Flames of the Night (Flames Series #1)

CHAPTER 9

Chapter 9

“Sit here.” Nanghihina akong napaupo sa couch matapos akong alalayan ni Harold. Saglit ako nitong iniwan at pagbalik niya’y may bitbit na siyang isang basong tubig. Halos siya pa ‘yong nagpainom sa akin.

“How do you feel now? Better?” he asked full of concern and I replied him with a nod.

Lately, I’m feeling tired and sometimes nausea hits me. Kahit wala naman akong ginagawa, pakiramdam ko’y binugbog ang katawan ko sa pagod. Harold gave Doc. Salinas a call to ask about my condition and she told us that it was because of hormonal changes. She then gave us some pieces of advice and told us not to worry about it too much. May pagkakataon daw talagang magiging ganito ang pakiramdam ko, may time din na babalik ito sa normal.

“Are you hungry? I’ll cook—”

I shook my head. “I just want to sleep,” my voice faded.

Harold put his left arm at my nape and his right arm at the back of my knees before carrying me and he brought me inside my room. Nanghihina kong inalis ang pagkakasabit ng mga kamay ko sa leeg niya nang maihiga ako nito sa kama.

“Should I turn off the aircon?”

“No, leave it like that,” tugon ko lalo pa’t pinagpapawisan ako.

Tumayo ito saka pumunta sa lagayan ko ng damit. He looked for a towel and headed back to me again. Gamit iyon ay mahina niyang idinampi iyon sa mukha ko para punasan ‘yung pawis ko.

“Feeling better now?” Tumango na lang ako sa kanya.

I looked at Harold when he heaves a deep sigh. Then he looked back at me. “Why are you giving me that look?” puno ng kuryosidad na tanong ko.

His stare was not that awkward. I just can’t name the way he’s looking at me. Saka ito mahinang napailing. “I was just wondering who will be taking care of you if I haven’t seen you at the park,” paliwanag nito. “Take a rest. I’ll be out for a while. Magluluto din ako para kapag ginutom ka, may kakainin ka, okay? Babalik din ako kaagad.” Muli akong tumango sa kanya. He just tapped my shoulder before he went out.

Pagkaalis nito ay saka ako napapikit ng mga mata. Iniisip ko rin ‘yung sinabi ni Harold kanina. Paano nga kaya kung hindi niya ako nakita? Who would be taking care of me if he’s not with me? I felt embarrassed for putting him through this, but I was thankful because he’s with me. Kapag nakahanap na ako ng malilipatan, siguro ay maghahanap na lang ako ng katulong para may umalalay sa akin.

Nabaling ang atensyon ko sa phone na kasalukuyang tumutunog ngayon. Ibinaba ko ‘yung bowl na puno ng popcorn at itinabi ‘yon saglit. I got up from my place and took it from the center table.

[Rhian Cassandra! Nasaang lupalop ng mundo ka? Nandito ako sa harapan ng unit mo. Kulang na lang na sirain ko ‘to pero ni hindi mo man lang ako pinagbubuksan ng pintuan mo!] Bahagya kong nailayo ang phone sa tainga ko. Nakakasira talaga ng eardrums ang boses ng babaeng ‘to.

“I’m not living in that unit anymore.”

[Ha? E, nasaan ka ngayon?]

“Boses mo, Jana.”

[Nasaan ka nga?]

“Are you free? We’ll meet today—”

[Sige. I’ll send you the time and place.] Saka nito biglang tinapos ang tawag. Napailing na lang ako. Ni hindi man lang hinintay ang sasabihin ko.

Agad kong pinatay ‘yong telebisyon saka pumanhik sa itaas. I made a quick bath and wore something comfortable. About my things left in my unit? Ipinadala na lang nila ‘yon sa akin at lahat ng mga ‘yon ay narito sa unit ni Harold. That’s why I’m looking for a place to stay so I could move in right away. I don’t want to trouble him anymore.