım. Tam o sırada Emre geldi . Gözlerinde öfkeden başka hiç bir şey yoktu .
"Senin yüzünden oldu."
"Ne?!?"
"O senin yüzünden öldü. "
"Ne saçmalıyorsun sen?"
"Eğer beni engellemeseydin onu kurtarabilirdim. "
"Ben b-en sadece sana zarar gelmesin diye uğraştım. "
"Ben senden böyle bir şey istemedim."
Ben onun için uğraşmıştım ve o bu olay için beni mi suçluyordu? O bencilin tekiydi. Göz yaşlarımı elimle silip hızlıca ayağa kalktım.
"Sen bencilin tekisin. "
Ben böyle deyince bir an duraksadı. Gözlerindeki öfke azalmış yerini üzüntüye bırakmıştı. Ama bu üzüntü çok sürmedi. Yanıma geldi öfkeli gözleri ile bana bakıp konuşmaya başladı.
"Sakın bir daha bana bencil demeye kalkma."
Dedi ve arkasına dönüp ilerlemeye başladı. Ama bu kadar çabuk kaçamazdı.
"Niye ? Yoksa bu senin canını mi acıttı?"
Ona bencil demem canını yakmıştı. Ilk kez onu canı yanarken gördüm . O korkusuz vurdum duymaz Emre'yi bir sözümle alt üst etmiştim. Bunun için normalde kendime kızardım ama şimdi asla kızmıyorum. Çünkü o bunu çoktan haketmişti. Emre yavaşça arkasına döndü alaycı bir sesle konuşmaya başladı.
