Η θυσία #Scifi2020

Αναμνησείς β'μερος

Ο διευθυντής με κοιτά.Πρέπει να τελειώσω το κεφάλαιο, η ώρα περνά και δεν έχω πολύ χρόνο.Συνεχίζω! τα χέρια μου πονάνε
αλλα κάθε λεπτό μετράει.θα μου κόστισει πολύ αν μια μερα δεν μπορέσω να γράψω .
Φοβάμαι πως θα έρθουν για να μου ανακοινώσουν πως ακυρώθηκε η παράταση και η εκτέλεση μου θα γίνει σήμερα.Τις πρώτες μέρες έκαναν πλακα μαζί μου. Με ετοίμαζαν και με ρίχναν με την βια για να καθήσω στο μηχάνημα και ύστερα έβαζαν τα γέλια.
Έχω βαρεθεί και σιχαθεί την ανθρώπινη κακία, τιποτα δεν με εντυπωσιάζει ,ούτε με ταράζει.
Οι δεσμοφύλακες το κατάλαβαν ευτυχώς γρήγορα και με άφησαν ήσυχη. Αν βέβαια σταματούσαν να ανάβουν τους προβολείς πάνω στα μούτρα μας την ώρα που κοιμόμαστε και να κάνουν και άλλες βλακείες θα ήταν τέλεια.
Μερικές φορές τις φαντάζομαι να είναι κοριτσάκια και να τις "προσέχει"η Μαριάννα.Οχι όλες αλλά κάποιες θα το άξιζαν.

Ίσως τωρα να αναρωτιέσαι τι διάβαζεις και ποιά είμαι.
Η λέξη"ποιά " σε προϊδεάζει πως είμαι γυναίκα αλλα κάνεις λάθος.
Δεν είμαι γυναίκα,ουτε θηλυκό.
Είμαι ένα διαλυμένο μη αρσενικό ανθρώπινο ον.
Ζω και αναπνέω χωρίς ταυτότητα απλώς παλεύω να κρατηθώ λιγο ακόμα.
Η επιθυμία μου να φτάσω μέχρι το τέλος μου δίνει κίνητρο.
Με φωνάζουν Εμιλι όμως το ονομα Νεμο θα μου ταιριάζε
καλύτερα.

Έχω δικαστεί σε θανατική ποινή που θα εκτελεστεί σε τρεισήμισι μήνες από τώρα.
Σαν χάρη ως ετοιμοθάνατη εχω ζητήσει απο την δικαστή που συντονίζε και προεδρεύε στην δίκη μου, τον εισαγγελέα και τον τοπικό άρχοντα, να μου δωθεί ένα μικρό χρονικό διάστημα αναβολής ωστε να γράψω μια ρομαντική ιστορία
για το μόνο φυσιολογικό έρωτα που είχα στην ζωή μου.

Για να μην υπάρξει πρόβλημα το ψευδώνυμο μου το ξέρουν δυο
άτομα το ένα είναι ο εισαγγελέας. Το αλλο θα αργήσεις να το μάθεις.
Φαινομενικα γράφω μια ρομαντική ιστορία.Όμως βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες.Οι γνώσεις μου στην τεχνολογία
ξεπερνούν κατά πολύ την κατασκευασμένη εκπαιδευτική εμπειρία που δέχεται ένας μέσος άνθρωπος.
Το writer glass μου ειναι φτιαγμένο ώστε να γράφει με κωδικούς μια δεύτερη ιστορία κάτω απο την φανερή ιστορία...

Καθε φορα που πατάω δυο τελείες και δυο διαστήματα,
και δίνω την ιστορία για να την ελέγξουν συμβαίνουν δυο πράγματα κάτω απο τα μάτια τους.

Πρώτον, ηπραγματική ιστορία στέλνεται στο παρελθόν σε μια εφαρμογή με το ονομα wattpad,σε ένα λογαριασμό που έχω παραβιάσει με το περίεργο ψευδώνυμο "Amarediana "
όπου φυλάσσεται εκει για ασφάλεια ώστε μεταφέρθει αυτόματα στην δική μου εποχή όταν θα ανεβάσω το τελευταίο κεφάλαιο.

Και αν απορείς πως τα καταφέρνω,
μάθε πως ειμαι οριακή. Μπορώ να αλλάξω για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτα το χρόνο και το χώρο και να μετακινησω υλικα και πνευματικά αντικείμενα με την ικανότητα μου.

Και δεύτερον.
Ο Εισαγγελέας διαβάζει την αληθινή ιστορία χρησιμοποιώντας το ειδικό κλειδί που απέκτησε απο την τελευταία του επίσκεψη πριν με μεταφέρουν σε αυτό το φιλοξενο και στοργικό περιβάλλον.
Το σκάνδαλο που ξέσπασε στο ξαναχτισμένο ίδρυμα που φιλοξενούσε την Ιφι και οι συλλήψεις που έχουν γίνει ηταν για μενα η καλύτερη αμοιβή αλλά είμαι ακόμα στην αρχή.

Η ιστορία που διαβάζεις είναι συνδυασμός προσωπικών εμπειριών, αυτόματης καταγραφής δικών μου σκέψεων(με δικη μου όμως επιλογή ποιές θα μεταφερθούν έξω από το μυαλό μου),
πληροφοριών που συγκέντρωσα με πολυ κοπό και αναμνήσεων
που άλλοτε έκλεψα απο νεκρούς και άλλοτε απο ζωντανούς που μου προσέφεραν αντίγραφα τους αφού τους έπεισα " ειρηνικά ".

Ο τύπος που κάθεται στο γραφείο του διευθυντή και νομίζει πως εξουσιάζει ενώ είναι ενα ακόμα πιόνι , μου δείχνει την ώρα. Δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω το κεφάλαιο για την Κριστιν και για το τι συνέβη πραγματικά με την Ιφιγένεια.
Παραδίδω το κείμενο απογοητευμένη και φεύγω με συνοδεία.

Η φύλακας είναι αμίλητη λες και κατάπιε σφαίρα.
Φαίνεται σαν να μην με προσέχει ομως δεν τολμώ να ονειροπόλησω ,ξέρω πως θα βρω το μπελά μου.
Το απόγευμα θα συνεχίσω το γράψιμο. Και ίσως για λιγο μπορέσω να διαφύγω στο παρελθόν με την φαντασία μου.