Ship Serisi 2
|Yaranı kapatabilirim ama onu senden alamam, özür dilerim.
||Gök gürültüsünü çok severim. Belki de benim yerime bağırdığı içindir.
^-^
•TikTok platformunun Özgür Deniz Cellat ve Cemre Solmaz karakterine yazılmıştır.
•Tüm hakları sevd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16. Bölüm: Sönen Işıklar
'Bizi aynı şehrin ani yağmuru ıslattı'
Cemre gayatın sularında kırık dökük bir geminin kaptanıydı. Doğduğu liman yıkılmış, ikinci limanı ise yanıp kül olmuştu. Ama hiçbir zaman pes eden bir kız olup ilk olumsuzlukta vazgeçip içini karartmamıştı. Ve üçüncü limanına yaklaştı. İçindeki bir his ilk limanından bir kaç kalıntı bulmuştu kıyılarında. Ama henüz demir atamayacak kadar hasarlıydı...
"Ve yüz!" Dedi Cemre ellerini çırpıp aniden dururken. Deniz'den kendisini gezdirmesin istemeşti ve kimse görmeden arka bahçeden kaçıp sokaklara çıkmışlardı. Cemrenin tam istediği şey bu olmasa bile yine o konaktan uzaklaşmak iyi gelmişti. "Bir dilek hakkım oldu."
"Ne?" Dedi Deniz kaçlarını çatarak.
"100 tane sokak lambasının altından geçtik." Dedi heyecanla. Bu onun totemiydi. Küçüklükten beri akşamları abisinin, Berke'nin ve Kürşat'ın peşine takılıp dışarı çıktığı için bunu hep yapardı.
"Dilek dilemek için hep bir bahanen var değil mi?" Dedi gülerek. Ellerini Cemre'ye uzattı. "Birlikte tutalım." Cemre onaylayıp ellerini birleştirdi. Ve gözlerini kapattılar.
'Lütfen Tanrım, artık canım yanmasın' dedi Cemre.
'Lütfen Tanrım, artık denizleri taşmasın' dedi Deniz.
İkiside aynı anda gözlerini açıp ellerini ayırdılar. Deniz çalan telefonumu cebinden çıkarıp meşgule attı. "Babamlar gelmiş."
Cemre seslice nefesini verdi. "Biraz daha yürüsek olur mu?" Deniz başıyla onaylayınca Yanyana yürümeye devam ettiler. Genellikle boş olan sokaklar, onları yeterince sessizliğe boğuyordu. Gördükleri insanlarda Denize selam veriyor Cemre'ye sadece bakıyorlardı.
"Aklın annende değil mi?" Dedi Deniz.
"Ona yalan söylemekten nefret ediyorum." Dedi Cemre dolmaya hazır olan gözleriyle.
"Daha öncede-" diyip cümlesini yarıda bıraktı Deniz.
"Evet daha öncede söyledim. Bazı şeylere çok anlam yükledim. Birilerinin üzülmesine neden olan biri olmak hiç istemedim. Hep kendim savaştım. Bazı planlarım üzerime devrildi, altında kaldım. Büyüdüm, kırıldım, evrildim, küstüm; kimseler farketmedi. Bende kendi kendime ağladım, barıştım ve sustum." Dedi Cemre titreyen sesiyle. "Ama büyüdükçe farkettim ki artık birilerinin duygularımı paylaşmasına ihtiyacım var. Benimle susacak birine."
