Chaos!!!!

22 Hard tegen hard

(Chin Ho pov)

Samen met me nichtje Kono, Jerry, Lou en Max loop ik door de Douane van Schiphol. Ik heb de hele reis over Nederland zitten lezen maar Nederlands spreken kan ik niet. Gelukkig kan Max wel die taal spreken. Maar ja hij is typish een leer freak en o, ja als ik niet vergist kon Steve ook Nederlands omdat hij als luitenant een jaar in Nederland heeft gewerkt.

(Laura pov)

Het is erg koud. Volgens mij is het al eind December. Ik word woest van binnen ik ben al twee en have maand ontvoerd, bijna drie maanden zelfs. En sinds kort word er elke dag een meisje in elkaar geslagen. Puk en Sarah zijn er al geweest. De deur gaat weer open. Een paar meiden gillen. En die man loopt op mij af. Hij zal me pakken en mij bewusteloos slaan. Opeens hoor ik een bekende gil. "Jenna!" Ik zie hoor Jenna wild aan de haren word getrokken. "Laat me asjeblieft met rust." Smeekte zij. "Nooit iedereen komt aan de beurt." Zegt Henk. "Maar vandaag komen er twee aan de beurt!" Zegt Josh en hij komt op mij af. Shit! "Dacht het niet." Schreeuwde ik. Ik keek Josh vel aan. Josh pakte beet, tilde mij op een gooide mij richting de muur. Ik knal volop ik voel een scheurtje pijn in mijn rug. Ik sta op, ik ben van niet plan om op tegeven. "Dacht jij dat ik zal opgeven." Ik kijk hem nog fel aan. Hij terug. Het is hard tegen hard.

(Emma pov)
Ik staar voor mijn uit naar het riviertje. Ik huil zo zachtjes wat ik kan zodat niemand hoor. Ik huil toch harder en harder. Ineens word ik duizelig en krijg barste koppijn. Ik kan moeilijk regelmatig ademhalen.
O,nee, shit. "Alsjeblieft geen aanval" fluister ik. Ik ben zwanger en als ik nu ook epilepsie aanval krijg met onregelmatige adem is niet goed. Ik wil mobiel pakken om 112 bellen maar ik tril al en laat mijn mobiel vallen. "Emma!" Meneer Wit. Ik wil schreeuwen maar lukt mij niet. Ik tril ondertussen en ik zit vlak bij de rivier. Shit, dat komt helemaal niet goed als ik in val verdrink ik door de aa...."

(Meneer Wit pov)
Ik ben opzoek naar Emma. Anne had mij een aanweizing gegeven dat ze altijd naar het riviertje ginnen met Laura. Ik loop het parkje binnen. Ze zit trillend op het bankje. Maar plotseling zie ik dat ze haar mobiel pardoes in water valt. Niet express. Ineens schiet het mij binnen en ren ik op haar af. Ze valt bijna in het rivier, gelukkig kan ik haar nog net vastpakken en sleur ik haar bij rivier vandaan. Percies wat ik dacht. Een epileptische aanval. Ze trilt helemaal en haar oogleden zijn dicht ik zie ook dat er wat bloed uit mond komt. Ik doe mijn jas uit en vouw het en leg het onder hoofd neer. Daarna pak ik vlug mijn mobiel en bel 112. Ik weet hoe erg een aanval kan zijn, ik heb zelf ook een dochter van 4 dat epilepsie heeft. Ik krijg een brok in mijn keel. "Hallo met de centrale lijn, wat kan ik voor U doen." "Goeiendag, ik zal graag willen dat een ambulance komt voor een 15 jarige meisje met epilepsie, ze heeft nu een aanval en ze is ook nog zwanger! Het is aan Thomas a Kempislaan the Arnhem. In het parkje." "Oke meneer, ik zal gelijk een ambulance regelen. Blijf bij haar." "Doe ik al." "Goed meneer, prettig dag nog." "Doeg." En ik hang op. "Pfff prettig dag." Dat mens heeft echt geen verstand. Gelijk gaat mijn mobiel af en neem ik op. "Ja?" "Met Anne, heeft uw Emma gevonden?" "Ja, ik heb haar gevonden. Maar zouden jullie alvast terug naar school kunnen gaan?" "Ja hoor, gaat daar alles goed? U klinkt beetje alsof uw in paniek bent." "Dat leg ik straks uit!" "Oke, tot straks." Opnieuw hang ik op en hoor de sirene in de verte. Gelukkig, dat duurde eeuwig.

(Anne pov)
Ik loop terug de Hema binnen. "En, is ze al gevonden? " "Ja ze is gevonden, maar meneer Wit klonk angstig door de telefoon." "Wat, hoezo?" Vraagt Skylin. "Ik weet niet, maar we moesten van hem in geval terug fietsen naar school."
"Nou laten wij gaan." "Ja,wij moeten toch richting het parkje dan komen we wel ze tegen." Zegt Boris. Met een diepe zucht lopen wij naar ons fietsen.

Als we het parkje inzicht komen schrikken wij allemaal. Er staat ambulance! "O, nee. Laat dit niet waar zijn." Fluister ik naar me zelf. Ik blijf maar naar het ambulance kijken. Ook zie ik meneer Wit met een ambulance broeder praten. "NEE!" Schreeuw ik. Iedereen schrikt. Het blijkt een harde schreeuw te zijn want zelfs Meneer Wit en die broeder hebben gehoord. Maar ik fiets gewoon door. Laura ontvoerd en nu Emma die met ambulance naar ziekenhuis word gebracht.

(Laura pov)
Ik probeer mijn ogen open te krijgen maar de pijn scheurt door mijn lijf. Zo pijnlijk! Gelukkig lukt het. En zie ik Sarah bezorgd naar mij kijkt. "Gaat het Lau?" "Nee, maar hoe is het met Jenna?" "Hetzelfde als jou" ik probeer optestaan maar ik voel gelijk de pijn. "Auw." "Ga eens gewoon liggen! Denk jij dat je naar het gruwelijk geweld weer alles kan doen?" Roept Sarah geschrokken. Ik laat het maar even en sluit mijn ogen. Die Josh en rest moeten echt hulp krijgen. Ze worden alleen gekker. Hoe durven ze dat wel tegen ons.

(Steve pov)

Ik kijk naar het meisje, zij ligt er doodziek op een ziekenhuisbed. Veel mooier ziekenhuisbed dan in ze Hawaï hebben. Veder heeft zij veel blauwe plekken en ander verwondingen. Heel erg! Ik ga zitten. "Hey, ik ben Steve van Hawaï Five-0, ik kom hier even met jou praten omdat jij uit een ontvoerders bent ontsnapt die ik opspoor." Het meisje zegt niks hoewel ze mij blijft aankijken. Zij zit veder met slangetjes en draadjes vastgeplakt. Ik heb zo medelijden met haar. "Ik weet hoe moeilijk het is om erover te praten, wij kunnen ook stap voor stap doen. Maar ik moet eerst wel je naam weten en door wie jij bent ontvoerd, als ik dat weet kan ik jou ouders inlichten." Het meisje doet haar mond open en zegt. "Ik ben E-El-lise en i-ik ben ontvoerd door He-enk."