LAVİNİA

62.Bölüm

~ Keyifli okumalar...🙏💟
💐Instagram Adresimiz: lavinia_wattpad

~Lavin'den~

Kulağıma gelen müzik sesleriyle zor da olsa bu gece bir sorun çıkmaması adına kendimi toparlamayı başarabildim. Gökay ile ettiğimiz danstan sonra, konuşmak istemedim sadece bulduğum içki bardaklarını kafama dikmekle ilgilendim.

Gökay buna her ne kadar izin vermese de ben birkaç kadehte sarhoş olmayı deli gibi istesem de başaramadım.

Çağlar endişeli gözlerle beni izliyordu, farkındaydı elbette ama ona çaktırmamak için dans pistinde kızlarla birlikte çalan müziğe eşlik ederek adeta kendimizden geçtik.

Sorulsaydı, yükselen müziğin sesi mi daha gürültülüydü yoksa beynimin içindeki kalbimin yankısı mı?
Bilmiyorum.
Buranın çıkışında demişti yani düğün birazdan bitince olan olacak mıydı ona gitmezsem beni zorla mı götürecekti.
Ya da ben gitmek istiyor muydum, kimi kandırıyorum ki adam bana bir baktığında içimde ki serzenişler beni benden aldı.
Nefesimi kesti.

Sadece bir kez dinle ve sonra gidersen bir daha beni görmeyeceksin dedi. İyi de ben zaten uzun zamandır görmüyordum ki kendimce içimde ki hayal kırıklıkları ve duygularımla mücadele içinde onu sadece canlandıra  biliyordum hayal dünyamda.

Bazen yasak sordum kendime, çektiğim acıları ne çabuk unuttun diye ama bir bakıyordum ki kalbimin çığlıkları yükseliyordu beni benden alıyordu.
Aşk bu mu demekti?
Her zerrenle ondan giderken, her biliminin de onu istemesi bu muydu.

Angı denen o kızın bana yaşattıklarını, hayatıma bir karabulut gibi çöküşünü, nasıl unutabilirdim ki?
Evren yüzünden bunun bedelini sen ödeyeceksin diye diye bana çektirmedigi kalmış mıydı!

Hem her şeyi geçtim beni arkasına bakmadan bırakması bu, bu, işte bu en büyük yaramdı...

Ben çektiğim her acıyı bile açabiliyorken o dizlerimin üzerine çöküşümü acısını hala sindiremedim.

O ruh  hastası kızın yaptıklarına bile bir şekilde bir akıl yolu verdim bir bahane ürettim kendimi kandırdım ya da kendimle yüzleştim ama sonunda içinden çıkmayı başarabildim her ne kadar bir yanım orada kalsa da.

Ama işte bu beni bırakışı en büyük darbeydi bana.

Kafamın içi allak bullak olmuştu. 

Arin eline omuzuma koyunca birden kendime geldim.
" hadi Çağlar çiçeğini atacak şimdi."
O söyledikten sonra yavaş yavaş başladığını ve kızların Çağlar'ın arkasında olduğunu gördüm.

Ben kim çiçek kim diye geçirdim içimden. Hıh!
Öyle hayaller bende durmazdı, gerçekleşmeyen şeylerle işim yoktu.

"Bir, iki veeee üç!"

Birden kafama düşenle hayret ettim. Refleks olarak üzerime düşen çiçeği ellimde gördüğüm de ise ayrı bir şaşkınlık içerisindeyim. Ve hemen az ilerimde çiçeği tutmak için birbiri ile tatlı yarışa giren kızların bana bakışı ise ayrı olaydı.

Gülru Çağlar ve Arin bana doğru geldi.
"Çabalamadan tutmak, vay be!" Arin den sonra Gülru da gecikmedi:

"Süpersin kızım sen!"

Ne diyordu bunlar.
"Ne diyorsunuz kızım, ne süperi ne tutması! Kafama geldi, kör müsünüz! Alın şunu!"
Gülru nun eline tutuşturdum.

Çok geçmeden düğün bitimi gelmişti, hepimiz tebriklerimizi sunduk gelin ve damadı yolculadık balayı tatillerine.
Ailelerle de vedalaştıktan sonra kızlar da evlerine gitmek üzere arabalarına doğru gittiler.