LAVİNİA

56.Bölüm

'Teğet geçilen yüreklerin umutlarının yok oluşuna...'

Brffuu

~ Keyifli okumalar...🙏💟
💐Instagram Adresimiz: lavinia_wattpad

-Yazar'dan-

"Hala inanamıyorum, ortadan kaybolmana anlayış gösterdik kafanı toplaman için ancak bunun da bir sınırı var. Tanımadığın etmediğin bir adamla ne işin var üstelik hastahaneden seni alıyoruz. Kendine yaptığın bu eziyet ne!"

Çağlar ellerini saçlarından geçirdi ve ayakta bir o yana bir bu yana giderek kendini frenlemeye çalıştı, çünkü son zamanlarda olanlardan sonra korkması maalesef ki normaldi.

Gülru gelen arama üzerine gidip Lavin i hastahaneden almıştı Çağlar da gelmek istese de yanlız gitmesinin daha iyi olacağını söylemişti.

Zar zor ikna etse de gittiğinde yanında tanımadığı bir adamı görmesi onu şaşırtmıştı yinede Lavin in iyi olup olmadığından endişe edip yanına gitmiş ve onu alıp kendi evine getirmişti.

Lavin durduğundu, Çağlar onun bu halini gördükçe öfkeleniyor üzülüyor ve endişe duyuyordu, bu duyguların hepsi bir araya gelince kendisi de bilinmez bir çukura girmiş gibi hiss ediyordu.

Gülru sakinlikle Lavin in yanına geçti;

"İyi misin, ne işin vardı orda, o adam kimdi, bişey demeyecek misin yavrum?"

Lavin gözlerini kapadı başı ileri derece ağrıyordu, onu merak eden kızlara bir açıklama borcu vardı sanırım. Onları bu denli endişelendirmeye hakkı yoktu o da biliyordu.

"İyiyim, sakin olun sende bir otur Çağlar!
Ben gece motorla yola çıktım, motorda fark etmediğim bir arıza olmuş heralde."  Hız yaptığını ve fark bile edemediğini söyleseydi kardeşleri daha çok endişeleneceklerdi ve buna gerek yoktu.

Devam etti;

"Karşıdan gelen bir arabaya çarpmışım, adamda sağolsun bana yardım etti. Hastahaneye götürüp kontrol ettirdi, yani endişelenecek bir durum yok!"

Tamam söyledikleri yalan değildi ama gerçeğin tamamı da değildi, gece ona baktığını sabahta düzenli aldığı ilaçların eksikliğinden dolayı bayıldıgını ve bunun için hastahaneye kaldırıldığını söyleyemezdi çünkü kızlar onun ne ilaç kullandığını ne de bir psikiyatriste gittiğinden habersizlerdi.

Onların bu denli korktuğunu görmesi kendini  gizlediği konusunda haklı kılıyordu onun için.

Bir ara söylerim diye diye erteleyip şuanda içinden çıkılmaz bir hale gelen durumu sanırım hiç söylemezdi. Çünkü bu defa da gizliyor şüphesinin tohumlarını ekmiş olacaktı.

"Yani o adam tamamen iyilik olması için mi seninle ilgileniyordu? Üstelik sırf kolun  acımasın diye gidip aldığı geniş bir bluzla bekliyordu yanında?"

Soru mu soruyordu yoksa sorguya mı çekiyordu bilinmezdi ama haklıydı.

Sahi onu neden bu denli düşünmüştü, bu kadar ince ayrıntıya dikkat etmesi  normal miydi ki?

Üstelik ona tokat atmasına rağmen ona sadece yarasının nasıl olduğunu sormuştu.

-ÖNCESİ-

Sessizce ona yaklaştı ve yarasına usulca dokunmak istedi. O anda ürperen Lavin gelişini anca fark edebildi ve birden ağzından kopan bir çığlıkla döndü ve karşısında ki adama tokat attı.

"Ne yaptığın sanıyorsun sen!"

Akay yedigi  tokatla yerinde kas katı kesildi, öfkeden çenesinde ki sinir damarları adeta seyiri verdi. Kendini kontrol etmeye sinirlerini ise dizginlemeye çalıştığı beli oluyordu, gözlerini kapadı bir kaç saniye sonra derin bir nefes verdi ve Lavin in gözlerinin içine baktı.