Η θυσία #Scifi2020

H Συναντηση

Περπατούσε ηδη στο ουρανιο στερεωμα αφηνοντας προσωρινα χρυσα ιχνη...Το δερμα της αλλαζε γινοταν διαφανο,κυανο και ελαμπε σαν ζαφείρι. Τα μαλλιά της ηταν σαν χιλιαδες ινες μεταξιου σε χρυσαφι και μελι χρώμα, τα ματια της γαλάζιο ποτάμι γεμάτο πράσινα και κόκκινα πετράδια , στολισμένο με ασημένια και χρυσά λουλούδια.

Αρμονια και ομορφιά υπαρχει παντου τα χρωματα θυμιζουν
Κηπο με εξωτικα λουλούδια γυρω απο ένα καθαρό κρυσταλλινο ρυάκι ...Το αρωμα που πλανατε στον
αερα αν και μεθυστικο δεν σε ζαλιζει. Διωχνει κάθε λύπη.
Μα ξερει οτι ο πραγματικός παραδεισός είναι εκει που βρισκετε η πηγη της ευσπλαχνιάς και της αγαπής και δεν τον εχουν ακομα επισκεφτει

Μολις τον βλέπει η πνευματική καρδιά της αρχισε να χτυπα δυνατοτερα. Επιταχυνει τα βηματα της, τον πλησιαζει, τραβά τον σαν φτιαγμενο απο αστερια χιτωνα του και χωνεταί στην αγκαλιά του.

Κρατα με δυναμη το υφασμα λες και φοβαται μην φυγει μακριά της ενω ρουφα με λαχταρα το αρωμα του.

Την σφιγγει πάνω του.

Τον ρωταει για τα παιδια τους και την καθησυχάζει.

Φιλα απαλα τον λαιμο της μα ορμα με βια στα χειλη της οπως
ο ταξιδιώτης της ερημου που αντικριζει μετα απο καιρο, πηγη
με δροσερο νερό.

Τα φτερα τους τυλιγονται.
Χαιδευει το μαγουλο της, την κοιτάζει τρυφερα, φιλα και
παλι τα χειλη της.

Κάθονται στο βελουδινο εδαφος.
Αγκαλιασμενοι μοιράζονται χάδια και φιλιά.

Το κεφαλι της ακουμπα στο στερνο του, αποφασιζεί να της μιλησεί.

"Ιφι γιατι το εκανες αυτό; Θυμασαι τι σου είχα ζητησει; "

"Να ζησω και να σε βρω. Να σε βρω μισο μου, Νοελ δεν είμαι
πια η Ιφιγενεια. Εκείνοι την σκοτωσανε. Εσβησαν τα ιχνη μου ,
αλλοιωσαν τα αποτυπωματα μου, αλλαξαν το προσωπο μου...
Δεν είμαι η Ιφι. Εχω γινει η Εμιλι".

Δακρυα αρχιζουν να πεφτουν όταν θυματε τι εγινε την πρωτη φορα που αντικρυσε την αλλαγη...Ήταν σαν κατι να εσπασε μεσα της και να διαλυθηκε..Ενας ζωντανός εφιαλτης...Να αντικριζει ενα ξενο προσωπο και να ξερει οτι θα το εχει για παντα δικο της.

"Μωρό μου σκεψου λιγο ποια είσαι...Οτι και να κανουν
δεν μπορουν να πτοησουν το θαρρος σου. Ήταν όμως ριψοκινδυνο αύτο που έκανες".

"Δεν είχα επιλογή . Μονο αν ήξεραν πως θα θυσιαστώ, οι δυο οικογενειές θα υπεγραφάν την νέα συμφωνία.
Με το όρο να μην υπάρξει άλλη και να σταματήσουν οι δολοφονίες...Όταν εμαθα οι συγκρατουμενές μου, τι είχαν σκοπο να κανουν, σκεφτηκά να το σκασω όμως αν το εκανα, θα ακυρωνοτάν η συμφωνία και τα παιδιά μαζί με τα επόμενα ζευγάρια θα κινδυνευαν.
Και είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν και άλλα ζευγάρια όπως οι γονείς μας. Η καταρα της Αιμιλιάς, η καταρα μιας ετοιμοθανατης ήταν ισχυρη και πάντα θα υπάρχει ερωτική ελξη αναμεσα στα μέλη των δυων οικογενειών...Τουλαχιστον δεν θα χυθει άλλο αίμα".

"Ωστε κυρία Αλεξιάδη είστε ερωτευμενή μαζί μου εξαιτιας μιας καταρας".

"Δεν είμαι απλώς ερωτευμενη Νοελ. Σ'αγαπω.
Σ'αγαπω, με ενα τρυφερό και κτητικο τροπο".

Βουτά στα χείλη της και χάνονται στο φιλί τους.
Ομως εκεινη δεν μπορει να ξεχασει πως κατεληξε εδω.