Stranger Things Mary

Her şey kimin eseri?

Mary:Tamam, tamam bana bir dakika verin çocuklar. Jane kapıyı tut!
İçerisi onlarla doluydu ve biz sadece üç kişiydik ama Jane'i oraya götürmediğimiz her saniye daha da güçleniyorlardı.
Mary:Will! Bize Will gerekiyor. Demogorgonların liderleri ile bir şekilde iletişime geçmeliyiz.
Dustin:Onlar adamları oyalıyorlar. Binanın diğer ucundalar.
Jane:Etrafları sarılı.
Mary:Ben onu hızlıca getireceğim, beni burada bekleyin!
Binanın giriş kısmına koşma başladım. Önüme çıkan insanlar acı içinde yere yığılıyordu.

İşte oradalar! Will tam demogorgonlar ve askerlerin ortasında. Lanet olsun, daha kolay olamaz mıydı?! Vücudumdaki acı gittikçe artıyordu Will beni gördü ve bana doğru koşmaya başladı ve Dr. Martin onun önüne geçti tam yanında 5 demogorgonu kapattığı bir oda vardı. Zincirlilerdi, kapıyı açtım ve tek hamlede Dr. Martin'i içeri atıp kapıyı kitledim.
Mary:Will yardımın gerek! Çocuklar koşun!
Herkes gösterdiğim yöne doğru koştu şimdi hem demogorgonlarla hem de askerlerle uğraşmak zorundaydım.

Mary:Ne kadar güçlü olduğumu biliyorsunuz. Size zarar vermek istemiyorum, lütfen durun. Sadece arkadaşlarımı kurtarmak istiyorum.
Random Asker:ikinci bir emre kadar durmayacağız! Pes et ve teslim ol!
İnsanları öldürmek istemiyordum ama onları yenmeliydim. Arkalarından demogorgonların yaklaştığını gördüm ve tüm koridorların kapısını kitledim. Sadece Çıkış kapısını açık bıraktım ve hızla diğerlerinin yanına koştum.

Mary:Will onunla iletişime geçmelisin. Jane kapıyı güçlendir! Diğerleri Jane'e yardım edin! Mike sen ben ve Will ile kal!
Herkes yerlerine geçti.
Will:Asla durmayacağını ve itaat etmeyeceğini söylüyor.
Mike:Anlaşma yapmak istediğimizi söyle.
Jane:Gücümüz tükenmeye başladı!
Mary:Ben onlara yardıma gidiyorum.
Will:Değiş tokuş istiyor.
Mike:Neye karşılık ne?
Will:herkese karşılık bir beden, güçlü bir beden...
Mike:Mary'i istiyor.

Mary:Jane çekilin içeriye gireceğim!
Mike:Yapamazsın Mary! Senin bedenini istiyor!
Mary:Ne?!
Will:herkese karşılık senin bedenin.
Mike:düşünmek için 2 saatimiz var...
Max:Bu kadar çabuk pes edemeyiz. Sonuna kadar savaşmalıyız!
Lucas:Max haklı.
Mary:Jane ile güçlerimizi birleştirerek onu alt edebiliriz!
Will: o kadar kolay değil.
Dustin:bir yolu olmalı...
Mary:Eğer bedenimi ona verisem ve içeriden savaşırsam?
Will:Bir virüs gibi önce beynini sonra kalbini ele geçirir...

Kimseye bir şey demeden koşarak Dr. Martin'in odasına gittim ve orada beni güçlendirmek için kullanılan iğnelerin olduğu koltuğa oturdum, arkamdan Max ve Mike geldi.
Mary:Max hadi şunları koluma takalım.
Max: (bir yandan panikle kabloları takarken) Bunlar ne için?
Mike: bu kadar gücü vücudun kaldıramaz.
Mary:Çok fazla taşımayacağım...
Mike:Gücü aktarabilmen için onunla temasa geçmelisin.
Mary:Sence de aynı vücudu kullanmak yeterince temas sağlamaz mı?
Max:Bu çok aptalca Mary. Yine kendi vücudun zarar görecek.
Mary:Sorun yok. Canım acıyacak ama tamamen kurtulmuş olacağız. Ben bunu yaparken Jane'in de deliği kapatması gerekiyor. Şimdi düğmeye bas Mike.
Tüm gücü enjekte ettikten sonra tekrar oraya gidip anlaşmayı kabul ettik.

Will:Nasıl bir his olduğunu bilemezsin Mary. Hayatın boyunca bir parçası hep içinde olacak ve seni içten içe bitirecek...
Mary:Will neler yaşadığını biliyorum ama bu durum bir mecburiyet. Ayrıca sen beni anlayacaksın ve yanımda olacaksın yani sorun yok.
Will:Bu haksızlık...
Mary:Ne haksızlık? Senden daha güçlüyüm diye kıskanma beni.
Will:tabii canım monopolly şampiyonu olduğunu söyledikten sonra sence kim bana yenildi?
Mary:İstesem yenerdim. Sen mutlu ol diye yenmedim.
Will:iyi düşün Mary, Lütfen...

