het verboden dagboek

12. Dahlicia

Ik gaap lang en uitgebreid. Jeetje, ik ben moe. Normaal ben ik rond 12 uur nooit moe, maar nu... Ik heb de hele avond in het dagboek gelezen. Ik merk dat ik een droge mond heb en ik loop naar de lift om beneden een glas water te halen. Als ik de deur naar de kamer open komt er geen licht me tegemoet. 'Kaitlyn?' vraag ik. Geen antwoord. Ik doe het licht aan, maar er is niemand. Angstig kijk ik om me heen. Wat is hier aan de hand? Dan valt mijn blik op de klok: 5:48. WAAT?! Ik dacht dat het 12 uur was ofzo, niet kwart voor zes. Vandaar dat ik zo moe ben. Ik neem vlug weer de lift naar boven en doe mijn pyjama aan, waarna ik in bed stap. Maar hoezeer ik ook in slaap probeer te vallen, ik blijf wakker. Ik heb superveel bladzijdes gelezen en nu weet ik zeker dat er inderdaad een oorlog heeft plaatsgevonden. Ik bedoel, Fiore lijkt me niet zo'n type om dat zelf te bedenken. Maar waarom is er nergens, nergens, maar dan ook echt nergens iets over die oorlog te vinden op het internet?? Wacht, ik werk in een museum: daar kun je van alles vinden over de Middeleeuwen. Ik moet morgen maar even gaan zoeken. Morgen? Vandaag. Je mag nog anderhalf uur slapen.

Yes, ik heb ervoor gezorgd dat ik expositieruimte 23 mocht schoonmaken en daar staan alle Middeleeuwse spullen. Thordon doet ruimte 2, dus hij is lekker ver weg. Dan ziet hij ook niet waar ik mee bezig ben. Ik gooi zodra ik binnen ben mijn schoonmaakspullen aan de kant en loop langs de muur. Met mijn ogen volg ik de jaartallen. 1599, 1609, 1613, 1618, 1622. Hebbes. Ik bekijk de vaas. Hij is nog bijna helemaal heel. Dan moet hij wel van een rijk iemand geweest zijn, anders was hij niet meer heel. Ik lees het bordje dat ernaast hangt. "Deze vaas behoorde tot de familie Giovanni, een arm gezin dat in 1622 leefde. Het gezin bestond uit meneer en mevrouw Giovanni, een dochter en twee zonen. Mevrouw Giovanni stopte al hun weinige geld in deze vaas. Ze verdienden namelijk geen geld, omdat ze met z'n allen op het land werkten. Hun hele leven hebben ze op de boerderij doorgebracht." Hoe kan dat? Die broers moesten dan toch in dienst bij het leger? Naja, misschien was het wel een vet sneaky gezin, en ontkwamen ze de dienst. Ik loop naar het volgende object. Het is een soort ploeg, die werd gebruikt voor de landbouw. "Deze haakploeg is gemaakt van sterk en in die tijd duur ijzer. Deze ploeg werd gebruikt om het land mee om te woelen voordat er gezaaid werd." Ik bestudeer de ploeg. Waarom hoefde het ijzer van deze ploeg niet omgesmolten te worden tot wapens? Met gefronste wenkbrauwen loop ik naar het volgende 17e eeuwse object.

Ik zucht en kijk terug langs de rij 17e eeuwse dingen die ik net uitgebreid heb bekeken. Er is helemaal niks over de oorlog te vinden. Is er wel een oorlog geweest? Het is dan toch raar dat het museum allemaal shit uit de 17e eeuw heeft maar niks van die oorlog? Ik loop terug naar mijn schoonmaakspullen als mijn blik op "het pronkstuk van de 17e eeuw" valt. Dat "pronkstuk" is er van elke eeuw. Het is dit keer een dagboek! Ik tuur door het glas maar het dagboek is klein. Hij lijkt op het eerste gezicht wel wat nieuwer dan die van Fiore. Ik lees de beschrijving. Het dagboek komt uit 1618! Ik probeer het glazen deurtje te openen, maar die zit op slot. Ik ben wel heel benieuwd wat er in dat dagboek staat over de oorlog, want drie jaar na 1618 begon volgens Fiore de oorlog. Wat zou dit mens daarover geschreven hebben? Als ik twee bronnen heb die beiden beweren dat er een oorlog heeft plaatsgevonden, dan moet ik het de rest van de wereld vertellen! Ik moet de sleutel van dit deurtje zien te vinden...

Ik loop door de gang. Waar zijn die sleutels te vinden? Natuurlijk! Bij Rietsma op de kamer! Dat heeft Thordon me een keer verteld. Ik loop de gang door naar haar kamer. Er komt gepraat uit de kamer. 'Als je het morgen maar hebt geregeld!' 'Ja natuurlijk mevrouw.'  'Ga.' Ik ren snel de hoek om en even daarna stapt een zenuwachtige jongen uit haar kamertje. Wat later loopt ook Rietsma uit haar kamer en doet deze achter zich op slot. Fuck, had ik kunnen bedenken. Teleurgesteld loop ik terug naar expositieruimte 23. Misschien moet ik nu maar echt gaan schoonmaken...

