Hey! Ayçiçeği • MewGulf

FİNAL

"Gulf bu yaptığın pekte doğru gibi görünmüyor! " esmer adam saatlerdir uğraşmanın getirdiği sinirle elindekini yere fırlattı. Hayır bir daha bu işi yapmayacaktı ki zaten beceremiyordu. Ne kadar denerse denesin elinde kalıyordu hep.

"Mew onunla sen uğraşırsın artık. Ben gidiyorum!" Yatak odasından hışımla çıkan esmer kişi aynı hızla evin kapısını da çarparak çıktı. Sinirlerine hakim olmak gün geçtikçe daha zor oluyordu sanki. Yani en azından o böyle düşünüyordu. Yaşadığı ve yaşattığı onca kötü şeyden sonra bu kadar sakin kalabilmesi bile bir mucizeydi onun için. Yerleştikleri sahil kasabasında küçük bir kafe-bar tarzı dükkanları vardı. Genelde buraya Gulf bakardı ve Mew da arada ziyarete gelirdi çünkü ev işleri ona kalıyordu. Gulf bunu bildiği için bugün kafeyi geç açmaya ve sevgilisine yardım etmeye karar vermişti ancak işler tabi ki istediği ya da umduğu gibi olmamıştı. Geniş ve hoş bahçeli evlerinden pekte uzak olmayan kafeye geldiğinde cebinden anahtarları çıkartıp kapıyı açtı. Kasaba halkı tarafından sevilen bir yerdi burası ve bazen inanılmaz kalabalık olabiliyordu. Bu yüzden yanında çalışması için iki kişiyi işe alması gerekmişti. Şimdi onları kapıda uyuklar halde gördüğünde onlara haber vermeyi unuttuğunu hatırladı. Çalışanları çoktan açardı kafeyi ama işte Gulf o sinirle ve karar verdiği anki istekle unutmuştu. Evdeki o şey gerçekten Gulf'a ayrı Mew'a apayrı bir canavardı.

Kana düşünceleri yüzünden sakinleşmek yerine daha da sinirlenerek uyuklayan çalışanına biraz sert davranmıştı. Onu uyanması için ittiğinde çalışanı oturduğu yerden zemine düşmüş ve korkuyla gözlerini açmıştı.

"Hadi ama yine Mew'la kavga mı ettiniz? Patron insanlar kavga ettiğinde başkasına sert davranmamalı. Bunu öğrenmelisin ar- Aow bunu niye yaptın ki şimdi!"

Gulf söylenen adama sert olmayan bir tekme atmıştı ama dramatik çalışanı sanki kendisini kesmiş gibi davranıyordu. Esmer kişi kafasını sallayarak içeriye geçti. Artık geç kalınmış güne başlaması gerekiyordu.

.
.

"Prem bence bu kadar hediye yeterli ki henüz ziyarete gitmemize bir ay var. Hediye için bolca vaktimiz var yani. Hey kime diyorum ben!?"

Muhatap alınan kişi söylenenlerinin hiçbirini önemsemeyerek reyonlar arasında dolaşmaya devam etti. Şimdiden on paket hediyesi vardı ancak aldıkları bir türlü içine sinmemiş ve hediye almaya devam etmişti. Arkasından söylenerek gelen Boun o istemeden onu durduramayacağını anladığında sıkkın bir nefes vermiş ve elindeki kalabalık poşet yığınıyla Prem'in arkasında dolanmaya devam etmişti. Boun ve Prem bir ay sonra Mew ve Gulf'ı ziyaret edeceklerdi bu yüzden Prem alınabilecek her şeyi hediye olarak alıp onlara vermek istiyor gibiydi.

Siyah saçlara sahip genç adam aradığını burada da bulamayacağını anlayarak olduğu yerde durdu. Bunu fark edemeyen diğer kişi arkasından ona çarptığında ikisi birlikte yere düştüler. Boun'un elindeki poşetler her yere saçılmıştı ama onun ilgilendiği tek şey şu anda Prem'in üzerinde olmasıydı. 

"Görevliler bizi dışarı atmadan önce üzerimden kalksan iyi olur Boun!" 

"Onların beni buradan kaldırmaya yetecek kadar güçlü olduklarını sanmıyorum sevgilim.." Boun kıkırdayarak söylemiş ve yavaşça Prem'in üzerinden kalkmıştı.

"Benim kendini Hulk sanan sevgilim bak buraya bakıyorlar onlara merhaba demek ister misin?" Prem  ayağa kalktığında üzerindeki tozları silkerken karşılık vermiş, mağaza görevlilerinin kendilerine baktıklarını fark ettiğinde de gülümseyerek diğerinin elini tutmuştu.  

"Bence buradan kendi rızamızla çıkmak daha iyi ha?" 

"Oww Hulk evine döndü sanırım!?" Prem kısık sesli kahkahayla karşılık vermiş ve bu mağazadan eli boş çıkmıştı. Yani kendisinin eli boştu diğerinin değil.