O şey beni yavaş yavaş ele geçiriyordu şuana kadar çektiğim en büyük acıydı. Dizlerimin üstüne çöktüm. Tamamen birleştiğimizi anladığımda kafamın iki yanına ellerimi sertçe basırdım.
Will:Güzel anılarına odaklan! Güçsüz düşüyor.
İlk bisiklet öğrendiğim gün, ilk okula başladığım gün, Dustin ile hawai fişek patlattığımız gün, ilk kavgam, 9. Yaş günüm, annemin kokusu, Dustin'in arkadaşlarıyla tanıştığım gün...
Birden kusmaya başladım. Simsiyah bir sıvı gibiydi.
Jane:Karşı koymaya başladılar!
Mike:Dayan! Az kaldı!
Will:Oluyor Mary!
Tüm sıvıyı dışarı çıkardığımda artık tüm gücüm yok olmuştu. Sıvı deliğe doğru ilerledi ve içine girdi hemen sonra jane deliği tamamen kapattı.

Dr. Martin'i kapattığım odanın önüne geldik.
Mary:Dr. Martin'e bakmam gerekiyor.
Jane:Bırak hakkettiğini bulsun!
Mary:Sadece bir kaç dakika.
Odanın kapısını açtığımda bir demogorgon zincirini koparıp onu yere atmış ve üstünde duruyordu. Dr. Martin kendini savunmaya çalışıyordu ama çok yorulmuştu. Gücümü kullanmak için elimi demogorgona uzatmıştım ancak gücüm tamamen tükenmişti. Yangın tüpünü alıp kafasına geçirdim ve Dr. Martin bıçağını tam kafasının ortasına batırdı.
Mary:Dr. Martin iyi misiniz?
Dr. Martin:Sen tam bir aptalsın. Bana neden yardım ettin?
Mary:şuan bize zarar verecek askeri ve tıbbi olanaklara sahip değilsiniz.
Panikle ve hızla yerden kalktı ve odadan çıkıp savaş alanı gibi olan etrafa bakmaya başladı. Sonra dizlerinin üstüne çöktü ve "Her şeyi batırdım. Hepsini kontrol edebileceğimiz sanmıştım..." dedi. Arkadan Jim Hopper ve Will'in annesi Joyce Byers girdi. Jim önce hayatta kalan, odanın içindeki demogorgonları vurdu ve sonra da silahı Dr. Martin'e doğrulttu.
Mary:Bay Hopper şuan bize zarar veremez. Her şeyi yok oldu. Lütfen yapmayın!
Joyce:İndir silahı Hopper!
Bay Hopper silahı indirdi ve herkes kapıya yöneldi.
Dustin:Gel hadi Mary.
Mary:Çocuklar kafasındaki yara çok derin. Temizlenmesi ve sarılması gerekiyor belki dikiş bile atılmalı.
Jane:Ona yeterince iyilik yaptın Mary. O bunları hakeden bir adam değil!
Mary:Çocuklar siz yardım etmek zorunda değilsiniz. Lütfen...
Dr. Martin:Sorun yok Mary onlar haklı.
Mary:Sana soran olmadı, kalk yerden!

Saat sabah 05.09:
Onu alıp markete götürdüm. Kapının önünde durdum.
Mary:Beni burada bekle. Arı kesici ve sargı bezi alıp geliyorum.
Aldım ve tekrar onun yanına geldim. Kaldırıma oturdum. Yarasını temizlemeye başladım.
Mary:Burada kalamazsın. Jane ve Hopper seni öldürür.
Dr. Martin:Çok zamanım kalmadı Mary. Beni yakında öldürecekler. Sana söylemem gereken şeyler var.
Mary:O zaman bir an önce kaç doktor.
Dr. Martin:Eğer gücün geri gelirse dairemde yatağımın altında bir kitap var Eleven ve sen oradan nasıl kontrol edeceğinizi öğrenirsiniz. Ve her şeyi yapan kişiye gelecek olursa- MARY EĞİL!
Dedi ve üstüme kapandı. Kurşunlar tüm vücudunu taradı. Sesler kesildiğinde üstümde cansız yatıyordu. Arkamı döndüm ve yüzünü ellerimin arasına alıp bağırmaya başladım.
Mary:YARDIM EDIN! KIMSE YOK MU?! YARDIM EDIN!!!
kimse çığlıklarım yardıma gelmemişti yerde kanlar içinde yatıyordu. Bir süre sonra Bay Hopper koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı.
Hopper:Düzelecek. Her sey düzelecek...
Yağmur yağmaya başladı. Bir süre onun başında bekledim sonra kalkıp yürümeye başladım...

☆YORUMLARINIZI BELİRTMEYİ UNUTMAYIN!