Het is bijna half vijf, en expositieruimte 23 blinkt. Behalve... het glas wat het dagboek omhult.. Als ik nou de sleutel vraag zodat ik dat ding kan schoonmaken, kan ik misschien ook even een kijkje in dat boek nemen. Een beetje zenuwachtig loop ik richting Rietsma. 'Ja,' klinkt er als ik op haar deur klop. Ik open de deur. 'Hey,' zeg ik, 'mag ik miss-' 'Gegroet mevrouw Rietsma, hoe gaat het met u momenteel?' valt Rietsma me in de rede. Verbaasd staar ik haar aan. 'Herhaal maar,' verduidelijkt Rietsma lijzig. Ik knipper even met mijn ogen en zeg: 'Gegroet mevrouw Rietsma, hoe is het met u momenteel?' Als ze me streng aan blijft kijken en niks zegt, snap ik niet wat ze bedoelt. 'Ik heb het toch herhaald?' zeg ik verontwaardigd. 'Mevrouw Rietsma,' zegt Rietsma. Ik snap er geen flikker meer van. 'Kun je me gewoon die sleutel van dat glazen ding waar het dagboek in zit geven? Die moet schoon!!' Rietsma's ogen groeien tot het schoteltjes zijn. Kunnen ze nog groter worden? vraag ik me af en ja, blijkbaar kan dat. Op het moment dat ik bang ben dat haar ogen uit elkaar zullen spatten stoppen ze met groeien. 'Heb jij de regels wel gelezen, mevrouw Règinae?' vraagt Rietsma met onheilspellende stem. 'Dé regels?' herhaal ik misschien iets te sarcastisch. 'Het stickje,' zegt Rietsma terwijl ze met een ruk opstaat. 'Welk stickje?' vraag ik onbegrijpend. 'Hét stickje,' spreekt Rietsma kalm maar ik zie de woede in haar ogen. 'Oh ja, díe!' zeg ik dan maar. 'Dan zul je moeten weten wat regel 22 is,' zegt Rietsma dreigend. 'Ja natuurlijk,' zeg ik en ik denk razendsnel na. 'Wees beleefd tegen mevrouw Rietsma, want zij is de knapste, aardigste, beste vrouw ter wereld,' slijm ik om mijn baan te behouden. 'Vicino,' knikt Rietsma tevreden. ("Close") 'Eigenlijk staat er dat altijd als je mevrouw Rietsma's kamer binnenkomt je moet zeggen: 'Gegroet mevrouw Rietsma, hoe gaat het met u momenteel?'. En altijd spreek je met drie woorden, en natuurlijk ook...'

Een half uur later verlaat ik duizelig van al haar woorden Rietsma's kamertje. Pas als ik bijna bij expositieruimte 23 ben bemerk ik dat ik die sleutel nog steeds niet heb. Shit, nu moet ik weer terug... Ik klop op haar deur en als ik "ja" hoor loop ik naar binnen. 'Hoi, ik was net de sleutel vergeten te vragen waarvoor ik eigenlijk was gekomen, sorry, dus mag ik de sleutel van het glazen...' Mijn stem sterft langzaam weg als ik Rietsma's geschokte uitdrukking zie. Alsof ze een hartaanval krijgt. 'Gaat het?' vraag ik een beetje angstig. Maar ze kan geen woord uitbrengen en staart me met grote ogen en open mond aan. 'Rietsma?' vraag ik voorzichtig. 'Leer jij nou nooit iets,' komt er dan hees uit haar mond. Dan snap jk wat ze bedoelt en ik vrees dat het nog wel even duurt voordat ik deze ruimte weer verlaten zal hebben.

Ruim een uur later sta ik doodmoe op de gang, maar godzijdank mét sleutel. Ik sjok naar het dagboek en open het glazen deurtje. Ik pak het dagboek eruit en sla hem open. "Dit dagboek behoort tot bladiebladiebla", I don't care.. Na een halfuurtje gebladerd te hebben weet ik dat er niks over een oorlog in staat. Zuchtend sla ik het dagboek dicht. Heeft Fiore alles verzonnen? Dan pas bemerk ik dat ik iets mis. Bij het dichtslaan van het dagboek kwam geen vlaag van oud vies papier me tegemoet. Ik sla het dagboek weer open en blader er wat doorheen. Hé, het papier van Fiore voelt heel anders aan. Fiore gebruikte veel dunner papier. Dit papier lijkt nieuwer dan dat van Fiore. Het hele dagboek lijkt nieuwer. Terwijl het uit dezelfde tijd als die van Fiore komt! Ik leg het dagboek weg en loop naar de andere spullen uit de 17e eeuw. Het verschil tussen het materiaal van het voorwerp uit 1618 en die uit 1622 lijkt best groot. De vaas uit 1622 is nog helemaal heel. Ik ruik aan de vaas. Hij stinkt nauwelijks, terwijl hij al eeuwen onder aarde moet hebben gelegen. Het is allemaal té toevallig. Wat is hier aan de hand??