Knoxx Kraig Reigan

CHAPTER TWENTY NINE

Chapter Twenty Nine
~•~

Knoxx’s Points of View

Ilang oras ang tinagal ng biyahe ko hanggang sa marating ko ang Bachelor's village. Tumigil ako sa main gate ng parahin ako ng isa sa mga guwardiya rito.

“Who are you, Sir? Do you have an acquaintance here?” Bungad sa akin ng guwardiya. Sa tansiya ko ay mga nasa fifties na ito.

Hindi ko ito pinansin dahil inilibut ko ang paningin ko sa village na ito. This village looks familiar, but I don't know why. Pakiramdam ko ay nakapunta na ako rito, pero hindi ko alam kong kailan.

“Sir?”

Napabalik ako sa reyalidad ng mag salita ulit ang guwardiya.

“What?” I asked. “Oh! Do you know this address?” Ani ko sabay pakita ng hawak kong papel.

Habang tinitingnan ng guwardiya ang address na naka-sulat sa papel na ‘yon ay bahagya itong napahakbang paatras.

“Are you sure, Sir? This area is private. Only part of Reigan family can enter this—”

“But I'm a Reigan.” Putol ko rito. Bahagya naman itong nagulat sa sinabi ko. “I'm Knoxx Kraig Reigan, ang taga pag mana ng Reigan corps.” Kalmadong ani ko rito.

He is looking at me, bawat galaw ng mata nito ay nakatingin lang sa akin na tila ba'y pinag-aaralan ako.

“Young Master Knoxx? Ikaw po ba talaga ‘yan?” Bahagya nagulat ako sa sinabi ng guwardiyang ito.

Ang saya ng ngiti niya habang tinitingnan ako, ako naman ay nakatingin lang sa kaniya dahil hindi ko ito kilala.

“Who are you— wait! Your face looks familiar,” Tinitingnan ko ang mukha nito at inaalala kong saan ko ito nakita.

Napabaling ang paningin ko ng may lumabas sa mini-house kong sana nag papahinga ang guwardiyang ito. Lumabas ang babae na nasa fifties din ang pag tansiya ko.

Sinalubungan ako ng ngiti nito, kaya ikinagulat ikina–gulat ko iyon. Lumakad ang babaeng ito papunta sa tabi ng guwardiyang nasa harapan ko. Pareho silang nakangiti ng malaki sa akin.

“Young Master Knoxx, tagal nadin ng huli tayong nag kita, napaka bata mo pa nun.” Galak sabi ng babaeng iyon.

“Siguro ay hindi mo na kami naaalala  dahil ang liit mo nun bago kayo umiwi ng Korea. Tapos nung umuwi naman kayo rito ay sa mansiyon ng lolo mo na kayo tumira at hindi na kayo tumira sa bahay ng mama at papa mo.”

Natigilan ako sa sinabi ng guwardiyang ito. That's it!
Kaya familiar sakin ang village na ito dahil dito nakatira ang mga magulang ko, pinamana ni lolo ang mansiyon nandito sa mga magulang ko.

“Can you please tell me where can I find this address?” Tanong ko sa kanila pareho sabay turo sa papel ng hawak ng guwardiya.

“You're in a hurry, aren't you?” Tawang tugon sakin ng babae, ningitian ko nalamang ito bilang sagot.

Lumakad patagilid ang guwardiyang ito sabay turo sa dulonh bahagi nitong village kong saan puro puno ang nakikita ko.

“There! Tagal ng hindi nalilinisan at na–aalagaan  ang lupa ng mga magulang mo simula nung pumanaw sila sa isang aksidente. Simula din nun ay hindi na kayo pumupunta rito kaya wala kaming permission na puntahan at linisan ang lupang iyon.” Sabi ng guwardiya.

Tumango ako rito.

“Thank you.” Ngumiti ako rito sabay pinaandar ang makina ng kotse ko. “I should go now, thank you.”