ជុងហ្គុកវិលត្រឡប់មកជាន់ទឹកដីនេះម្ដងទៀតក្នុងនាមជា ជុងហ្គុក
ម៉ាខ្វីស្កេអែស្រ្ដា ម្ចាស់អាវុធលំដាប់ជួរមុខដោយមានណាំជូនហ្យុង
មកជាមួយ តេីវាចម្លែកទេ ហេតុអ្វីកន្លែងណាឬទីណាដែរមានវត្ដមានរបស់ជុងហ្គុកទីនោះមានណាំជូនជានិច្ច ត្រូវហេីយនាមជាបងប្រុសគេតាមការពារអញ្ចឹងហេីយជាពិសេស គេស្អប់អ្នកបង្កដេីមហេតុដែលធ្វើឲ្យជុងហ្គុកពន្យាពេលជិតក្បែររណ្ដៅស្លាប់មួយនេះ
" ខ្ញុំថាពួកយេីងទៅភូមិគ្រិះសូហ្គាហ្យុងតែម្ដង ឬទៅភូមិគ្រិះបងសិន" កំលោះតូចងាកមុខមកសួរទាមទារចម្លេីយពីបងប្រុសសង្ហាកម្ពស់១.៨ជាងដែលដេីរទន្ទឹមគ្នា
" សម្រាកនៅភូមិគ្រិះបងល្អជាង " គ្មានហេតុផលអ្វីដែលត្រូវទៅភូមិគ្រិះសូហ្គាទេហេីយណាមួយគេក៏មិនពេញចិត្ដនិងការឲ្យជុងហ្គុកស្នាក់នៅទៅនោះផងដែរ ព្រោះអ្វី គឺមានវត្ដមាននាងតូចនៅទីនោះ ។
" ល្អតេីប៉ុន្ដែខ្ញុំចង់ដេីរលេងសិនតេីបងអនុញ្ញាតទេ " នាយកំលោះខានរស់នៅទៅនេះយូរហេីយអញ្ចឹងប្រាកដណាស់គេច្បាស់ជាងភ្លេចផ្លូវឬកន្លែងដេីរមួយចំនួន ហេីយណាមួយគេមិនអាចផ្ដេសផ្ដាសបានទេអញ្ចឹងត្រូវសុំអនុញ្ញាតព្រោះមានសត្រូវច្រេីនណាស់ដែលរង់ចាំឱកាសវៃប្រហារគេពីក្រោយនោះ
" ប្រាកដជាមិនបធិសេធឯងស្រាប់ហេីយជុង " រឿងនេះគេមិនអាច
ប្រកែកនិងជុងហ្គុកទេអញ្ចឹងក៏ព្រមតាមនិងទៅណាមួយគិតថាប្អូនអាចរងសម្ពាធប្រសិនគេគាបសង្កត់សេរីភាពរបស់គេពេក ។
" អញ្ចឹងខ្ញុំសុំលាសិនហេីយ ជួយផ្ញេីទីតាំងភូមិគ្រិះបងផង " ជុងហ្គុក
ញញញឹមយ៉ាងស្រស់បញ្ចេញភាពមន្ដស្នេហ៍ទាក់ទាញតាមស្នាមញញឹមមួយធ្វេីឲ្យក្រមុំៗនៅប្រលានយន្តហោះស្រែកអរទ្រហឹងគេ
គ្រវីដៃលាដោយបោះជំហានទៅបាត់ជាមួយស្នាមញញឹមរបស់
គេផងដែរអង្គរក្សដេីរតាមពីខាងក្រោយប្រហែល១០នាក់ ដូចអ្វីដែលដឹងចឹងជុងហ្គុកញញឹមឬសេីចបានតែជាមួយគ្រួសារប៉ុណ្ណោះប៉ុន្ដែសម្រាប់អ្នកដទៃគេមុខមាំស្មេីគ្មានញញឹមសូប្បីបន្ដិចការដេីរកំសាន្ដ
របស់ជុងហ្គុកក៏បញ្ចប់គេស្រស់ស្រាយម្យ៉ាងដែរព្រោះខានដេីរលេងបែបនេះយូរហេីយ វាពិតជារឿងកម្ររបស់គេដែលដេីរតាមផ្លូវសាធារណៈដូចអ្នកផ្សេងទៀត
" គួរត្រឡប់ទៅវិញហេីយ តោះ" ម៉ោងជិត៦ហេីយវាក៏ជិតដល់ម៉ោង
