Stranger Things Mary

yargı

Restorana doğru yürümeye başladım. İçeriye girdigimde tıka basa dolu ve aşırı yüksek sesiyliydi. Tezgahın arkasında neredeyse iki metre boyunda iri bir adam duruyordu.
Dragon: Merhaba!
Koca John: Yerine geri dön, buraya girmen yasak! 
Dragon: Efendim beni Hopper gönderdi.
Koca John arkasını yavaşça dönüp beni dikkatlice süzdü.
Koca John: Neden geç kaldın?
Dragon: Ulaşım ile alakalı sorunlar.
Bana doğru eğildi ve büyük elleriyle sıkı sıkı tuttuğu mutfak önlüğünü göğsüme vurdu. Cılız biri olmamama rağmen en ufak dokunuşu bile nefesimi kesebilimişti.
Koca John: Seni sadece Hopper'a can borcum olduğu için kabul ettim ama hemen heveslenme tek hatanda seni kapının önüne koyarım! Şimdi şu önlüğü giy ve işe koyul!
Dragon: Anlaşıldı efendim!

Gün boyunca restoranın her köşesine koştum. Dakika başı yeni sipariş geliyordu. John'un kuralları çok kesindi; saat on olduğunda dükkan kapanır. Bu gün içindeki işlekliğe bakılırsa mantıklı bir karardı. Tüm işimiz bitmişti, Koca John göle uzanan iskeledeki geniş koltuğuna kendini bıraktı ve bir yandan purosunu içerken bir yandan da elinin sadece çeyreğini kaplayan radyosundan Rusya'nın marşını açmış sakin bir sesle hafifçe eşlik ediyordu.

Koca John: Git ve tel örgüleri kontrol et. İçeride tek bir kişi dahi kalmasın. Soytarılar bazen bahçede bira içiyorlar.
Dragon: Peki efendim.
Elimdeki küçük fenerle tüm bahçeyi turladım ve tel örgüden yapılmış kapının asma kilidini kontrol ettim. Tam geri dönecekken çalıların arasından bir ses duydum ama umursamadım. Restoranın kapısını da kilitledikten sonra Koca John'un yanına geri döndüm.

Bana eliyle yanında duran plaj sandalyesini göstererek oturmamı istedi.
Koca John: Hopper mektubunda senden kısaca bahsetti, senden ve yaşadıklarından. Çok kötü şeyler yaşadıktan sonra bu ormana sığındım ben. İnançlı biri değilimdir ama umarım burası sana da iyi gelir.

O bu sözleri söylerken aslında çok merhametli ve sevgi dolu biri olduğunu anladım, sadece insanlar ona karşı ön yargılı davranıyorlardı.