het verboden dagboek

6. Dahlicia

Ik wrijf gapend de slaap uit mijn ogen als ik met een kater door een gang van Museum Il Vecchio Fiore loop. 'Zozo,' hoor ik Thordon lachend zeggen als hij me tegemoet loopt. Versufd kijk ik op. 'Had je leuk feestje gisteravond?' 'Nah,' zeg ik. 'Het was niet echt een -*gaap*- feestje.' 'Oh.' Thordon kijkt me afwachtend aan. 'Gewoon een leuke avond,' verduidelijk ik. Hij knikt. 'Met een beetje te veel alcohol. 'Nee,' snauw ik beledigd. 'Gewoon, genoeg, goed, oké?' Thordon steekt ter verdediging zijn handen in de lucht. 'Hoho joh rustig aan.' 'Kerstman flikker op,' mompel ik. Thordon lacht en legt een hand op mijn schouder. 'Kom.' Ik slof achter hem aan naar de centrale schoonmakerskamer.

Ik gooi wat water in mijn gezicht en drink ook wat. Ik heb koppijn van hier tot Tokyo en ik ben een klein beetje misselijk. Gisteravond waren Kaitlyn en ik heel melig, en uiteindelijk hadden we ietsje meer gedronken dan de bedoeling was geweest. Maar tja, het was wel gezellig. Ik gijp wat wc-papier en veeg mijn gezicht droog. Dan loop ik de wc's uit.

'Waar was je?' vraagt Thordon. 'Oh gewoon. Naar de wc.' Thordon lacht. 'Je bedoelt om je kater weg te spoelen, wat duidelijk niet gelukt is.' 'Ah gast, hou je bek,' mopper ik en ik irriteer me dood aan hem. Maar Thordon lacht alleen maar en zegt dat ik een ragebol uit de opbergkast moet halen.

'Dahlicia, ben je klaar?' Ik knik en neem een emmer en dweil mee naar de centrale schoonmakerskamer. 'Thordon,' begin ik mijn vraag als mijn blik op de opbergkast valt die Thordon gisteren probeerde te ontwijken, 'waarom zit er zo'n sterk slot op die opbergkast?' Thordon draait zich met een ruk om en kijkt me even besluiteloos aan. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem aan. 'Weet ik niet,' zegt hij dan. 'Zal wel iets van waardevolle spullen in zitten.' 'Wat voor waardevolle spullen?' vraag ik nieuwsgierig. 'Weet ik niet,' antwoordt Thordon weer. 'Dat moet je maar aan Rietsma vragen.' Ik trek een vies gezicht. 'Nee lama, ik ontloop haar liever.' Enigzins opgelucht draait Thordon zich om en lopen we verder. We bergen de spullen op en ik stap op m'n fiets om naar huis te gaan.

Ik lig met Kaitlyn op de bank (nee niet zo) the Voice of Holland te kijken, nou eigenlijk hopen we een glimp op te vangen van One Direction, die vanavond bij RTL Late Night zal zijn, maar goed. Eigenlijk hoopt alleen Kaitlyn een glimp op te vangen, maar ik doe alsof omdat het anders voor Kaitlyn zo zielig is. 'Gedverdemme,' zegt Peter terwijl hij de kamer binnenloopt. 'One Direction komt bij RTL Late Night. Na de Voice gaat die tv uit.' Peter was een One Direction hater en hij wou volstrekt niet dat er One Direction in "zijn kamer" werd geluisterd. Kaitlyn kijkt me ietwat teleurgesteld aan. 'Sinds wanneer kijken jullie eigenlijk Voice? Ik dacht dat jullie het niet leuk vonden?' vraagt Peter. 'Tjaa,' zeg ik. 'We hadden er gewoon zin in.' Peter knikt. We kijken zwijgend naar de tv, the battles ofzoiets zijn aan de gang en ergelijke Martijn Krabbé kondigt een paar mensen aan. Uiteindelijk is the Voice na battles en steals en reclames van Twix en al die shit afgelopen en begint RTL Late Night. 'Uit,' zegt Peter direct. 'Nee Peter alsjeblieft?' smeekt Kaitlyn. 'Wat?!' reageert Peter. 'Wil jij One Direction zien?' 'Nee,' zegt Kaitlyn. 'Maar er komt ook zo'n schrijfster zometeen en die wil ik graag zien.' Peter geeft tot mijn enorme verbazing toe. Ik begin me ineens af te vragen of hij iets voor Kaitlyn voelt. Als dat namelijk zo is, moet hij weten dat die gevoelens niet echt wederzijds zijn. Sterker nog: Kaitlyn vindt Peter de grootste zak die er op aarde rondloopt. Maar goed, zo blijft de tv aanstaan terwijl Kaitlyn er dromerig naar staart. 'Stond ik daar maar,' verzucht ze bij het zien van de gillende en huilende fans als One Direction het podium betreedt. Ik grinnik. 'Dan wordt je plat gewalst.' 'Nou en,' droomt Kaitlyn verder. Ze kijkt met halfgesloten ogen en een glimlach op haar gezicht naar de jongens die niet eens veel ouder dan haar zijn.

