het verboden dagboek

3. Fiore

De volgende dag wordt ik wakker met rode striemen op mijn wangen en een verkreukte jurk. Die kan ik dus vandaag ook niet meer aan. Ik laat een dienstmeisje helpen met mijn jurk uittrekken en stap dan in bad. Het warme water stroomt over mijn lichaam. Even ontspannen na zo'n dag als gisteren. Ik snap nog steeds niet waarom mijn vader me dit aan doet. Hij is toch ook uit liefde met mijn moeder getrouwd? Dan kan hij mij toch ook wel uit liefde laten trouwen? De rozenblaadjes laten de hele badkamer geuren en geven een geweldig detail aan het badderen.

Als ik me aan het aankleden ben komt mijn moeder binnen. 'Goedemorgen Fiore.' Ik geef geen antwoord. Zij heeft al die tijd van dit plan geweten en ze heeft niks gedaan! ' Waarom zeg je niets Fiore?' 'Waarom heb je niets gedaan?!' 'Ik heb gedaan wat ik kon, maar je vader...' 'Mijn vader kan de pot op! Je had me toch minstens kunnen waarschuwen!' 'Ik heb mijn best gedaan! Je vader wou het je pas vertellen op de bruiloft zelf, maar ik kon er voor zorgen dat je het nu te weten kreeg.' Die woorden snoeren me de mond. 'Dus alstjeblieft, vergeef me.' Ik geef haar een knuffel en alweer staan de tranen in mijn ogen. Mijn moeder ziet het en ze veegt ze weg met haar mouw. 'Het komt allemaal goed schat.' Met die woorden verlaat ze mijn kamer.

Ik steek mijn haar op en loop dan ook de kamer uit. In de woonkamer zit mijn vader de krant te lezen. Hij kijkt niet eens op van zijn krant als ik binnen kom. Ik zucht en pak een boek uit de kast. Het is een boek over een meisje die verliefd is op een jongen en die jongen op haar, maar hun families hebben ruzie en daarom mogen ze hun liefde niet uitten. Ik doe het boek in mijn handtas samen met een broodje en ik loop naar het meertje. Eerst schrijf ik in mijm dagboek over mijn vader en over wat mijn moeder me allemaal heeft verteld en dan pak ik het boek en lees ik tot ik de letters niet meer kan zien.

Als ik wakker word zie ik dat het al donker is. Ik heb geen idee hoe laat het is en mijn ouders zijn vast ongerust! Ik pak mijn spullen en ren zo snel als ik kan naar huis. Door de haast heb ik niet eens door dat ik de enge tussendoor weg neem. 'Goedenavond meisje,' zegt er iemand tegen mij terwijl hij me vast houd bij mijn middel,  'wat doe jij zo laat nog op straat?' Ik probeer me los te wurmen, maar hij is geen slappe kerel. 'Laat me los!' Roep ik, maar zoals te verwachten luistert hij niet naar zo'n "klein meisje". Dan herinner ik me wat vader me heeft geleerd. Als je ooit met je rug naar een man staat die je niet loslaat, hef dan je knie voor je en trap hem met eem enorme vaart naar achteren. Dat is precies wat ik doe. 'Aaaaaahw!!' Hij schreeuwt het uit en zijn greep verslapt. Ik maak me los en ren zo snel als ik kan naar huis. Zodra ik binnen ben sla ik de deur achter me dicht, ren ik naar mijn kamer en val ik voor de tweede keer deze week huilend op mijn bed neer.

'Fiore? Wat is er aan de hand?' Mijn moeder komt mijn kamer binnen en gaat op mijn bed zitten. Ik doe niks en geef geen antwoord. Ze aait me troostend over mijn rug. Het geeft een rustgevend gevoel, maar op dit moment helpt het niets, want ik kan alleen maar denken aan die gore enge man. Als ik eindelijk uitgehuild ben vertel ik wat er zonet allemaal is gebeurt. 'O god,' zegt ze, 'je vader en ik vroegen ons al af waarom je zo laat was, maar dit had ik niet verwacht.' 'Gekukkig heeft vader me vroeger geleerd wat ik op zo'n moment moest doen,' geef ik als antwoord. 'Gelukkig is je vader niet slecht op alle aspecten.' Ik lach. Het gevoel van humor van mijn moeder verdwijnt nooit.

Tijdens het diner zeg ik niets tegen mijn vader, maar het is niet dat ik hem negeer, want als hij mij wat zou vragen ben ik wel zo beleefd om te antwoorden. 'Morgen gaan we bij meneer Ferganz en zijn zoon op bezoek,' zegt mijn vader, 'en voor de volgende dag heb ik een afspraak voor jou en je moeder bij de bruidssalon gemaakt.' Ik knik beleeft. Even tijd met mijn moeder en dan hopend dat het uitloopt, zodat ik minder tijd met mijn vader hoeft te besteden. Mijn moeder glimlacht naar me. Ze heeft er zin in. En natuurlijk heeft ze ook door dat ik geen zin heb in de ontmoeting.

Die avond loopt ze met me mee naar mijn kamer en stopt me in. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en sluit de deur heel zachtjes. 'Welterusten moeder,' zeg ik heek zachtjes, 'ik hou van jou.' 'En ik van jou' hoor ik nog stilletjes van de gang komen.