Φίλοι με εγγύηση

Κεφάλαιο 10

Η Ρωξάνη τον έσπρωξε ίσα που έπρεπε να φανεί κάτι ερωτικό για να μην παρατηρήσει κανένας την φιλία τους. Ο Αλέξανδρος ένιωσε ότι την ενόχλησε αλλά δεν είπε κάτι εκείνη την στιγμή. Συνέχισε να της κρατά το χέρι και αυτή χαμογέλασε πονηρά. 

Α: Είσαι καλά;

Ρ: Ναι. Εντάξει. Αν και ήταν αχρείαστο. 

Α: Το ξέρω. Ζητώ συγγνώμη αλλά έγινε αυθόρμητα. 

Ρ: Θα μπορούσες να με είχες προειδοποιήσει. 

Α: Το ξέρω...Και πάλι συγγνώμη.

Ρ: Εντάξει. Ας το ξεχάσουμε.

Α: Μα, πώς μπορούμε να το ξεχάσουμε αυτό; Ήταν το πρώτο μας φιλί. Ρωξάνη...

Ρ: Αλέξανδρε σε παρακαλώ...

Α: Όχι θα με ακούσεις. Από πολύ παλιά ήμουν ερωτευμένος μαζί σου. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πώς θα συνέχισα την ζωή μου χωρίς εσένα. Προσπαθούσα να σε ξεχάσω, μα δεν μπορούσα. Ξέρω όλα αυτά τα χρόνια είμασταν φίλοι, αλλά για εμένα δεν ήσουν μόνο μια φίλη. 

Ρ: Αλέξανδρε....

Α: Σε παρακαλώ. Περίμενε να τελειώσω. Ρωξάνη, πάντα ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και είμαι ακόμα. 

Ρ: Άλεξ, δεν μπορούμε να έχουμε κάτι παραπάνω. Για χάρη των γονιών μας το σωστό θα ήταν να μείνουμε φίλοι.

Α: Ρωξάνη, είμαστε ενήλικες. Δεν θα κρεμόμαστε από τις αποφάσεις των γονιών μας.

Ρ: Το ξέρω αλλά....

Και κόπηκε το αλλά. Κόπηκε γιατί ο Αλέξανδρος ήθελε να την ξαναδοκιμάσει. Ήθελε να ξαναγευτεί το απαλό της δέρμα. Μετά από λίγο ακούμπησε τα χέρια του στο πρόσωπό της και έσπρωξε απαλά το χείλη της ψιθυρίζοντας της :

Α: Ρωξάνη...Σε αγαπώ! Είμαι ερωτευμένος μαζί σου! Είσαι η μοναδική γυναίκα στην ζωή μου που θα παντρευόμουν. Δεν μπορώ να σκεφτώ το υπόλοιπο της ζωής μου χωρίς εσένα. 

Ρ: Άλεξ μου, και εγώ έχω αισθήματα για εσένα. Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί εδώ και πάρα πολύ καιρό αλλά...

Α: Τι αλλά;

Ρ: Δεν νομίζω να είναι καλό για το μέλλον μας. Ο διάσημος ηθοποιός Αλεξίου με την γνωστή γιατρό Μεταξοπούλου; 

Α: Αγάπη μου, δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Δεν μπορώ να κρύβω μέσα μου τα αισθήματά μου. Εσένα σε νοιάζει η γνώμη των άλλων; 

Ρ: Όχι...

Α: Ωραία! Τότε θες να γίνεις η κοπέλα μου; 

Ρ: Αχ Άλεξ...Ναι! Θέλω!

Η πιο ευτυχισμένη στιγμή και των δύο. Την άρπαξε αγκαλιά και την στριφογύρισε στον αέρα. 

Ρ: Πρέπει όμως τώρα να με πας σπίτι. Αργήσαμε!

Α: Ουψ ναι!

Την συνόδευσε μέχρι το σπίτι της φίλης της, και την αγκάλιασε σφιχτά. Την φίλησε στο μάγουλο και της είπε:

Α: Θα τα πούμε αύριο γλυκιά μου. 

Ρ: Εντάξει Αλέξανδρε. Εσύ τώρα θα πας σπίτι; 

Α: Όχι, θα πάω από το νοσοκομείο για λίγες ώρες και μετά θα πάω να ξεκουραστώ. Αύριο σε περιμένω στο γύρισμα. 

Ρ: Εντάξει εντάξει. Σου υπόσχομαι θα περάσω. Καληνύχτα!

Α: Καλό βράδυ γλυκιά μου.

Με το μπαίνει στο σπίτι, η Ελπίδα χαρούμενη καθόταν στον καναπέ.

Ε: Γύρισες βλέπω.

Ρ: Αχ ναι! Άσε. 

Ε: Ξέρω ξέρω.  Σας είδα από το παράθυρο. Δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις. Πάμε για ύπνο τώρα επειδή εγώ είμαι πρωινή και πρέπει να πάω νωρίς στο νοσοκομείο. 

Ρ: Εντάξει, εντάξει. Πάμε. 

Ε: Καληνύχτα γλυκιά μου.

Ρ: Με κοροϊδεύεις τώρα; Άντε μωρέ από εδώ..

Ε: Σταμάτα τις γκρίνιες τώρα. Άντε. Καλά σου έκατσε.

Ρ: Ναι ναι. Καληνύχτα...