នាយលេបថ្នាំផងដែរ រាងក្រាស់ដេីរចូលក្នុងឡានដោយភ្នែកសម្លឹង
ទេសភាពខាងក្រៅយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់គ្មានសូរសំឡេងនិយាយអ្វីទាំងអស់ ។
ប៉ុន្តែខួរក្បាលរបស់គេស្រាប់នឹកគិតរឿងសុបនិការពីយប់មិញតេីសំឡេងស្រីម្នាក់នោះជាអ្នកណា ហេតុអ្វីហៅគេស្និតស្នាលបែប
នេះនាងជាគូរស្នេហ៍គេឬ?គេពិតជាចង់ដឹងណាស់ខណះដែរជុងហ្គុកភ្លឹកគិតមិនចាប់អារម្មណ៍អ្នកសួរនាំឡេីយ
" ចៅហ្វាយ ... ចៅហ្វាយ " ឃ្វីជុងហ៊ូព្យាយាមហៅរាងក្រាស់ម្ដងជាពីដងម៉េចក៏គាត់ភ្លឹកៗថ្មឹងៗដូចគ្មានវិញ្ញាណក្នុងខ្លួនអញ្ចឹងគេទ្រាំមិនបានក៏ស្រែកមួយទំហឹងទេីបនាយភ្ញាក់ពីការគិតមួយនេះដោយភាពមីងមាំងមិនដឹងខ្យល់
" មានរឿងអ្វីមែនទេ ? ? " រាងក្រាស់ចោទសួរកូនចៅដោយក្ដីងឿងឆ្ងល់ម៉េចសុខៗស្រែកអញ្ចឹង ដាច់អារម្មណ៍គេគិតអស់ចំមែនហេីយ
" ហេតុអ្វីខ្ញុំសួរចៅហ្វាយពីបីសារម៉េច ក៏មិនឆ្លេីយតបខ្ញុំអញ្ចឹងចៅហ្វាយមានរឿងអ្វីគិតក្នុងចិត្ដឬ? ? " ឃ្វីជុងហ៊ូ
" គ្មានទេ " ជុងហ្គុក
" ចៅ... " ឃ្វីជុងហ៊ូរកហារមាត់ស្រែកទាមទារចម្លេីយពីនាយដដែលប៉ុន្ដែជុងហ្គុកនិយាយកាត់សម្ដីមុន
" កុំសួរយេីង គិតពីការបេីកបរឡានរបស់ឯងទៅ ឃ្វីជុងហ៊ូ "
" បាទទាន "
---
កម្មវិធីតូចមួយសម្រាប់គ្រួសារវាជាពិធីខួបកំណេីតរបស់យ៉ុនឈីកូន
ប្រុសតែមួយគ្រាប់របស់សូហ្គា ស្វៀវីហ្គាយូ បងប្អូនពួកគេជួបជុំគ្នាគ្រប់គ្មានបាត់នរណាឡេីយគ្រាន់តែអ្នកខ្លះមកយឺតប៉ុណ្ណោះក្រៅអ្នកណាទៀតនោះណាំជូន ជុងហ្គុកនិងលោកម្ចាស់ ថេហ្យុង ម៉ូហេហ្សាអេរ៉ាដែរមមាញឹកនិងការកាន់កាប់តំណែងជាព្រះរាជទាយាទពេញលេញគេគ្មានភាពទំនេរឥតប្រយោជន៍ឡេីយ នេះកុំតែរាប់អានគ្នាជាបងប្អូនកុំអីអញ្ជេីញនាយដល់វិមានទៀតក៏មិនខ្ចីមកដែរ យល់មុខថាបងប្អូនទេទេីបឈានមកមួយភ្លែតនោះ ឯណាំជូននិងជុងហ្គុកស្ទះ
ផ្លូវទេីបបណ្ដាយឲ្យមកយឺត
" ហៃយ៉ា ទូលបង្គំពិតជាមានកិត្តិយសមែនទែនដែលព្រះរាជទាយាទ
យាមមកកម្មវិធីតូចតាចរបស់ទូលបង្គំនោះ " សូហ្គាដេីរមកទទួលគេ
ដោយមិនភ្លេចពាក្យញ៉ោះបញ្ឈឺតិចតួចឲ្យកំលោះនេះម៉ួម៉ៅប៉ុណ្ណោះ
" ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍សេីចឬលេងទេ ហ្យុង " ថេហ្យុងមិនសេីចក្នុងការ
និយាយលេងសេីចជាមួយសូហ្គាឡេីយគេដេីរចូលទៅក្នុងបាត់ដោ
យទុកម្ចាស់កម្មវិធីចោលហាក់ដូចរបស់គ្មានតម្លៃដែលគ្មានអ្នកណា
អេីពេីអញ្ចឹង ពិតជាឈឺចិត្ដមែន ។
" ចុមមេីលធ្វេីឬកចឹង លេងសេីចបន្ដិចខឹងមុខក្រញ៉ូវដេីរចោលឯង
ទៅកេីតយ៉ាប់ណាស់ " សូហ្គាគ្រវីក្បាលនិងប្អូនបន្ទាប់ពៅមួយនេះ
ណាស់ទោះគេដឹងពីប្រវត្តិជីវិតរបស់ថេហ្យុងតិចតួចក៏ដោយយ៉ាង
ណាគេក៏គ្មានសិទ្ធសួរដេញដោលដែរសំខាន់រង់ចាំនាយបកស្រាយផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ វាមិនយូរទេ ព្រោះនោះជាការសន្យារវាងថេហ្យុងនិងសមាជិកផ្សេងទៀតដោយប្រាប់ពីសមាសធាតុពិតបន្ទាប់ពីបញ្ចប់រឿងផ្ទាល់ខ្លួន ។
សូហ្គាឈរចាំផ្លូវជុងហ្គុកនិងណាំជូនពីព្រោះម៉ោង៨យប់ទៅហេីយ
មិនទាន់ឃេីញវត្ដមានពួកគេឈរចំពោះមុខសោះតេីមានបញ្ហាអ្វីទៅទេីបគេមកយឺតយ៉ាវយ៉ាងនេះ
" អូហ្យុងខ្ញុំសុំទោសដែលពួកយេីងមកយឺត " ណាំជូន
" មិនអីទេ សំខាន់ឲ្យតែពួកឯងមកទៅបានហេីយ ម៉ោះជុងហ្គុក " សូហ្គាមិនប្រកាន់ទោសអ្វីទេ រឿងខ្លះអធ្យាស្រ័យបានក៏អធ្យាស្រ័យទៅប្រកាន់ជ្រុលពេកវាមិនសមដែរ សូហ្គាអូសដៃរាងក្រាស់ចូលទៅខាងក្នុងដោយបង្កប់ភាពសប្បាយរីករាយជំនួសនាងតូច គេសម្លឹងឃេីញពីភាពវេទនារបស់នាងមកយូរហេីយអញ្ចឹងគួរផ្ដល់ភាពក្ដីរិករាយឲ្យទៅនាងខ្លះ ។
" ហ្យុងចង់នាំជុងហ្គុកទៅណា"ណាំជូនព្យាយាមតាមពីក្រោយស្មាននាយមិនដឹងឬថាបម្រុងនាំជុងហ្គុកទៅជួបក្មេងបញ្ហានោះគេគ្មានថ្ងៃឲ្យពួកគេជួបគ្នាជាដាច់ខាត
" ទៅណាឬ " ជុងហ្គុកភ្នែកក្រឡាប់ចាក់មិនយល់សោះនេះគាត់នាំ
ខ្លួនទៅណានិងក្រែងកន្លែងកម្មវិធីនៅសួនខាងក្រោយមិនចឹងម៉េចក៏នាំគេចូលក្នុងផ្ទះអញ្ចឹងពិតជាឆ្ងល់មែន
" នាំឯងទៅជួបមនុស្សសំខាន់និងណា ជុង "
" មនុស្សសំខាន់? ? "
" ត្រូវហេីយនាងចាំឯងយូរណាស់ហេីយ ដេីរឲ្យលឿនមក ជុង "
" អរបាទ " ទោះមិនយល់ពីអ្វីដែលសូហ្គានិយាយនាយស្របដេីរតាមពីក្រោយបងប្រុសដែល សូហ្គានាំជុងហ្គុកមកជាន់ខាងលេីដោយឈរមុខបន្ទប់នរណាម្នាក់
