Η θυσία #Scifi2020

Εφιαλτής απο το παρελθον Β'μερός

Προσοχή βιαιές σκηνές

Το στομάχι της πονά και διαμαρτύρεται από την πείνα.
Οι δυο ωμές μοβ πατάτες και το ενα μπισκότο δεν το κράτησαν για πολύ ώρα ευχαριστημένο.Η τιμωρία έχει προσωρινά παύσει και μπορεί να μιλά.Αφήνει στην έδρα της δασκάλας ενα σημείωμα πως πηγαίνει στις τουαλέτες και φεύγει τρέχοντας πριν προλάβει η κυρία Μαριάννα να αντιδράσει.

Ξέρει πως θα τιμωρηθεί για την αγενή συμπεριφορά της
και για το θράσος της να πάει στις τουαλέτες των ανθρώπων.
Κατι που επιτρέπεται μόνο όταν έρχονται οι επίσημοι κάθε Χριστούγεννα ή όταν το ίδρυμα γεμίζει με επισκέπτες.

Ξέρει πως θα τιμωρηθεί αλλά δεν
δίνει δεκάρα.Έτσι αλλιώς εδω και δυο χρόνια την τιμωρούν χωρίς να εχει κάνει κάτι. Πατά απαλά το διάφανο έδαφος.
Ο αυλόγυρος στην πίσω πλευρά είναι γεμάτος θραύσματα που προσπαθεί να αποφύγει.Κοιτάζει γύρω της και βγάζει τα διάφανα φτερά απο την πλάτη. Τα απαλά χρυσάφι και γαλάζια σχέδια πάνω τους, αντανακλούν το φώς του ήλιου και λαμπυριζουν. Το περίγραμμα τους, θυμίζει μεγάλα φτερά νυχτερίδας ή δράκου.

Δεν εχει δύναμη για να πετάξει φέρνει μπροστά τα φτερά και ενώνει τις αιχμηρές άκρες αφήνοντας απο κάτω κενό .
Απο τα χέρια της βγαίνει μια απαλή φλόγα.
Τα φτερά φουσκώνουν και το σώμα της αρχίζει να ανεβαίνει.

Μόλις φτάνει στο προορισμό της, σβήνει σταδιακά την φωτιά και αγκαλιάζει σιγα σιγά το σώμα με τα φτερά της,μέχρι να προσγειωθεί.

Μπροστά σε ενα ψωμοπιτάδικο μια μεγάλη παρατημένη χάρτινη σακούλα γεμάτη από πίτες και ψωμιά που δεν φάνηκαν δελεαστικά στους πελάτες ξεκουράζεται ακουμπώντας τον κορμό ενος κατασκευασμένου δέντρου. Πλησιάζει και την αγγίζει.
Η ζεστασιά απο τις πίτες περνάει στα δάκτυλα της.

Την ανοίγει με ανυπομονησία.Θα φάει μια δυο πιτουλες και θα φύγει. Αγγίζει την πρώτη πίτα στην κορυφή και τα χέρια της κολλάνε. Ισως το σιρόπι σημαίνει πως μέσα υπάρχουν γλυκά.
Στην σκέψη των σιροπιαστών γλυκών  γεμάτα καρύδι,
τα σάλια τρέχουν από το στόμα.

Παρατηρεί καλύτερα το εσωτερικό.Γονατίζει στο έδαφος.
Αρπάζει δυνατά το χάρτινο σάκο.Τα μάτια βρέχουν τα χέρια της
που τρέμουν απο θυμό.

Πάνω στις βρεγμένες από σιρόπι τυρόπιτες και σπανακόπιτες
έχουν πασπαλισει στάχτη από τσιγάρα. Δαγκώνει στην άκρη την τυρόπιτα και φτύνει μέχρι να φύγει η πικρίλα.
Αρπάζει μια αλλη και αρχίζει να βγάζει τα φυλλά μέχρι που μένει το λεπτό εσωτερικό της με την γεμίση.Το τυλίγει σε σχήμα φλογέρας και το χώνει στο στόμα της.Δεν χορταίνει αλλά είναι μια παρηγοριά.