Φίλοι με εγγύηση

Κεφάλαιο 23

Η ώρα περνούσε...

Π: Ρωξάνη θες να βγούμε απόψε; 

Ρ: Όχι βρε Πάτροκλε. έχω πάρα πολλά. 

Σ: Φύγε θα τα κανονίσουμε εμείς. 

Ε: Πήγαινε να ξεσκάσεις λίγο..

Π: Δίκιο έχουν τα κορίτσια. Άντε πάμε. 

Ρ: Καλά καλά, μισό να πάρω την τσάντα μου. 

Και εκεί που περπατούσαν στο δάσος, αφότου έφυγαν από το νοσοκομείο, ο Πάτροκλος βεβαιώθηκε πως τα μάτια της Μαρίας ήταν κατά πάνω τους και με βαριά καρδιά έριξε μία πέτρα στο κεφάλι της Ρωξάνης όσο πιο απαλά μπορούσε. Την έβαλαν γρήγορα στο αυτοκίνητο  και την έδεσαν χειροπόδαρα. Από την άλλη ο Αλέξανδρος πήγαινε να πάρει την Έλλη για να βγουν για δείπνο. ήξερε τι θα συνέβαινε και έτσι έπαιξε τον χαλαρό..

Α: Έλλη είμαι στον κεντρικό. Βγες. 

Ε: Έρχομαι γλυκέ μου. 

Και με γρήγορα βήματα μπήκε στο αυτοκίνητο...

Α: Έχεις αποφασίσει πού θα πάμε; 

Ε: Ναι, έχω κλείσει σε ένα ιδιωτικό μέρος. Είναι λίγο μακριά, αλλά αξίζει τον κόπο. 

Καθώς πλησίαζαν στο μέρος από το πουθενά σκάνε δύο αυτοκίνητα και περικυκλώνουν αυτό του Άλεξ. Τον κατεβάζουν από το αμάξι και άρχισαν οι άντρες της Μαρίας να τον χτυπούν. 

Τους οδήγησαν και τους δύο στην αποθήκη και τους έδεσαν πλάι πλάι. Μετά από λίγη ώρα ξύπνησαν..

Ρ: Άλεξ, Άλεξ είσαι καλά; 

Α: Καλά είμαι Ρωξάνη μου, τι σου έκαναν; 

Ρ: Νομίζω κάποιος με χτύπησε στο κεφάλι, δεν θυμάμαι μετά τι έγινε...

Μ: Ώπα, ξυπνήσατε γλύκες μου; Καλημέρα. 

Α: Μαρία; Τι κάνεις εδώ; Που είμαστε; 

Μ: Πολλές ερωτήσεις κάνεις...Εγώ είμαι εδώ για εσένα. Σου υπόσχομαι πως δεν θα σε πειράξει κανένας πλέον. 

Ε: Μην υπόσχεσαι πολλά Μαρία. 

Α: Έλλη; Μα τι...τι γίνεται; 

Μ: Αγάπη μου, θα τα μάθεις μετά αυτά. Τώρα να δούμε τι θα κάνουμε με αυτήν εδώ πέρα. Τι λες Έλλη; Να της ξυρίσουμε το κεφάλι ή πάλι θα είναι όμορφη και θα αρέσει; 

Π: Σταμάτα να λες βλακείες. Σύνελθε..

Ρ: Πάτροκλε; Τι κάνεις εδώ; Ας μας δώσει εξηγήσει κάποιος, βοήθεια...

Κυρία Λία: Θα σας εξηγήσω εγώ. 

Α: Μαμά; 

Κυρία Λία: Αχ αυτό το μαμά. Γιατί συνεχίζεις να αποκαλείς μία ξένη έτσι; 

Ρ: Τι; Ωχ Θεέ μου τι άλλο θα ακούσω....

Κ.Λία: Εσύ μικρή βρωμιάρα σκάσε. Εάν δεν ήσουν εσύ δεν θα γινόταν τίποτα. 

Α: Τι λες μαμά; Είσαι τρελή;

Κ.Λία: Άκου εδώ, ακόμα συνεχίζει. Μαμά και μαμά και μαμά. Δεν είμαι η μαμά σου. Ούτε πρόκειται να γνωρίσεις την πραγματική σου ποτέ. 

Π: Να σου πω, ήρεμα...

Κ.Λία: Δίκιο έχεις. Ήρεμα. Ακούστε λοιπόν την αλήθεια..