HAYATIMIN YILDIZI

17 bölüm

Keyifli okumalar......

Nedense her şey bu aralar çok karışıktı, hele ki Furkan'a aşık olduğumu anlayandan sonra daha karmaşık hale gelmişti. Bu hiç iyi olmamıştı, Furkan'a aşık olmak imkansıza aşık olmak gibi bir şeydi. Hem ben bu aşkın, karşılıksız olduğuna çok emindim.

Nerdeyse tüm gün onu düşünüyor, hatta yetmezmiş gibi, rüyalarımda bile görmeye başlamıştım. Ama onu bir an önce unutmam lazımdı, ama kolayda olmayacaktı.

Sabah uyandığımde, neredeyse öğlen olduğunu fark etdim. Gece Furkan yüzünden pek uyuyamaştım.
Allahtan okullar tatildeydi, yoksa kesin okula yine geç kalırdım.
Melis bir hafta daha burda kalıcaktı, bunu duyduğumda o kadar sevinmiştim ki.

Şu sıralar en yakın arkadaşlarımın, desteyine çok ihtiyacım vardı. Melis sanırım benden erken uyanmıştı.
Teyzemde babanemin yanından dönmüştü.

Aşağıya indiğimde burnuma nesif kokular gelmeye başladı, derin bir nefes alıp kokuyu içime çektim teyzemin yemeklerini gerçektende çok özlemiştim. Yanağına öpücük kondurup, hemen oturup tabağımı doldurmaya başladım. Kafamı kaldırıp Melis'e baktığımda, hızlı bir şekilde kahvaltı etdiyini gördüm.

Bu duruma biraz şaşırmıştım çünkü, Melis bu kadar yemezdi her halde teyzemin yemeklerini çok beyenmişti.

"Melis biraz yavaş ye, boğazında kalıcak şimdi"

"Merak etme kalmaz"

Gülümseyip kafamı sağa sola sallayıp, kahvaltımı etmeye devam etdim.
Yemeyimiz yedikten sonra Melis'le, dışarı çıkıp gezmeye karar vermişdik. Aslında çok güzel olurdu, çünkü ben evde birazda daha kalsaydım, Furkan'ı düşünmekten kafayı yerdim.

Hazırlandıktan sonra teyzeme seslenerek
" Teyze biz çıkdık"

"Tamam yavrum, kendinize dikkat edin"

"Tamam teyzecim"

Dedikten sonra evden çıkdık. Yürürlen takip edildiğimize dair bir hiss vardı içimde, bu yüzden sürekli arkamı dönüp biri var mı diye kontrol ediyordum.

"Neden sürekli arkaya bakıyorsun, birini mi bekliyorsun yoksa?"

"Yok ya kimseyi beklemiyorum , sadece sanırım biri bizi takip ediyor"

"Ne ama kimse kimse yok ki, sana öyle gelmiştir"

Bugün değişiklik olsun diye otobüsle gitmeye karar vermiştik.
Nihayet otobüs durağına geldiyimizde, henüz otobüs gelmemişti.
Bir araba tam önümüzde durduğunda ilk önce bir tepki vermemiştim, ama arabanın camı açılınca arabada gördüyüm kişiyle büyük bir şok yaşamıştım.

Çünkü arabada ki, Furkan'la Mertdi.

"Melis, benim gördüğümü sende görüyor musun?"

Melis dönüp arabaya bakınca tam bağıracakdı ki, ağzını kapatıp buna engel olmuştum.
Mert arabadan inerek tam önümüzde durdu.

"Kızlar merhaba biliyorum çok şaşırdınız, ama kimse Furkanı fark etmeden lütfen arabaya binermisiniz?"

"Ne neden ki?"

"Furkan'ın sana söyleyeceklerı var Miray, ama lütfen bu seferde geri çevirme"

"Hadi Miray ya, naz yapma "

"Tamam öyle olsun bakalım"

Tam arkaya binecekdim ki, Mert kolumdan tutup buna engel olmuştu.

"Sen önde otur, ben arkada otururum"