" មកទីនេះធ្វេីអ្វី "
" ដូចដែលបងនិយាយមុននេះអញ្ចឹង ចាំបន្ដិច ខូឡាអុីបេីកទ្វា "
ក្រាក សំឡេងបេីកទ្វាបន្ទប់ក៏បន្លឺឡេីងបង្ហាញម្ចាស់បន្ទប់ដោយក្រោមទឹកមុខស្លេកស្លាំងដូចអ្នកជំងឺ វាធ្វេីឲ្យជុងហ្គុកឈរសម្លឹងមេីលមុខនាងមិនព្រិច ឆ្ងល់ម៉េចក៏មុខនាងប្រហែលនិងអ្នកណាម្នាក់ដែលនាយធ្លាប់ជួបពីមុនប៉ុន្ដែម៉េចក៏មិនចាំអ្វីសោះអញ្ចឹង
" ចាបងមានការអ្វីឬ " ព្រោះនាងមិនសូវស្រួលខ្លួនទេីបមិនបានទៅ
ចូលរួមជាមួយពួកគេនៅខាងក្រោយទេីបសំងំគេងក្រែងឆាប់ធូរ
" គឺនាំមនុស្សពិសេសរបស់ឯងមកជួបនិងណា "
" ហិហិ មនុស្សពិសេសឯណាម៉េចក៏... " នាងងេីយមុខប្រឹងសម្លឹងរកមេីលមុខមនុស្សពិសេសដែលសូហ្គានិយាយមុននេះប៉ុន្ដែត្រូវស្រឡាំងកាំងនិងវត្ដមានរាងក្រាស់
" នេះ... " ក្រសែភ្នែកនាងបាញ់មករកសូហ្គាដេីម្បីសុំចម្លេីយ
" ត្រូវហេីយគឺគេនិយាយគ្នាលេងសិនទៅ បងទៅខាងក្រោមហេីយជុងហ្គុក និយាយតាមសម្រួលទៅណា " សូហ្គាទះស្មាប្អូនតិចៗរួចក៏ដេីរចុះទៅខាងក្រោមបាត់គេទុកឱកាសឲ្យពួកគេនៅតែពីនាក់
" ហ៊ឹក ហ៊ឹក ជុង ពិតជាបងមែន " ខូឡាអុីរំភេីបញាប់ញ័រក្នុងទ្រូងនាងទប់អារម្មណ៍ពុំបានក៏ប្រញាប់ឱបគេពេញៗដៃដោយនឹករំលឹកនាងចង់សួរកគេណាស់ថាបាត់ទៅណាមួយឆ្នាំនេះម៉េចក៏មិនផ្ដល់ដំណឹងឲ្យនាងដឹងអញ្ចឹង ម៉េចក៏ទៅបាត់សូន្យឈឹងចឹងមនុស្សអាក្រក់
" នាងជាអ្នកណា " ជុងហ្គុកភាំងអស់ហេីយសុខៗមានស្រីរត់មកឱប
អញ្ចឹងគេព្យាយាមរុញនាងចេញ គេស្អប់ភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយមនុស្សប្លែកមុខណាស់ ។
រង់ចាំភាគបន្ដ
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
YOU ARE READING
ឈ្លេីយស្នេហ៍លោកម្ចាស់សាតាន វគ្គ០២ (ចប់)
Romanceដោយសារភាពរំអួយរបស់នាងទេីបអ្នកគ្រប់គ្នាអាណិតតប៉ុន្ដែមិនមែនរូបគេឡេីយ គេស្អប់ៗនាងដល់ឆ្អឹងស្អប់ស្ទេីរតែបាញ់នាងសម្លាប់ចោលចំពោះមុខគេស្អប់នាងហៅលែងលឺហេីយ " មិនដឹងជាកម្មពារឬអ្វីឲ្យប្រាកដទេ ហេតុអ្វីលោកស្អប់ខ្ញុំទាំងខ្ញុំមិនធ្វេីខុសអ្វីសោះ " " គឺខុស ន...