'Kut Direction,' zegt ze dan ineens en ze doet de tv uit. Peter en ik kijken verbaasd naar Kaitlyn, die met rode wangen achterover gaat zitten. 'Sorry,' kucht ze. 'Ik ben, ehm, geen veertien meer.'

Buiten is het al aan het schemeren, zie ik door de hoge ramen van expositieruimte 7. Ik ben al de hele halve dag aan het schoonmaken in expositieruimte 7, waar binnenkort een nieuwe expositie zal plaatsvinden. Ik laat met een zucht de doorweekte spons in het grijsachtige water vallen en pak een zeem om de waterstrepen van de op dit moment veel te grote ramen af te zemen. Mijn hand laat de zeem langzaam over het raam naar beneden zakken terwijl ik naar buiten staar. Er staat een donkere boom vlak voor het raam, zijn takken worden omhuld door langzaam omhoog dwarrelende mist. Ik schud mijn hoofd en ga verder met zemen. 'Nog bezig?' haalt een stem me naar het heden. Ik draai me om en zie Thordon staan. 'Het is bijna half 10, ik vertrek.' 'Oh.' Ik kijk op mijn horloge. 'Oh.' Thordon lacht. 'Hier heb je het stickje. Sluit jij de boel zo even af? Ik vertrouw je.' Ik knik en Thordon draait zich om om weg te lopen. Na een half uurtje berg ik de schoonmaakspullen weer op en wil met het stickje naar de uitgang lopen, tot mijn blik op de deur met het slot valt. Hier zouden waardevolle spullen volgens Thordon moeten liggen, maar eigenlijk wist hij het niet zeker en eerst was het nog een opbergkast. What the fuck. Het is een redelijk modern slot. Hoe zou die open moeten? Zou Thordon de code bedacht hebben of Rietsma ofzo? Wat weet ik van Thordon? Zijn lievelingskleur is blauw, zijn lievelingsgetal is 22... Kan ik iets met 22? Ik probeer 2222, maar het werkt niet. We moeten elke dag om half 8 beginnen, 7:30? Nee, een cijfer te weinig. Om 9 uur zijn we klaar, officieel. Maar 2100 werkt ook niet. Thordons lievelingsexpositieruimte is expositieruimte 3, maar ook 3333 ontgrendelt het slot niet. Weet ik zijn lievelingsjaargetal? Hij had wel een keer toen hij vazen uit de 17e eeuw schoonmaakte vertelt dat hij erg van de 17e eeuw hield. Ik loop snel door het donkere museum naar de ruimte waar die vaas staat. "1698" staat op het bordje naast de vaas. Ik ren terug naar de "opbergkast" en typ "1698" in. Ach, Thordon is zo dom. De deur zwaait langzaam open, en een kille windvlaag komt mij vanuit een pikdonkere ruimte tegemoet.

Ik zet een stap naar binnen. Als het goed is is er nu niemand in het museum, anders ben ik de sjaak. Ik trek de deur achter me net niet dicht, een kleine geeloranje streep licht baant zich een weg door het duister. Mijn ogen moeten wennen aan het duister, ik zie geen fuck. Langzaam begin ik wat te onderscheiden. Een soort rek ofzoiets. Wat voor waardevolle spullen zouden erin liggen? Nieuwsgierig loop ik richting het rek, wat redelijk leeg lijkt. Ik wil net mijn hand uitsteken om op het rek te voelen, als ik iets hoor. Ik spits mijn oren en hoor weer een deur zachtjes opengaan. Geschrokken draai ik mijn hoofd richting de deur. Het is even stil. Ik sta stokstijf stil en staar alleen maar naar de deur. Op de gang heb ik het licht aan laten staan, hoe dom kan ik zijn!! Wie of wat hier dan ook is zal op het licht afkomen, zien dat deze deur een beetje openstaat en naar binnen kijken... Ik zet voorzichtig een stap richting de deur. Dan hoor ik iets wat onmiskenbaar voetstappen zijn. Met grote ogen staar ik naar de deur. 'Alsjeblieft, kom niet hierheen,' smeek ik in mezelf aan wie dan ook. De voetstappen lijken richting gang 3 te gaan. 'Godzijdank,' zucht ik en laat me opgelucht tegen de muur aan zakken. Ineens spits ik mijn oren. Shit, misschien komen de voetstappen tóch hierheen...