𝐊𝐈𝐑𝐈𝐊 𝐊𝐀𝐋𝐏𝐋𝐄𝐑 ᵀᵉˣᵗⁱⁿᵍ (ᴛᴀᴍᴀᴍʟᴀɴᴅı)

'35

Selamlar herkese.. Yeni bölümle karşınızdayım..

------

[35]

İsmimi seslenen Serkan'a dönmedim. Beklemeden konuştu. "Dur, gitme."

"Neden yalanlarını dinlemek için mi?" Adımları yaklaştığında gitmek için adım attım ama kolumdan tutup engelledi. "Olayı dinlerken bir kere bile ismimi duydun mu?"

Afalladım, neyi açıklamaya çalışıyordu. "Olay günü orada olmaman neyi değiştirir? Sakladığın gerçeğini değiştirir mi!" diyerek kolumu geri çekip aramıza mesafe koydum. Aramıza koyduğum uçurumlara saygı duyup bekledi. Suskunluğuna daha da sinirlendim. "Konuşsana Serkan! Arkadaşlarının yaptıklarını niye gizledin?"

"Onlar benim arkadaşım değil."

"Ne?"

"Ben hiçbir şey gizlemedim." Sakin olamıyordum. "Boş laflarını dinlemek istiyorum."

Gidecekken önüme geçip durdurdum. "O kıza sordun mu, beni bir kere bile onlarla görmüş mü?" Kendi içimde ikinci kez afalladım. Sormamıştım.

"Anlatmama izin ver." Sessiz kaldığımda evet olarak anlayıp konuşmaya başladı. "Ben sadece Tugay'ı tanıyordum ama onunla da görüşmüyorduk. Bunların hiçbirini ondan duymadım ya da kızlardan. Ben bu okuldaydım, onlar sonradan geldiler zaten biliyorsun. Sonra da sen geldin," duraksayıp gözlerimi izledi. Uçsuz bucaksız bir manzarayı izler gibi...

"Onlara yaklaştın nedenini anlamamıştım. O yüzden ben de hiç ayrılmadım yanınızdan. Çünkü sen vardın." Dakikalardır akmak için çırpınan göz yaşlarım gözlerimi sızlattığında yutkundum. "Nasıl öğrendin?"

"Sana karşı çok hatam oldu. İlki de yazdıklarını okumak."

"Sen... Günlüğümü mü okudun?" Mahcubiyetle bakışlarını kaçırdı. "Sınıfta olmadığın bir gün sıranın üstünde bırakmıştın." Bu olayla ilgili yazdığım bazı şeyleri öğrenmişti. "İkinci hatam bunları saklamaktı ama senin için yaptım. Planladığın şeyi bozmak istemedim. Bu yüzden her şeyden habersiz davrandım."

Az önce yanardağdan çıkan lavlar gibi ortaya çıkan sinirim sönmüştü. Geriye külleri kalmıştı. Öğrendiklerim zihnimi yormuştu. Yine de sordum. "Başka sakladığın neler var?"

Söylemesini istiyordum. Bir adım atıp aramızdaki uçurumları yok etti. "Söylediklerime inandın mı? Bu benim için çok önemli." Ne diyebilirdim ki, her şeyi açıklamıştı. İlk kez bu derece kalbimin sesini dinleme taraftarıydım. Ve ona kulak verdim. "İnanmak istiyorum." Ardından az önce sorduğum soruyu yineledim.

Derin bir nefes aldığında gözlerinin içinde kendi yansımamı gördüm. "Cansu..." Söylemekte zorlanır gibiydi. Söylemesi için ısrarcı baktım. Zorda olsa dudaklarını araladı. "X kişisi benim."

*

Hadi bakalımm djdkdk

Şaşırmayanlar buraya yazsın

Şaşıranlar da buraya...

Yeni bölümde görüşürüz.. <3

İnstagram: ervanurunkalemi