Από μικρά παιδιά μαζί. Στήριζαν ο ένας τον άλλον. Όταν όμως θα χαράξουν διαφορετικές πορείες για το μέλλον τους θα χωριστούν. Ξαφνικά θα βρεθούν ξανά μαζί έπειτα από 8 χρόνια, κάτι το οποίο ίσως να μην είναι καλό για την "φιλία" τους.
Ρ: Σταθερή. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γίνει. Ελπίζω να γίνει καλά σύντομα.
Α: Το ελπίζω και εγώ.
Ρ: Πάμε στο γραφείο μου. Σου υπόσχομαι δεν θα σε κάνω να περιμένεις και πολύ. Από ότι έμαθα έχεις να γυρίσεις πολλά επεισόδια για την καινούργια σειρά και πρέπει να ξεκουραστείς.
Α: Δεν πειράζει η σειρά μπορεί να περιμένει. Τώρα που σε βρήκα δεν θέλω να σε ξαναχάσω.
Και να! Η πρώτη τους αγκαλιά μετά από τόσα χρόνια. Κόντευε να ξεχάσει το άρωμά της, όμως η Ρωξάνη τον έκανα να το ξαναθυμηθεί.
Α: Το ίδιο άρωμα φοράς ακόμα;
Ρ: Αχ ναι. Βλέπεις..μερικές συνήθειες είναι δύσκολες να ξεχαστούν. ( του είπε και τον απομάκρυνε φιλικά )
Γύρισαν πάλι πίσω στο γραφείο της. Η Ρωξάνη έκατσε και άρχισε να φτιάχνει κάποιες εισαγωγές και να υπογράφει κάτι χαρτιά. Ίσως να μην ήταν η δουλειά της, αλλά το θεώρησε σωστό για να το κάνει εφόσον είχε αναλάβει αυτή τους ασθενείς. Ο Αλέξανδρος πηγαινοερχόταν κοιτάζοντάς την στιγμιαία. Της έκανε ερωτήσεις για το πώς ήταν η Γαλλία, γιατί ήθελε να πάει εκεί, για τις πιο δύσκολες επεμβάσεις που είχε κάνει αλλά και για την πιο προσωπική της ζωή.
Α: Και για πες μου Ρωξάνη...Το αγόρι σου σε άφησε να έρθεις μόνη σου στην Ελλάδα;
Ρ: Μην λες ανοησίες Αλέξανδρε. Δεν έχω αγόρι.
Α: Ποτέ; Ούτε ένα φλερτ;
Ρ: Υπήρξαν πολλοί αλλά δεν έδινα σημασία. Είχα επικεντρωθεί στην δουλειά μου. Εσύ; Εκτός το Μαράκι υπήρχε κάποια άλλη;
Α: Ίσως ναι ίσως και όχι.
Ρ: Πολλά υπονοούμενα πετάς Αλέξανδρε και δεν μου αρέσει αυτό.
Α: Ρωξάνη μου, μεγαλώσαμε! Είμαστε πλέον διάσημοι και οι δύο. Άλλαξαν τα πράγματα.
Η ατμόσφαιρα είχε γεμίσει με ερωτικά υπονοούμενα και σπόντες. Η Ρωξάνη συνέχιζε να υπογράφει χαρτιά και ο Αλέξανδρος να της κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Μετά από λίγη ώρα:
Ρ: Αλέξανδρε τελείωσα. Φεύγουμε;
Α: Ναι. Πάρε τα πράγματά σου και πάμε.
Περπατούσαν στον διάδρομο και η Ρωξάνη πέρασε και έριξε μια γρήγορη ματιά σε κάποιους ασθενείς. Νοιαζόταν τόσο πολύ για τους άλλους. Ο Αλέξανδρος φαινόταν ανήσυχος. Ίσως να ήθελε να πει ή να κάνει κάτι. Βγήκαν έξω από το νοσοκομείο και κατευθύνθηκαν στο πάρκινγκ. Ο Αλέξανδρος μία στιγμή ερχόταν κοντά της και την άλλη απομακρυνόταν. Φερόταν πολύ παράξενα. Όταν έφτασαν στο αυτοκίνητο της άνοιξε την πόρτα.
Ρ: Σωστός τζέντλεμαν βλέπω.
Α: Έτσι πρέπει να φέρεσαι σε μία κυρία.
Ρ: Οι καλοί σου τρόποι με σοκάρουν.
Α: Αλήθεια; Και εμένα στην αρχή αλλά τώρα συνήθισα.
Ρ: Περίμενε. Σταμάτα μισό λεπτό στο σουπερμάρκετ. Πρέπει να πάρω κάποια πράγματα. Με φιλοξενεί η Ελπίδα σπίτι της και δεν έχω κάνει τίποτα.
Ο Αλέξανδρος σταμάτησε. Η Ρωξάνη κατέβηκε και πήγε αγόρασε λίγα πράγματα και επέστρεψε στο αυτοκίνητο.
Α: Θες να πάμε μια γρήγορη βόλτα στο πάρκο; Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά.
Ρ: Εμμ καλά. Αλλά όχι για πολύ. Δεν θέλω να καθυστερήσω να πάω στην Ελπίδα.
Α: Μια γρήγορη βόλτα θα κάνουμε.
Ρ: Εντάξει.
Καθώς φτάνουν στο πάρκο, κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο και αρχίζουν να μιλούν και να κάνουν βόλτες , το μάτι του Αλέξανδρου πέφτει πάνω σε μια κοπέλα την οποία γνώριζε πολύ καλά. Ήταν η Μαρία. Ο Αλέξανδρος ίσως να ήθελε να κάνει κάτι επίτηδες αλλά δεν το πολυσκέφτηκε με τους παπαράτσι γύρω του.
Α: Ωχ!
Ρ: Αλέξανδρε τι έγινε;
Α: Η Μαρία που σου έλεγα είναι μπροστά μας.
Ρ: Εμ, τώρα τι θα κάνουμε;
Α: Μου έχεις εμπιστοσύνη;
Ρ: Φυσικά και σου έχω.
Α: Ωραία! Δώσε μου το χέρι σου και ότι και να γίνει μην μιλάς.
Ρ: Καλά καλά.
Ο Αλέξανδρος της έπιασε γρήγορα το χέρι και όταν βεβαιώθηκε ότι υπήρχαν πολύ παπαράτσι γύρω τους και το βλέμμα της Μαρίας τους παρατήρησε, τότε το έκανε. Ίσως να έγινε καταλάθως αλλά πολύ πιθανόν όχι. Την φίλησε! Μπορεί να ήταν ένα σύντομο φιλί αλλά ήταν αρκετό για να βγει μία φωτογραφία και να γεμίσει ειρωνεία και ξινίλα το πρόσωπο της Μαρίας.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
